Oύτε που καταλάβαμε πως κύλησε ο Αύγουστος, κοιμήθηκε κι η Παναγιά, την τιμήσαμε κι από αύριο αρχίζει η μεγάλη, αν και σταδιακή, επιστροφή των παραθεριστών ή καλύτερα των αδειούχων. Φυσικά στο τέλος της ερχόμενης εβδομάδας αρχίζει και το Πρωτάθλημα της Super League 1 και χαράς Ευαγγέλια για τους φιλάθλους των δυο ομάδων της πόλης μας που συμμετέχουν σ΄αυτό. Οι κυανόλευκοι φίλαθλοι αρχίζουν πλέον να χάνουν το κουράγιο τους και μέσα τους βράζουν. Αλλη μια χρονιά στον βρόντο και το ασυχγώρητο γι αυτούς πως ο κίνδυνος να χαρούν, έστω και με μισή καρδιά, την ομάδα σ΄ ένα από τα χαμηλότερα Πρωταθλήματα φαντάζει ορατός, όπως στον καπετάνιο που βλέπει το κύμα, θεριό ανήμερο, να ορμά καταπάνω στο μπανταρισμένο πλοίο του. Θα μου πείτε υπάρχει καπετάνιος; Κανονικά οχι. Τυπικά ναι. Και μάλιστα δυο.
Διότι ο μεν μεγαλομέτοχος, μιας ανύπαρκτης καταχρεωμένης ΠΑΕ, απο του διαόλου τη μάνα εξακολουθεί να παίζει το ακούρδιστο βιολί του, και οι δε της επιτροπής σωτηρίας καταπώς λένε και τα γραφόμενα των συναδέλφων εξακολουθούν τις επαφές τους για την εξεύρεση λύσης. Κι εγώ λέω, όπως και ο κάθε φίλαθλος, αν υπήρχε που την ψάχνουν; Οι φίλαθλοι στρέφουν αναγκαστικά το ενδιαφέρον τους σε μπάσκετ και βόλεϊ κι ευτυχώς που για αυτούς , η παρουσία τους, μάλιστα στις μεγάλες κατηγορίες, θα τους παρηγορεί δίνοντας διέξοδο στον καημό του και στον Ηρακλή αγωνιστική ύπαρξη. Μάλιστα προχθές το κυανόλευκο μπάσκετ είχε την πρώτη του προπόνηση με αρκετά νέα πρόσωπα καθώς έχουν γίνει ήδη μεταγγραφές ενώ αναμένονται και άλλες το επόμενο. Επανερχόμενος στο ποδόσφαιρο δεν χρειάζεται βέβαια να επαναλάβω πως τα «σου ξου μου» τελειώνουν και επιτέλους η επιτροπή, έστω με μια μια ανακοίνωσή της κάτι νά διαμηνούσε στους φιλάθλους, ώστε να μην έδεινε αφορμή στον οποιδήποτε για σχόλια κια δακαιολογημένη γκρίνια. Οσο για τον Τομ που καιρό έχει να μα μας ενημερώσει κι αυτουνού τα μασάλια λαμβάνουν τέλος μιας και η διορία για την προκαταβολή (αστεί πράγματα δηλαδή) λήγει και αυτή, οπότε πρέπει να εφεύρει νέο αφήγημα, αν και οι εδώ τον έχουν γραμμένο κανονικά, ή να το ράψει και να καταλάβει πια πως έπαιξε με τη φωτιά και κατακάηκε.
Εκτός των γνωστών που ανέφερα παραπάνω και αφορούν το συγκεκριμένο ζήτημα θέλω, πριν κλείσω, να αναφερθώ και στις έγγραφες αντιπαραθέσεις που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και αφορούν σε πρόσωπα και πράξεις του παρόντος, αλλά και του παρελθόντος της κυανόλευκης οικογένειας. Αυτή τη στιγμή, όποιος ή όποιοι θεωρούν, δοθείσης ευκαιρίας, να καταγγείλουν δικαίωμά τους να το πράξουν ακολουθόντας όμως ορισμένους κανόνες. Αυτό, που πρέπει να έχουν κατά στη δημιουργία μιας αντιπαράθεσης, είναι πως ποτέ δεν θίγουν την προσωπικότητα των άλλων. Διαχειριζόμενοι σωστά τις όποιες αντιπαραθέσεις, ας δείχνον έμπρακτα πως σέβονται τους άλλους ( με τους οποίους συνυπήρξαν κάποτε σε κοινούς αγώνες) και πως κατανοούν πραγματικά το πρόβλημα του Ηρακλή.
Το οποίο δεν προήλθε μόνο από έναν, δυο, τρείς και βάλε. Ολοι φταίνει. Λίγο ή πολύ δεν έχει σημασία. Εξ άλλου ας μη ξεχνάμε τι ισχύει για το πετροβόλημα: «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω»...
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (18/8)