Κάθε φορά που ετοιμάζαμε μια ειδική έκδοση, ένθετο σε εφημερίδα, βιβλίο με την ιστορία του ΠΑΟΚ, ή επετειακό περιοδικό, ασχολιόμουν με πολύ μεγάλη χαρά και νοσταλγία με τους τίτλους που είχε κατακτήσει ο ΠΑΟΚ από το 1972 μέχρι και το 2003, τους οποίους έζησα όλους, αλλά ταυτόχρονα συνειδητοποιούσα ότι ήταν πολύ λίγα τα δύο Πρωταθλήματα και τα τέσσερα Κύπελλα. Και πάντα αναρωτιόμουν πόσους… τόμους θα χρειαζόμασταν μόνο για τις ρετρό αναφορές εάν επρόκειτο να κάνουμε την ίδια δουλειά για τον Ολυμπιακό…
Η χαρά και η νοσταλγία γινόταν μελαγχολία. Και δεν με παρηγορούσε ούτε η σκέψη ότι αρκετοί τίτλοι κλάπηκαν, γιατί κι αυτό να μη συνέβαινε η διαφορά θα ήταν πάλι μεγάλη. Πράγμα φυσιολογικό, αφού στο τιμόνι του Ολυμπιακού υπήρχε σχεδόν πάντα ένας πανίσχυρος επιχειρηματίας, ο οποίος ποτέ, μα ποτέ, δεν υπήρχε στον ΠΑΟΚ. Μία μόνο περίοδο ο Ολυμπιακός ατύχησε στο θέμα του μεγαλομετόχου, επί Αργύρη Σαλιαρέλη και έπαψε να κατακτά τίτλους. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο.
Φυσικά, το ίδιο ίσχυε για τον Παναθηναικό του Βαρδινογιάννη, ακόμη και για την ΑΕΚ του Μπάρλου. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο ανέκαθεν πρωταγωνιστούσαν (και εντός και εκτός γηπέδων) οι τρεις της Αθήνας που διέθεταν ισχυρούς οικονομικά προέδρους και μεγαλομετόχους.
Τα τελευταία τρία χρόνια, ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό το θεώρημα ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη. Τέσσερις τίτλοι και ένας που χαρίστηκε στην ΑΕΚ, πέντε. Μέσα σε τρία χρόνια κατακτήθηκαν σχεδόν τόσοι τίτλοι όσοι και σε όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν από το 1959. Μόλις έγινε ο ΠΑΟΚ η ομάδα που διαθέτει τον ισχυρό οικονομικά παράγοντα και παρά την παρουσία του Βαγγέλη Μαρινάκη στον Ολυμπιακό, έγινε και η ομάδα που κερδίζει Πρωταθλήματα και Κύπελλα.
Τώρα πια μιλάμε για τρία Πρωταθλήματα (συν ένα, τέσσερα) και επτά Κύπελλα. Τώρα πια ο ΠΑΟΚ και ο ΠΑΟΚτσής έπαψαν να ζηλεύουν τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναικό και τους οπαδούς τους. Τώρα πια – κι αυτό είναι το πιο σημαντικό – ο οπαδός του ΠΑΟΚ είναι βέβαιος ότι τα επόμενα χρόνια έρχονται και άλλοι τίτλοι, όπως έρχονται και καλύτερες πορείες στην Ευρώπη, με συμμετοχή σε ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Και, βέβαια, τώρα πια μια ειδική έκδοση για τον ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένη, με μεγάλη ικανοποίηση, να αφιερώσει πολλές περισσότερες σελίδες στους τίτλους που κατακτήθηκαν.
Ολα αυτά χάρη στον Ιβάν Σαββίδη. Χάρη στην οικονομική άνεσή του, αλλά και χάρη στην αγάπη του για τον ΠΑΟΚ. Ηδη, εκπλήρωσε τις δύο από τις υποσχέσεις που είχε δώσει, κατά καιρούς, στους φίλους του ΠΑΟΚ. Απάλλαξε την ΠΑΕ από τον βραχνά των χρεών και έκανε μια ομάδα ικανή να κατακτά τίτλους. Μένει να υλοποιηθούν οι άλλες δύο υποσχέσεις του. Η κατασκευή της Νέας Τούμπας και η καθιέρωση του ΠΑΟΚ στα 20 κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης.
Εφικτός στόχος το πρώτο και ήδη έχει δρομολογηθεί. Οταν νικηθεί η γραφειοκρατία, όλα θα τρέξουν γρήγορα γιατί… λεφτά υπάρχουν και στην περίπτωση του Ιβάν αυτό δεν είναι ένα ψέμα, αλλά η αλήθεια.
Το δεύτερο είναι προφανώς ένας… μαξιμαλιστικός στόχος, όπως ο ίδιος τον είχε χαρακτηρίσει, αλλά όσο πιο ψηλά μπαίνει ο πήχης, τόσο πιο καλή είναι η επίδοση του άλτη. Ας μη γίνει ο ΠΑΟΚ μια από τις 20 κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, ας γίνει μία από τις 40. Κανείς δεν θα “χαλαστεί”.
Aλλωστε, όπως βλέπετε στη φωτογραφία, είναι ήδη στην 65η θέση της κατάταξης της ΟΥΕΦΑ, που βαθμολογεί αθροιστικά τις επιδόσεις των ομάδων την τελευταία πενταετία. Είναι τόσο δύσκολο να φτάσει και να ξεπεράσει τον Ολυμπιακό, που βρίσκεται στην 35η; Οχι βέβαια. Αρκούν, νομίζω, δύο – τρεις συμμετοχές σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ και θα έρθουν τα πάνω – κάτω. Και με τον Ιβάν σίγουρα θα έρθουν, όπως ήρθαν και στην Ελλάδα, που απέκτησε νέο βασιλιά στο ποδόσφαιρο, τον ΠΑΟΚ.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport