Δημ.Παντελίδης: «Ο πατέρας μου πέτυχε απόλυτα»

Συνέντευξη στον Μάνο Χατζάκη

Είναι ο άνθρωπος, ο οποίος μπορεί να καταλάβει καλύτερα από τον καθένα την καθημερινότητα του Σάββα Παντελίδη. Οχι μόνο γιατί είναι και ο ίδιος κομμάτι της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας, αλλά επειδή στις φλέβες του κυλά το ίδιο αίμα.

Ο γιος του προπονητή του Αρη, Δημήτρης Παντελίδης, μίλησε στη “Μ” για το πώς ο πατέρας του αποφάσισε να αναλάβει τους “κιτρινόμαυρους”, την ψυχική δοκιμασία στο διάστημα της αμφισβήτησης και τα όνειρα που ποτέ δεν σταματούν για τον Πειραιώτη τεχνικό.

Η σεζόν, που ολοκληρώθηκε, ήταν ιδανική για την οικογένεια, καθώς ο Δημήτρης κατέκτησε το “νταμπλ” με τον Ασπρόπυργο, ενώ ο Σάββας επανέφερε τον Αρη στις κληρώσεις της UEFA, κερδίζοντας ένα ακόμη στοίχημα στην μακρόχρονη καριέρα του.

-Δημήτρη, φέτος, η οικογένειά σου γέμισε επιτυχίες. Θεωρείς ότι είναι η πιο επιτυχημένη χρονιά των τελευταίων ετών;

“Κάπως έτσι θα την χαρακτήριζα. Και παλιότερα, ο πατέρας μου κι εγώ είχαμε όμορφες στιγμές στην ίδια σεζόν, αλλά φέτος ήταν κάτι διαφορετικό. Ο Σάββας Παντελίδης κέρδισε την Ευρώπη με τον Αρη κι εγώ πήρα το νταμπλ με τον Ασπρόπυργο”.

-Πιστεύεις ότι η επιτυχία του στον Αρη αποκτά μεγαλύτερη διάσταση, διότι δέχθηκε να αναλάβει τη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του σε δύσκολη χρονική συγκυρία;

“Ο Σάββας είναι άνθρωπος των προκλήσεων. Τόσο με τον Ηρακλή, όσο και με τον Αστέρα Τρίπολης ανέλαβε υπό δύσκολες συνθήκες και πέτυχε. Στον Αρη, η πρόκληση ήταν ακόμη μεγαλύτερη και εκ του αποτελέσματος πέτυχε απόλυτα”.

-Τί θυμάσαι από τις ημέρες που ακουγόταν ότι ο πατέρας σου αφήνει την Τρίπολη, για να έρθει στο “Κλ. Βικελίδης”. Πώς αντιμετώπισε ο ίδιος την όλη κατάσταση;

“Θα σου πω πώς είχαν τα πράγματα εξ’ αρχής. Στην Τρίπολη υπήρχε αμοιβαία εμπιστοσύνη, ασχέτως αποτελεσμάτων και κανένα πρόβλημα στις σχέσεις προπονητή-διοίκησης. Οι διοικούντες πίστευαν ότι θα γυρνούσε η κατάσταση, γιατί η ομάδα έπαιζε καλή μπάλα και έχανε ματς στις λεπτομέρειες με “τραβηγμένα” πέναλτι, κάποια εκ των οποίων στις καθυστερήσεις. Τα πράγματα περιπλέχτηκαν λίγο στις μεταγραφές, ενώ στη συνέχεια δεν ήταν ευχαριστημένος εξαιτίας κάποιων ηττών”.

«Κερδίζω στην Ξάνθη και μένω»

-Ποια ήταν τα λόγια που σας είπε, όταν αποφάσισε να υπογράψει στον Αρη;

“Εκείνο που ξέρω ότι η πρόταση έγινε από τον Θόδωρο Καρυπίδη, ο οποίος ήρθε στην Αθήνα, για να συναντήσει τον πατέρα μου. Στη συνέχεια μας ενημέρωσε, λέγοντας… ‘ξέρετε, πάω στον Αρη’. Εμείς, αρχικά, ήμασταν λίγο επιφυλακτικοί, γιατί ξέρουμε τί συμβαίνει στις μεγάλες ομάδες. Μεγάλη πίεση από τον κόσμο και μπορεί να φύγεις με δυο-τρία στραβά αποτελέσματα. Ωστόσο, ξέραμε ότι για τέτοιο μεγάλο βήμα δούλευε στη ζωή του. Ο ίδιος πίστευε στην επιτυχία και, τελικά, δεν είχε άδικο”.

-Το ένστικτό σου παραλίγο να βγει αληθινό, γιατί, μετά από μερικά άτυχα αποτελέσματα, τέθηκε θέμα απομάκρυνσης...

“Δεν μπορώ να κρύψω ότι πέρασε δύσκολες μέρες, ειδικά πριν το ματς στην Ξάνθη. Διάβαζα και άκουγα ότι θα φύγει, αν δεν κερδίσει ο Αρης. Πριν το παιχνίδι μιλήσαμε και μου είπε χαρακτηριστικά: ‘Θα κερδίσω και θα μείνω’. Μετά από εκείνο το 90λεπτο, άλλαξε τελείως το σκηνικό. Γνώριζε ότι η ομάδα μπορεί να παίξει καλύτερα και ότι είχε μεγαλύτερες δυνατότητες”.

