Δεν υπάρχει τίποτε πια που να μας ενθουσιάζει, να μας δημιουργεί ελπίδα, προσδοκία, πίστη ότι αυτή η ομάδα μπορεί να τα καταφέρει, ότι μπορεί να σταθεί σε εκείνο το επίπεδο που μας είχε συνηθίσει από το 2004 έως το 2014.
Το χειρότερο για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα την τελευταία πενταετία δεν είναι τα αρνητικά αποτελέσματα ή οι αποτυχίες. Το χειρότερο είναι ότι δεν κάνει καμία απολύτως αίσθηση στον κόσμο.
Οι περισσότεροι Ελληνες πιστεύουν ότι η εθνική δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον. Πιστεύουν, επίσης, ότι ούτε οι ίδιοι οι παίκτες που αγωνίζονται στην εθνική δεν το αισθάνονται πως μπορεί αυτή η ομάδα να ανακάμψει, να ξαναγυρίσει στις επιτυχίες, να είναι και πάλι παρούσα στα μεγάλα ευρωπαϊκά και παγκόσμια ραντεβού.
Αποδείχθηκε την τελευταία πενταετία ότι δεν υπάρχει στην εθνική ο άνθρωπος που θα εμπνεύσει τους παίκτες, που θα δώσει όραμα, θα ηγηθεί μιας νέας προσπάθειας για την επιστροφή στο υψηλότερο επίπεδο.
Κανένας από τους προπονητές που πέρασαν δεν είχε τέτοια χαρακτηριστικά, από τους παίκτες της ομάδας, επίσης, δεν υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να αναλάβει αυτό τον ρόλο, παρότι υπάρχουν ισχυρές προσωπικότητες, που κάνουν μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη.
Για την ΕΠΟ, δεν το συζητάω καν. Εκεί δεν υπήρχε ηγέτης τα 3-4 χρόνια πριν από τον Γραμμένο, δεν υπάρχει, φυσικά, ούτε την τελευταία διετία.
Από πού, συνεπώς, να πιαστεί αυτή η εθνική και να ξεκινήσει. Πού να πατήσει για να κάνει μια επαννεκίνηση.
Σε ό,τι με αφορά, επιμένω ότι καλοί παίκτες υπάρχουν. Αυτή η γενιά των ποδοσφαιριστών έχει καλύτερη εκπαίδευση απ’ ό,τι είχε η γενιά του 2004. Αυτά τα παιδιά έχουν και περισσότερες παραστάσεις, καθώς πολλοί είναι που από μικρή ηλικία παίζουν σε ομάδες του εξωτερικού.
Όλα τα πλεονεκτήματα, όμως, πετιούνται στα σκουπίδια καθώς στην εθνική δεν υπάρχει οργάνωση, δεν υπάρχει σταθερότητα, δεν υπάρχει στήριξη σε ένα πλάνο.
Αντιθέτως, υπάρχουν πάρα πολύ συχνές αλλαγές, εν θερμώ αποφάσεις, το φύγε εσύ-έλα εσύ είναι στην ημερήσια διάταξη σε ό,τι έχει να κάνει με τους προπονητές, γι’ αυτό και η εθνική πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, γι’ αυτό και κανείς δεν βλέπει πώς μπορεί να έχει μέλλον το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport