«Τι να τον κάψουμε τον Αντετοκούνμπο, τον έχουμε κάψει ήδη», σχολίασε χθες ο Βαγγέλης Αλεξανδρής στο «Metropolis» και νομίζω ότι η προσέγγισή του στο θέμα του σταρ της εθνικής ομάδας μπάσκετ δεν είναι υπερβολική.
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που καταθέτουν απόψεις για την παρουσία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στο Μουντομπάσκετ της Κίνας, αλλά και για τον ρόλο του Γιάννη μέσα σε αυτή την ομάδα, καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: ο προπονητής απέτυχε παταγωδώς να αξιοποιήσει τις τεράστιες δυνατότητες του καλύτερου παίκτη στον κόσμο.
Αυτοί, μάλιστα, που ασκούν την πιο σκληρή κριτική δεν είναι… Ελληνες, αλλά Αμερικανοί. Αναλυτές και σχολιαστές από τις ΗΠΑ πνέουν μένεα κατά του Σκουρτόπουλου, θεωρώντας ότι ήταν, περίπου, τραγικός ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε τον Αντετοκούνμπο.
Ολη αυτή η συζήτηση, ωστόσο, γύρω από την αποτυχία της ομάδας μας στο Μουντομπάσκετ και τον Αντετοκούνμπο, θα έχει αξία αν, αφενός, η ομοσπονδία καταλάβει τα λάθη της και, κυρίως, την επιλογή του προπονητή ο οποίος αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων και, αφετέρου, δεν έχει κάνει ήδη ζημιά με τον Γιάννη που να μην διορθώνεται.
Διότι, ο κίνδυνος να απογοητευτεί από όλη αυτή την ιστορία ο Αντετοκούνμπο και να θεωρήσει ότι του κάνει κακό, τον ταλαιπωρεί, του χαλάει την εικόνα, είναι υπαρκτός.
Ακόμη πιο υπαρκτός είναι ο κίνδυνος να κρίνουν οι Μιλγουόκι Μπακς ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος ένα περιουσιακό τους στοιχείο, για το οποίο πληρώνουν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια και οφείλουν να το προστατεύουν ως κόρη οφθαλμού, να μπαίνει σε τέτοιες περιπέτειες όπως αυτή με την εθνική μας ομάδα στο Μουντομπάσκετ της Κίνας.
Δεν θέλει πολύ οι Μπακς να τον συμβουλέψουν ότι προέχει η προστασία της υγείας του, η αποφυγή της επιπλέον καταπόνησης με την εθνική Ελλάδας, η αποφυγή προβλημάτων τα οποία μπορεί να του δημιουργήσει ένας προπονητής ο οποίος δεν ξέρει πώς πρέπει να τον διαχειριστεί.
Εκτός από τον Γιάννη, όμως, είναι κρίμα και για τα υπόλοιπα παιδιά αυτής της ομάδας, ανάμεσα στα οποία και πολλά με εξαιρετικές δυνατότητες, να πέφτουν θύματα του κακού σχεδιασμού ή της αδυναμίας του προπονητή τους να τους αξιοποιήσει.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες, όταν καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει κανένας και τίποτα που θα τον βοηθήσει να αναδείξει το ταλέντο και την αξία του, ποιος αθλητής υψηλού επιπέδου θα ρισκάρει την υγεία του ή την καριέρα του; Νομίζω κανείς…
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
