Όπως αναμενόταν ο Ίβιτς με τρεις μέρες καθυστέρηση ανασκεύασε τα όσα είπε στη συνέντευξη Τύπου της Δευτέρας για τον «στημένο» Τζαβέλλα. Αν τα πάντα είχαν τεθεί στη χθεσινή τους διάσταση, τότε δεν θα υπήρχε κανένα θέμα. Όλοι οι προπονητές του πλανήτη, έχουν δικαίωμα να απομακρύνουν έναν ποδοσφαιριστή που δεν πιστεύει στο πλάνο.
Μετά τα Δευτεριάτικα όμως, ο καθένας έχει την διακριτική ευχέρεια να επιλέξει την αλήθεια του. Την χθεσινή ή την προηγούμενη. Δεν μπορεί κανένας να τον κατηγορήσει.
Επίσης, οι δημοσιογράφοι έχουν το δικαίωμα να θεωρούν τον Ίβιτς μία επιθετική προσωπικότητα απέναντί τους, γιατί απλούστατα ενώ χαίρει στήριξης παρά τα άσχημα αποτελέσματα, άφησε να εννοηθεί πως δεν είναι μόνο ο Τζαβέλλας που έστησε το παιχνίδι, αλλά το ήξεραν και κάποιοι από αυτούς. Μάλιστα. Εδώ φτάσαμε. Σε σχέση με όλους τους άλλους προπονητές στη σύγχρονη ιστορία του ΠΑΟΚ, ο Ίβιτς έχει τη μεγαλύτερη αβάντα από τον Τύπο. Με διαφορά μάλιστα. Όχι γιατί κανείς του κάνει χάρη, αλλά απλά γιατί πέρυσι έδειξε κάποια εξαιρετικά δείγματα γραφής. Τα οποία φέτος εμφανίζονται αραιά και που. Ελπίζεις όμως να τα επαναφέρει σε μία πιο μόνιμη βάση.
Ένα δείγμα των όσων άφησε η περασμένη Δευτέρα, ήταν πως η κερκίδα, έχοντας πλέον στο DNA της πως κάτι κακό συμβαίνει, φώναξε βαριά – βαριά του ΠΑΟΚ η φανέλα, τη στιγμή που έπαιζε η δεύτερη ενδεκάδα και απέναντί της είχε έναν σοβαρό και ψυχωμένο αντίπαλο. Ο ΠΑΟΚ δεν χαλιόταν με τον βαθμό και δεν έπρεπε να πάρει ρίσκα. Όμως πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για κανέναν. Δεν μπορεί η ομάδα να παίζει τακτικό ποδόσφαιρο σκοπιμότητας. Θα πρέπει να ματώνει όπως και να χει. Να είναι στα κόκκινα μονίμως.
ΥΓ 1 Στο βόλεϊ του ΠΑΟΚ αυτό που συμβαίνει είναι μία επιλογή του ίδιου του τμήματος. Ήξεραν πως θα έρθουν δύσκολες μέρες.
ΥΓ 2 Η έλευση Σαββίδη είχε δύο … τάσεις. Η μία έλεγε πως θα πάρει κεφάλια, η άλλη πως θα συμμαζέψει την κατάσταση.
