Μια ακόμη πολύ συνηθισμένη –για τα δεδομένα του Αρη- εβδομάδα φτάνει στο τέλος της. Γεμάτη από «ξεκατινιάσματα» και ίντριγκες από το πουθενά, για μια ομάδα που παλεύει εναγωνίως εδώ και τέσσερις μήνες να την αφήσουν στην ησυχία της.
Αυτή τη φορά στο «στόχαστρο» των… ουδέτερων παρατηρητών της κιτρινόμαυρης επικαιρότητας βρέθηκε ο Δημήτρης Καλαϊτζίδης. Αφορμή αποτέλεσε η προσπάθειά του να επιφέρει ηρεμία στο ποδοσφαιρικό τμήμα, διευκολύνοντας (με τον γνωστό πια τρόπο) την ολοκλήρωση της μεταγραφής του Μάουρο Πόι στον Αρη.
Κρίνοντας εκ των αντιδράσεων των… ουδέτερων παρατηρητών εκτιμώ πως μάλλον ο Καλαϊτζίδης έπρεπε να αφήσει τη μεταγραφή να χαλάσει, όπως τον κατηγόρησαν δηλαδή κάποιοι ότι έκανε στην περίπτωση του Δημήτρη Σιαλμά, ο οποίος το μόνο που δεν ζήτησε στις διαπραγματεύσεις με τον Αρη, ήταν ο… ουρανός με τ’ άστρα!
Από την άλλη, βέβαια, ο 57χρονος τεχνικός εισπράττει «πυρά» για την προσπάθεια του να υπηρετήσει κατάλληλα τον ρόλο του προπονητή-μάνατζερ. Είναι να… τρελαίνεσαι πραγματικά γιατί η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που του αποδίδουν κατηγορίες, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που καταφέρονται σε βάρος τεχνικών και γενικών διευθυντών που διέλυσαν τον Αρη στο παρελθόν με τις γνωστές «πρακτικές» τους.
Τότε βέβαια ουδείς μιλούσε για «μπερδέματα» και άφηνε υπόνοιες για χρηματισμούς. Πιθανότατα επειδή τότε το «σύστημα» λειτουργούσε πολύ καλύτερα και ο «κύκλος» δεν είχε το παραμικρό παράπονο.
Εν κατακλείδι, ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά ότι ο Καλαϊτζίδης θα τα πάει περίφημα στο ρόλο του. Κανείς, όμως, από την άλλη, δεν μπορεί από τώρα να πει ότι θα αποτύχει. Στο κάτω-κάτω όμως, ας τον αφήσουν όλοι να… αποτύχει, χωρίς καθημερινά να προσπαθούν να του τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια.