Φίλοι μου με τα γραφόμενα μου εδώ και καιρό προσπαθώ να αποτυπώσω το συλλογικό κυανόλευκο ψυχογράφημα. Να με συμπαθάτε αν δεν τα καταφέρνω πάντα. Άλλοτε με καλοπροαίρετη ειρωνεία (περισσότερη απ ότι χρειάζεται ίσως), χρησιμοποιώ την υπερβολή γιατί και το περιβάλλον το σημερινό του Ηρακλή, ξεπερνώντας κάθε λογική πρόθεση, κατάντησε τοξικό. Η κυανόλευκη κοινωνία δεν έχει καταφέρει ακόμη να μετρήσει τις πραγματικές της διαστάσεις και δυνατότητες, άρα την πραγματικότητά της.
Συμπεριφέρεται ως μικρομέγαλη. Και ως γνωστόν το «μικρομέγαλο» εκτός του ότι είναι γελοίο για το εξωτερικό περιβάλλον του είναι και βασανιστικό για την ίδια. Εξ ου και η αυταρέσκεια της που την προκαλεί η ιδέα ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Και άρα οι τριγύρω της αφού το γνωρίζουν, που λίγο τους κόφτει, οφείλουν να την κάνουν τεμενάδες. Ετσι διαπιστώνοντας δυστυχώς πως δεν μετράει και τόσο το «μπόι» της (περίπτωση Τρίγλιας ) κατέληξε στο Περίπου. Και πάμε στα καθέκαστα. Ο Λουκιανός λοιπόν εξελληνισμένος Σύρος ρητοροδιδάσκαλος και ο δημιουργός του σατιρικού διαλόγου πέραν των αριστουργηματικών του αφηγήσεων μας άφησε κληρονομιά και πολλά χαρακτηριστικά αποφθέγματα. Για την περίπτωσή μας διάλεξα δύο. Το «Ωδινεν όρος και έτεκεν μυν» δηλαδή κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι και το «Oυκ δ' αν λάβοις παρά του μη έχοντος».
Σίγουρα φίλοι μου θα απορείτε γιατί μετά από τόσο θόρυβο, επαφές,τρεχάματα, κόντρες, τα πάνε έλα στο Βόλο, ίσως και στη Λαμία, η επιτροπή σωτηρίας με τη σύμφωνη γνώμη και του ιδρυτικού κατέληξαν σε δυο επιλογές. Συμμετοχή της ομάδας στη F.L. μέσω Τρίγλιας (οδεύει προς ναυάγιο αν δεν έχει ναυαγήσει ήδη) ή στη Γ΄ Εθνική αλλά με νέο καθαρό ΑΦΜ, αφού στην πρώτη περίπτωση ούτως ή άλλως ίσχυε η συγκεκριμένη λεπτομέρεια. Αρα ύστερα από τουλάχιστον τριών μηνών επικοινωνιακό γκάστρωμα το βουνό ο Ηρακλής γέννησε ποντικάκι. Και γιατί παρακαλώ; Δεν θέλει ρώτημα γιατί εδώ κολλάει το δεύτερο απόφθεγμα. «Τι να πάρεις από κάποιον που δεν διαθέτει μία;» ή μπορεί να διαθέτει (όπως ο Τόμι και άλλοι κάνα δυο) αλλά για λόγους προφανείς η προσωπικούς, δεν γνωρίζω μόνο υποθέτω, προτίμησαν να ρίξουν το μπαλάκι στην εξέδρα.
Φτάνουμε λοιπόν στο παρά πέντε, αν και βρισκόμαστε ήδη στο και... πέντε. Στην επερχόμενη γενική συνέλευση, όπως έγραψα και χθες, η πλειοψηφία θα κληθεί να αποφασίσει, αν θα ακολουθηθεί ο μονόδρομος μάλλον της Γ΄ Εθνικής (εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου) με το δέλεαρ του καθαρού ΑΦΜ ή θα προτιμηθεί η «αγρανάπαυση» όπως μερίδα φιλάθλων προτείνει. Η άποψή μου ταυτίζεται με την παροιμία «από το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα ». Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο εδώ που κατέληξαν τα πράγματα. Βέβαια πάντα υπάρχει και το απρόβλεπτο. Αν συμβεί καλώς να ορίσει. Αν όχι τότε άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Και αυτός ο δρόμος πια θα έχει τη δική του ιστορία. Μια ιστορία που πρέπει όμως να γραφεί, εάν και εφόσον τα παθήματα έγιναν μαθήματα, εντελώς διαφορετικά απ΄ ότι τις προηγούμενες φορές. Χωρίς καπελώματα, μείξεις και αναμείξεις, εσωτερικών και εξωτερικών σωτήρων, θείων και μπαρμπάδων. Ετσι μπράβο.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (23/8)