Η στατιστική, από μόνη της, έρχεται να μας κάνει σοφότερους για το πως προέκυψε η ήττα του Αρη στο Φαληρικό στάδιο. Ειδικά για όσους δεν έχουν εικόνα και στο άκουσμα του 4-1 είναι σίγουρο οτι θα παρασυρθούν και θα μιλήσουν για διασυρμό.
Ο Αρης έχασε, όχι τόσο επειδή ήταν κατώτερος του αντιπάλου του. Αλλά επειδή ο Ολυμπιακός είχε τρομερό ποσοστό… ευστοχίας στις τελικές που δημιούργησε, βρίσκοντας στόχο οι τέσσερις από τις επτά στο σύνολο! Εν αντιθέσει βέβαια με την ομάδα του Σάββα Παντελίδη, που αν έχει κάτι να θυμάται από το προχθεσινό 90άλεπτο είναι σίγουρα η πολύ μεγάλη αφέλεια και η απουσίας εξυπνάδας για να διαχειριστεί το συγκεκριμένο παιχνίδι και κυρίως τις προοπτικές με τις οποίες ξεκίνησε αυτό για τον Αρη.
Εδώ φαίνεται και η αφέλεια που χαρακτήρισε την ομάδα στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”. Όταν έχεις έξι (καταγεγραμμένες) ευκαιρίες για να σκοράρεις πρώτος στην έδρα του Ολυμπιακού κι άλλες δύο με τρεις περιπτώσεις που δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις αλλά τη μία κάνεις λάθος κοντρόλ και χάνεις το δικαίωμα να βγεις τε-α-τετ (Λάρσον) και την άλλη καθυστερείς (Γιουνές) για να σπάσεις την μπάλα στον ξεμαρκάριστο συμπαίκτης σου, τότε δεν σου φταίει κανείς. Βγάζεις τα μάτια τους. Κι αυτό έκανε ο Αρης, επιτρέποντας στον Ολυμπιακό αφενός να μείνει “ατσαλάκωτος” ψυχολογία και αφετέρου να “συμμαζευτεί” αγωνιστικά, να βγει μπροστά και παίζοντας όσο χρειάζεται, με τη βοήθεια και της τύχης, καθώς τα τρία από τα τέσσερα γκολ ήταν από κόντρα της μπάλας, έκανε… πάρτι. Είναι δεδομένο οτι ο Αρης παρασύρθηκε από τον ρυθμό που απέκτησε το παιχνίδι και “τσαλακώθηκε” μετά το 1-0. Εμεινε στο καλό του πρώτο 25λεπτο και από εκεί και πέρα μίλησε η ποιότητα των ερυθρόλευκων και η ταχύτητα με την οποία έβγαινε στην επίθεση. Οχι τόσο από τον άξονα, γιατί εκεί έκαναν και πάλι δουλειά τα δύο χαφ, όσο από τα άκρα που για τον Αρη αποδείχθηκαν... αχίλλειος πτέρνα, με τον Βαλεριάνο μάλιστα να έχει “συμμετοχή” στις πέντε από τις έξι τελικές του Ολυμπιακού. Η δυσλειτουργία των άκρων δημιούργησε και πρόβλημα στο δίδυμο Βέλεθ-Ροζ με αποτέλεσμα να χαλάσει (και) η απίθανη συνέπεια που το χαρακτήρισε στα προηγούμενα ντέρμπι.
Ειπαμε όμως, χρειάζεται καμία φορά και να σε θέλει. Διότι, σκεφτείτε οτι ο Ολυμπιακός στο φετινό Πρωτάθλημα σκοράρει, βάσει αριθμών, ένα γκολ ανά επτά τελικές. Τόσες έκανε στον Αρη και πανηγύρισε τέσσερις φορές. Θέλει και τύχη καμία φορά, πέρα από ποιότητα και πλάνο. Αυτό είναι, όμως, το ποδόσφαιρο.
Πάμε και στο παρακάτω τώρα, που προσωπικά θεωρώ οτι έχει μεγαλύτερη αξία διότι η φετινή προσπάθεια για τον Αρη, ούτε κρίνεται ούτε εκμηδενίζεται από μία ήττα από τον Ολυμπιακό. Σαφώς και η “τεσσάρα” δεν… κάθεται καλά. Ωστόσο, δεν ακυρώνει -και δεν θα πρέπει να ακυρώσει -ό,τι προηγήθηκε στα τελευταία έξι παιχνίδια. Η ομάδα του Σάββα Παντελίδη παραμένει το ισχυρό φαβορί για την έξοδο στην Ευρώπη αρκεί α) αυτή η ήττα να αποδειχθεί διδακτική, ούτως ώστε να μην επαναληφθούν σε τόσο έντονο βαθμό σημάδια αφέλειας και β) να προσγειώσει την ομάδα στην πραγματικότητα, καθώς τις τελευταίες εβδομάδες κυριεύτηκε είναι η αλήθεια από έναν υπέρμετρο ενθουσιασμό και στο Καραΐσκάκη παρασύρθηκε χαλώντας τις δομές της.
