ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΕΤΡΩΤΟΥ
Πολύ διδακτικό το ματς του ΠΑΟΚ στην Μυτιλήνη. Τόσο γι’ αυτά που πρέπει να κρατήσει, όσο και για εκείνα που πρέπει να πετάξει από πάνω του αν θέλει να κρατήσει ζωντανή μέχρι το φινάλε του πρωταθλήματος την ελπίδα για την κατάκτηση του τίτλου.
Θα το θυμάται για πολύ καιρό ο κόσμος συν τοις άλλοις γιατί είχε χάπι εντ. Ο ΠΑΟΚ πρώτα φανέρωσε ορισμένα-και αυτό γιατί στο σύνολό του είχε πολλά θετικά από την αρχή-αρνητικά στοιχεία και στη συνέχεια απέδειξε ότι μόνο τυχαία δεν ήταν για σχεδόν ένα ολόκληρο γύρο πρώτος στην βαθμολογία έχοντας απέναντι του ένα ολόκληρο σύστημα.
Αυτή τη φορά ήταν ένα άλλο χαϊδεμένο παιδί της ΚΕΔ, ο Χρήστος Μήτσιος που τον οδήγησε να βγάλει και τον κακό, μα κυρίως τον καλό εαυτό του. Ο διαιτητής από την Ήπειρο δεν ήταν απλά κακός σε κρίσιμες φάσεις, αλλά έπαιξε 90-10 σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Ο ΠΑΟΚ αρχικά αντέδρασε απέναντί του με τον συναισθηματικό, κακό και αναποτελεσματικό στην πράξη τρόπο. Με το «άντε γ…σου» του Κάτσε μετά από ένα καταφανέστατο φάουλ που δεν σφυρίχτηκε υπέρ του.
Έκανε λάθος ο Αλβανός μέσος, γιατί θα έπρεπε να σκεφτεί, έστω και με τους σφυγμούς στο κόκκινο ότι ο… μικρός Μήτσ(ι)ος της ΚΕΔ δεν θα αφήσει καμία ευκαιρία να πάει χαμένη για να κάνει ζημιά στον ΠΑΟΚ. Με το γράμμα του νόμου είχε δίκιο ο διαιτητής από την Ήπειρο για την απευθείας κόκκινη, παρότι η πραγματικότητα μας έχει αποδείξει ότι τέτοιες φάσεις υπάρχουν πολύ συχνά σε παιχνίδια της Σούπερ Λίγκας, αλλά περνούν… απαρατήρητες από τους ρέφερι.
Η αντίδραση που ακολούθησε επίσης έδειξε ότι ο ΠΑΟΚ αντιμετωπίζει με θολωμένο μυαλό το πώς πρέπει να ξεπερνά τα εμπόδια που του βάζουν οι διαιτητές. Αν δεν υπήρχε ο ψύχραιμος Απόστολος Τερζής, ο ΠΑΟΚ με την αποχώρησή του από το γήπεδο θα έκανε ζημιά μόνο στον εαυτό του.
Αποδείχθηκε ότι με τις φωνές και τα νεύρα, όσο ανθρωπίνως δικαιολογημένα κι αν είναι, δεν κερδίζει τίποτα ο ΠΑΟΚ., απλώς μεγεθύνει το πρόβλημα. Και πως μόνο αυτό που έκανε στο δεύτερο μέρος είναι η αποτελεσματική αντίδραση εντός γηπέδου. Έστω και δέκα οι παίκτες του ΠΑΟΚ έβγαλαν ψυχή, είχαν πάθος και αυταπάρνηση, έπαιξαν και για τον προπονητή τους (δεν μπορεί κανείς να το παραγνωρίσει αυτό) και πήραν ένα παλικαρίσιο διπλό.
Κυρίως, έδειξαν ότι σε αυτή την τρομερή μάχης κορυφής με τον Ολυμπιακό δεν έχουν τη διάθεση να ρίξουν λευκή πετσέτα. Ο Ρατς, ο Μακ, ο Περέιρα, ο Αθανασιάδης, ο Σαλπιγγίδης και στο τέλος ο Ιτάνζ έβγαλαν το μέταλλο του ΠΑΟΚ.
