Αγαπητή Metrosport,
Με το ξεκίνημα κιόλας του αγώνα, ο ΠΑΟΚ «κατάπιε» τον Ατρόμητο και έγινε ο απόλυτος κυρίαρχος στο γήπεδο, με ασφυκτικό πρέσινγκ, με πίεση ψηλά, με νίκες σχεδόν σε όλες τις διεκδικήσεις και με συνεχείς επιθέσεις, που έβγαζαν φάσεις. Ενώ η εστία του Πασχαλάκη δεν κινδύνευε καθόλου, οι παίκτες του ΠΑΟΚ δημιουργούσαν συνεχώς, στην αρχή με κινητήριους μοχλούς τον Μπίσεσβαρ και τον Γιαννούλη και ύστερα τον Πέλκα και τον Λημνιό. Ο Πέλκας με υπέροχη κίνηση σκηνοθέτησε το γκολ του Ακπομ, ο Μάτος με ένα ωραίο σουτ «έγραψε» το 0-2 και πολύ φυσιολογικά ο ΠΑΟΚ πήρε αυτό που άξιζε σύμφωνα με την απόδοσή του και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε το παιχνίδι. Τρόπο, στον οποίο μετείχαν ιδανικά ο Εσίτι και ο Μίσιτς, τόσο ως κόφτες, όσο και ως δημιουργοί, αλλά και οι δύο στόπερ, ο Βαρέλα και ο Κρέσπο, που ήταν αψεγάδιαστοι.
Τον Ατρόμητο αρχίσαμε να τον βλέπουμε στο παιχνίδι μετά το 35’. Λίγο ο εφησυχασμός των παικτών του ΠΑΟΚ, λίγο ο εγωισμός των παικτών του Γιάννη Αναστασίου που ξύπνησε, συνέβαλαν στο να επέλθει μια κάποια ισορροπία στην κατοχή της μπάλας στο τελευταίο 10λεπτο του πρώτου ημιχρόνου, χωρίς πάντως ο Ατρόμητος να είναι απειλητικός. Να, όμως, που εμφανίστηκε πάλι για τον ΠΑΟΚ το φετινό σύνδρομο του εις βάρος του γκολ από το πουθενά. Μία πάσα, μια σέντρα, μία κεφαλιά από τον αφύλακτο Βέλλιο, ενώ ο Πασχαλάκης έμεινε κολλημένος πάνω στη γραμμή της εστίας του και έτσι στα καλά καθούμενα έγινε το 1-2 σε ένα ματς που ακόμη και ο πιο φανατικός οπαδός του Ατρόμητου πίστευε ότι ουσιαστικά είχε λήξει προ πολλού. Μια βέβαιη άνετη επικράτηση είχε γίνει αμφισβητούμενο ζητούμενο και έμενε να δούμε αν ο ΠΑΟΚ θα ήταν το ίδιο επιβλητικός στο δεύτερο ημίχρονο και αν απέφευγε να δεχτεί κι άλλο αδικαιολόγητο γκολ.
Η εικόνα του Πέλκα να χτυπιέται επειδή δεν μπόρεσε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα σουτάροντας ανενόχλητος από το σημείο το πέναλτι δεν αρέσει σε κανέναν, καθώς επαναλαμβάνεται συχνά. Την είδαμε και χθες και έτσι δεν έγινε το 1-3 με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, έγινε όμως το 2-2 με πολύ ωραία ενέργεια του Βέλλιου και ενώ η άμυνα του ΠΑΟΚ έδειχνε ίχνη αποσυναρμολόγησης, ενώ όλη η ομάδα φαινόταν να μην πατάει στο γήπεδο με τη σιγουριά με την οποία μπήκε στην αρχή του αγώνα.
Ετσι ή αλλιώς, οι παίκτες του ΠΑΟΚ «κατάφεραν» να μετατρέψουν τον περίπατο σε ντέρμπι και να δώσουν στους αντιπάλους τους το ηθικό που μάταια έψαχναν να βρουν στο πρώτο ημίχρονο μέχρι να μειώσουν το σκορ.
Με Ελ Καντουρί και Ζαμπά αντί των Μπίσεσβαρ και Εσίτι που είχαν ξεμείνει από δυνάμεις συνέχισε ο Φερέιρα και για το τελευταίο 10λεπτο πέρασε τον Σφιντέρσκι αντί του Πέλκα, αλλά ο ΠΑΟΚ δεν είχε καλή ανάπτυξη και δεν δημιουργούσε ευκαιρίες. Απείλησε μόνο με ένα άγαρμπο σουτ άουτ του Ελ Καντουρί σε κόρνερ του Πέλκα και ένα «τσαφ» του Μάτος και στο τέλος άρχισε το… βόλει. Το «καρφί» του Βαρέλα δεν «μέτρησε» ελέω VAR, του Κρέσπο όμως ήταν αψεγάδιαστο και χάρισε στον ΠΑΟΚ μια νίκη που θα έπρεπε να είχε κατακτηθεί πολύ πιο εύκολα και χωρίς κανένα άγχος με βάση την εικόνα και την απόδοση της ομάδας στα 44 από τα 45 λεπτά του πρώτου ημιχρόνου. Πάντως, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι μετά το 2-2 ο ΠΑΟΚ δεν κινδύνευσε και είναι ανεξήγητο γιατί χάθηκε ο έλεγχος στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, με συνέπεια να δεχτεί η άμυνά του τρεις αλλεπάλληλες φάσεις, μία από τις οποίες απέφερε το 2-2.
Προφανώς πρέπει να δοθούν συγχαρητήρια στους παίκτες γιατί βρήκαν τον τρόπο, έστω στο φινάλε, να πάρουν τους τρεις βαθμούς, πρέπει να δοθούν συγχαρητήρια για την εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου, αλλά πρέπει και να προβληματίσει η μεγάλη διαφορά στην εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου. Επίσης, πρέπει να δοθούν ιδιαιτέρως συγχαρητήρια στον Μίσιτς. Κατά τη γνώμη μου, ήταν ο κορυφαίος του ΠΑΟΚ και του αγώνα. Οι δε εκτελέσεις των φάουλ, στα γκολ του Βαρέλα και του Κρέσπο, αριστουργηματικές.
Με σχετική ικανοποίηση,
Στέλιος Γρηγοριάδης
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (15/9)
