Είναι πολύ εύκολο να μην παραδέχεσαι για κάτι που φταις και να ρίχνεις αλλού τις όποιες ευθύνες σού αναλογούν. Να μην παραδέχεσαι ότι έκανες λάθος. Εν προκειμένω, η ήττα του Αρη στη Λαμία είναι ευθύνη πολλών παραγόντων και έχει πολλές αιτίες, αλλά κανείς δεν πήρε την ευθύνη.
Ο Αναστόπουλος και ο Ιντζίδης στις δηλώσεις τους, στη συνέντευξη Τύπου, μίλησαν μόνο για τη διαιτησία του Καλογερόπουλου. Αυτή είναι η μία αιτία, την οποία όμως θα λύσουν αυτοί που πρέπει και βρίσκονται γύρω από την ομάδα. Η παραπομπή του Αθηναίου διαιτητή λέει πολλά, αλλά δεν γυρίζει πίσω τους βαθμούς που χάθηκαν.
Παρά το αυτονόητο συμπέρασμα ότι μία ήττα δεν φέρνει την καταστροφή, η «σφαλιάρα» από τη Λαμία δεν παύει να «πονάει» πολύ. Πλήγωσε βαθμολογικά και ψυχολογικά τον Αρη, σ’ ένα χρονικό σημείο που υπό φυσιολογικές συνθήκες η ομάδα θα έπρεπε να φορτσάρει, αποδεικνύοντας παίκτες και προπονητής στην πράξη (επιτέλους!) τα χιλιοειπωμένα τους λόγια περί «Αρη και ακλόνητο φαβορί».
Αντ’ αυτού στη Λαμία, σ’ ένα παιχνίδι κριτήριο για την νοοτροπία της ομάδας, είδαμε έναν Αρη που μόνο φαβορί δεν έδειχνε. Αδικαιολόγητα φοβισμένο, έδωσε το δικαίωμα στον αντίπαλο να πιστέψει -και να καταφέρει στο τέλος- να κάνει τη ζημιά, υποχρεώνοντας τον Αρη να βρεθεί ξανά σε θέση οδηγού στο Πρωτάθλημα. Η ομάδα εμφάνισε ξανά, μετά από καιρό, τον σύνδρομο να ξυπνάει όταν τα βρίσκει σκούρα.
Πέταξε 60 λεπτά και όταν ταρακουνήθηκε και ανέλαβε πρωτοβουλίες (σ.σ. συνέβαλε σε αυτό η είσοδος του Πίτου-βασική η απουσία του Τάτου) ήταν αργά, καθώς ο αντίπαλος δικαιολογημένα περιορίστηκε στα αμυντικά του καθήκοντα. Ακόμα και ο Καπνίδης να ήταν εύστοχος στο πέναλτι, ο βαθμός δεν θα δικαιολογούσε -και δεν θα χειροκροτούνταν από τον κόσμο της ομάδας- σε καμία περίπτωση την άψυχη εμφάνιση για ένα ματς τέτοιας βαθμολογικής σημασίας.
Τις αποφάσεις για τη διαχείριση του εκάστοτε αγώνα και την αρχική ενδεκάδα τις παίρνει ο προπονητής και εκ του αποτελέσματος κρίθηκε λανθασμένη:
1) η διαχείριση να κρατήσει από τα ματς με τον Ολυμπιακό παίκτες «11αδάτους» (επί της ουσίας…παραδόθηκε) προκειμένου να τους έχει… φρέσκους στη Λαμία,
2) η τακτική προσέγγιση στον αγώνα της Κυριακής. Γιατί ούτε φρεσκάδα είδαμε, ούτε τόλμη, ούτε ψυχή και ίσως ήρθε και η ώρα να αναθεωρήσει για ορισμένες του επιλογές, ειδικά τώρα, που έχει την εναλλακτική με τις μεταγραφές του Ιανουαρίου (βλ. Πίτου-Ταυλαρίδης).
Δεν ευθύνεται φυσικά για όλα ο αλενατόρε. Μπάλα στο γήπεδο παίζουν οι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έχουν επίσης μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Το θέμα νοοτροπίας όμως είναι συνδυασμός και των δύο. Άρα, τόσο η μία όσο και η άλλη πλευρά θα πρέπει να κοιταχτούν στον καθρέπτη και να κάνουν την αυτοκριτική τους όσο είναι καιρός. Πόσω μάλλον όταν ακολουθούν δύο «κολλητά» εκτός έδρας παιχνίδια, με τον πρωτοπόρο Απόλλωνα Σμύρνης και τον επικίνδυνο για ζημιές Αγροτικό. Μέχρι να επιστρέψει ο Αρης στο «Κλεάνθης Βικελίδης», με την έναρξη δηλαδή του 2ου γύρου, μεσολαβεί επίσης και το παιχνίδι στη Σπάρτη.
Εάν λοιπόν ο Αναστόπουλος και οι ποδοσφαιριστές του θέλουν να γυρίσουν πρώτοι, όπως οι ίδιοι άλλωστε δήλωσαν δημόσια, πρέπει από σήμερα κιόλας να βρουν μόνοι τους τί έφταιξε. Να καθίσουν στο ίδιο δωμάτιο να κάνουν την αυτοκριτική τους, να αλλάξουν νοοτροπία και να ανασυνταχθούν. Γιατί τώρα θα φανεί ποιος αντέχει στην πίεση του Αρη, που δεδομένα διπλασιάστηκε μετά από την ήττα στη Λαμία. Την Κυριακή, στη Ριζούπολη, θα φανεί
Υ.Γ.: Με το κεφάλαιο διαιτησία δεν θα ασχοληθώ, το έγραψα και στο ξεκίνημα. Ας ασχοληθούν αυτοί που πρέπει να ασχοληθούν, από τον Αρη, με πράξεις όχι με λόγια. Ολοι είδαμε τί έγινε και στη Λαμία και σε προηγούμενα παιχνίδια, όπως αυτά με τον Ολυμπιακό για τα οποία όμως μίλησε μόνο ο Καρυπίδης….
