Οταν έγραφα το τελευταίο δεκαήμερο ότι ο Αρης είναι «το μεγαλύτερο ερωτηματικό στο Πρωτάθλημα» ή ότι «είναι εμφανές το συμμάζεμα αλλά ζητούμενο η διάρκεια» ή «κάθε ματς θα είναι κι ένα νέο τεστ», τα έγραφα διότι έβλεπα πως νίκησε μεν στα δύο προηγούμενα παιχνίδια, δεν άλλαξε, δε, κάτι σε σημαντικό βαθμό στην απόδοσή του.
Η επιβεβαίωση ήρθε στη Ν. Σμύρνη. Ο Αρης είχε και πάλι εικόνα ομάδας που δυσκολεύεται να βρει ρυθμό, που δεν καταφέρνει να οργανώσει σωστά το παιχνίδι της, που δεν κάνει πολλές τελικές (το θέμα είναι οι επτά που είχε μέχρι το 85', όχι οι άλλες τόσες που έκανε μετά), που δεν την αισθάνεται ιδιαίτερα ο αντίπαλος.
Και μιλάμε για έναν αντίπαλο, που είναι πολύ λιγότερο ανταγωνιστικός απ' ό,τι ήταν τα προηγούμενα χρόνια, ο οποίος έπαιξε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο δεύτερο ημίχρονο με παίκτη λιγότερο και παρόλα αυτά πέτυχε να προηγηθεί και να απειλήσει τον Άρη ακόμη και με ήττα.
Δεν νομίζω ότι το πρόβλημα για τον Άρη ήταν η έλλειψη συγκέντρωσης, όπως δήλωσε ο Ενινγκ. Το πρόβλημα έχει να κάνει με όσα έγιναν λάθος από το περασμένο καλοκαίρι και μετά, τα οποία θα τον συντροφεύουν αυτή την σεζόν και θα επηρεάζουν την πορεία του.
Γι' αυτό και, κατά την άποψή μου, το ζητούμενο είναι πόσο καλά θα μπορέσει να τα διαχειριστεί ώστε να έχει τις λιγότερες δυνατές απώλειες...
