Του Σταύρου Κόλκα
Για τον ΠΑΟΚ το ζητούμενο ήταν η πρόκριση και κακά τα ψέματα οι τρόποι που υπήρχαν για να έρθει αυτή ποδοσφαιρικά δεν ήταν και πολλοί.
Με τα εξτρέμ εκτός αγώνα, με πολλούς από τους πρώτους έντεκα σκασμένους, με τα φορ σε πλήρη ντεφορμάρισμα και αριστερό μπακ τον δεξιοπόδαρο Γιάννη Σκόνδρα, ο Ιγκόρ Τούντορ έστησε μία ομάδα που είχε πρωταρχικό στόχο το μηδέν παθητικό. Το μοναδικό προφανές πλεονέκτημα του ΠΑΟΚ ήταν το γκολ του Πέλκα από το πρώτο παιχνίδι και πάνω σε αυτό έχτισε.
Το θέμα ήταν πως ο Τούντορ έπαιξε σε φάση επίθεσης ένα 4-2-2-2 το οποίο σε φάση άμυνας γινόταν 4-4-2 με τον Κλάους να γίνεται δεξί χαφ και τον Πέλκα αριστερό. Κάτι που ναι μεν δεν εξέθεσε τον ΠΑΟΚ αμυντικά πλην της φάσης του Μασούρα στο 26΄, όμως δεν θα μπορούσε να είναι δημιουργικό από τη στιγμή που τα δίδυμα Κίτσιου – Κλάους, Σκόνδρα – Πέλκα δεν είχαν χημεία και δεν ήταν λειτουργικά και όλος ο Πανιώνιος κλείστηκε στον άξονα έτσι ώστε να ακυρώσει τους Μακ – Μπερμπάτοφ.
Ο Τούντορ κατάλαβε πως αν δεν μπορέσει να γίνει πιο γρήγορος και πιο κινητικός ο ΠΑΟΚ θα δεχόταν ηλίθια πίεση και έχοντας το εύκολο λάθος δεν ήταν απίθανο να δεχτεί ένα γκολ που θα του στερούσε την πρόκριση.
Οι αλλαγές του ήταν υποδειγματικές παρά το ρίσκο της απώλειας Τζιόλη που έχει την εμπειρία. Όμως είναι αλήθεια πως ο Κάτσε μια χαρά την έκανε τη δουλειά, όπως και ο Γκολάσα που και δημιουργικά βοήθησε αλλά και τον Οικονόμου έκλεισε καλά.
Ο ΠΑΟΚ κάνει στο δεύτερο ημίχρονο 8 τελικές έναντι 3ων του Πανιωνίου, οι δύο πρώτες των φιλοξενούμενων είναι μέχρι το 47΄και από εκεί και πέρα γίνεται μία στο τέλος που δεν απειλεί καθόλου. Το σχέδιο μηδέν παθητικό δούλεψε καλύτερα ενώ υπήρξαν και οι φάσεις που θα μπορούσε η ομάδα να σκοράρει.
Τέλος καλό όλα καλά. Για μία ομάδα που είχε τεράστιες απώλειες, που είχε κακή ψυχολογία και απέναντί της μία πολύ σοβαρή ομάδα, κατάφερε τουλάχιστον τακτικά να ανταπεξέλθει.
Ξέρω πως οι οπαδοί θέλουν άλλα πράγματα όταν παίζει ο ΠΑΟΚ με τον Πανιώνιο στη Τούμπα, όμως πρέπει άπαντες να καταλάβουν πως η ομάδα έχει και κενά απουσιών αλλά και κενά στο ρόστερ με το έγκλημα της μη απόκτησης επιτελικού μέσου να πλανάται πάνω το γήπεδο που αγωνίζεται.
Προσωπικά εγώ ότι περίμενα να δω το είδα, ίσως περίμενα κάτι καλύτερο δημιουργικά από το πρώτο ημίχρονο αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα και τόσο καλή τακτική προσήλωση.