-Απ’ όσα αντιλαμβάνομαι, ο Σάββας Παντελίδης δεν πτοείται εύκολα και έχει γερό στομάχι...

“Ο πατέρας μου έχει περάσει δύσκολα στη ζωή του. Παλιότερα, έκανε δύο δουλειές και ταυτόχρονα έπαιζε μπάλα. Αντιμετώπισε πολλά μέχρι να γίνει και επαγγελματίας προπονητής. Επαιξε στην Α’ εθνική και δούλεψε ως τεχνικός, χωρίς να έχει το background άλλων ανθρώπων του χώρου. Αρκεί να σου πω ότι ξεκίνησε από τη Δ’ εθνική με το Μοσχάτο, χωρίς να πληρώνεται, μόνο και μόνο για το όνειρό του. Στον Ηρακλή εργάστηκε έναν χρόνο χωρίς λεφτά και πίστευε ότι ο Αρης είναι η ευκαιρία του. Πριν αναλάβει δεν σκέφτηκε γκέλες, τί υλικό έχει η ομάδα και τί θα πει ο κόσμος. Απλώς, πίστευε στον εαυτό του”.

-Με ποιες… άμυνες αντιμετώπισε το διάστημα της έντονης αμφισβήτησης;

-Θα σου πω κάποια παραδείγματα, χωρίς ίχνος υπερβολής. Οταν η ομάδα δεν πήγαινε καλά, έστελνε φίλους να του πάρουν τσιγάρα, γιατί μάλωνε με τους περιπτεράδες. Δεν εμφανιζόταν μπροστά ούτε στους υπαλλήλους ντελίβερι, γιατί αντιλαμβανόταν την ατμόσφαιρα στην πόλη. Η κατάσταση δεν ηρέμησε ούτε μετά τη νίκη επί της Λαμίας, επειδή δέχθηκε αποδοκιμασίες και ο ίδιος. Καταλαβαίνω τους φιλάθλους και τις απαιτήσεις που έχουν, γιατί παίζω κι εγώ ποδόσφαιρο. Ομως, όλη αυτή η πίεση δε συμβαίνει σε καμία άλλη χώρα του κόσμου, παρά μόνο στην Ελλάδα. Ωστόσο, ο Αρης ήταν μεγάλη προοπτική για την καριέρα του πατέρα μου”.

“Θέλει να πάει ακόμη ψηλότερα”

-Πλέον, αντιλαμβάνεσαι ότι θα κριθεί αυστηρότερα, γιατί θα είναι ο βασικός υπεύθυνος για την προετοιμασία και τη δημιουργία της νέας ομάδας.

“Είναι λογικό. Εδώ κρίθηκε αυστηρότερα μετά από λίγα παιχνίδια σε ομάδα που δεν ήταν δική του. Ξέρω, όμως, πως είναι φιλόδοξος και ο Αρης είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην οποία εργάστηκε. Γι’ αυτό και τώρα που βρίσκεται στην Κούβα για διακοπές, περνά την ημέρα μπροστά στο λαπ-τοπ του, βλέποντας ποδοσφαιριστές. Παρόλα αυτά, δεν σταματά να ονειρεύεται και έχει στο μυαλό του μεγαλύτερα πράγματα. Δεν συμβιβάζεται με την ελληνική πραγματικότητα, κάτι που είναι και καλό και κακό”.

-Δημήτρη, πήρες γεύση από το τελευταίο ματς κόντρα στην Ξάνθη. Θα επισκεφθείς εκ νέου το Χαριλάου;

“Ηταν φανταστικά όσα έζησα, έστω και στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν. Ηρθε τόσος κόσμος στο γήπεδο και μπράβο του. Η πίεση υπάρχει πάντα σε όλες τις κατηγορίες, γιατί η μπάλα είναι ίδια. Στον εν λόγω αγώνα, και οι δυο ομάδες ήταν αδιάφορες, γεγονός που βοήθησε και στη γενικότερη ατμόσφαιρα. Ελειπε το άγχος. Ελπίζω να έρθω στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι”

-Ποια είναι η ατάκα που λες στον πατέρα σου κάθε φορά, που αναλαμβάνει κάποια ομάδα;

“Στο σπίτι μας βλέπουμε ότι κάθε μέρα κρίνεσαι. Ο κόσμος τη μία μέρα σε αγαπά και την άλλη σε ξεχνά. Εκείνο που του λέω είναι μόνο “καλή επιτυχία”. Είναι αρκετό, γιατί ξέρω τις ικανότητές του”.

-Φαντάζεσαι τον εαυτό του υπό τις οδηγίες του Σάββα Παντελίδη;

“Πλέον, έχω μεγαλώσει αρκετά. Είμαι 28 ετών και ξέρω ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο, αλλά ποιος δεν θα το ήθελε;”