Απορούσαμε χθες – μεταξύ σοβαρού κι αστείου, τονίζαμε – πως θα εξελισσόταν ο Τελικός εάν κι εφ’ όσον ο ΠΑΟΚ έπαιζε πλήρης κόντρα στην ΑΕΚ. Εάν ήταν δηλαδή, στην διάθεση του Ραζβάν Λουτσέσκου κι οι Βιεϊρίνια, Μαουρίσιο, Βέρνμπλουμ.
Η απορία μας αυτή καθ’ αυτή κι ουχί η… λύση της καθιστά σαφή και την ανωτερότητα και την διαφορετικότητα του ΠΑΟΚ. Όλες οι ομάδες στο Πρωτάθλημα κάτω από τον ίδιο ουρανό ζουν. Δεν έχουμε όμως, όλες τον ίδιο ορίζοντα. Κι εδώ – κατά την πάντα, ταπεινή μας άποψη – είναι η ουσιαστική εξήγηση του εφετινού θαύματος του ΠΑΟΚ.
Αυτός λοιπόν, ο ευρειών διαστάσεων ορίζοντας του και Πρωταθλητή και Κυπελλούχου (επιτρέψτε μας αυτές τις αναφορές από εκείνη σε …Νταμπλούχο) τον κατέστησε διαφορετικό κι ως εκ τούτου ανώτερο.
Με λίγα λόγια; Με οποιαδήποτε επιλογή παίκτη από το ρόστερ του ΠΑΟΚ για την αρχική του ενδεκάδα στον Τελικό η εικόνα του ως ομάδας δεν θα διέφερε. Δεν είναι τα άτομα τα οποία έκαναν τον ΠΑΟΚ και Πρωταθλητή και Κυπελλούχο. Το σύνολο είναι! Έργο Ραζβάν Λουτσέσκου. Με τις πλάτες (και τις τσέπες και τις τσέπες) του Ιβάν Σαββίδη. Χριτς, χρατς …
Να μη μείνουμε πάντως, μόνον στον Τελικό. Τον τρίτο σερί του Κυπέλλου τον οποίο κερδίζει πανηγυρικά ο ΠΑΟΚ κόντρα στην ΑΕΚ. Κι ας κλαψουρίζει ο «πελάτης» του Ραζβάν Λουτσέσκου. Πήρε την ταυτότητα του Μανόλο Χιμένεθ και την περασμένη Κυριακή. Τι να λέμε τώρα;
Είναι και το Πρωτάθλημα. Σε αμφότερες τις διοργανώσεις ο ΠΑΟΚ «καθάρισε» κατ’ αρχήν στα ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός κι ΑΕΚ υπέκυψαν στις κόντρες τους με τον ΠΑΟΚ. Δεν δικαιούνται, για να ομιλούν. Κι είχαν αβαντάζ δυο βαθμούς με τη σέντρα του Πρωταθλήματος.
Η ανωτερότητα και η διαφορετικότητα του Πρωταθλητή και Κυπελλούχου δεν είναι εφετινή. Ήταν και περυσινή. Διαμορφώθηκε στις τελευταίες μεταγραφικές περιόδους. Εξελίχθηκε εντυπωσιακά με σώφρονα διαχείριση του ρόστερ. Στηρίχθηκε από τη σφυρηλάτηση ατσάλινης ψυχολογίας.
Έγινε δουλειά για σεμινάριο στην Τούμπα. Και στα αποδυτήρια και στο γήπεδο της. Ίσως υπερβάλλουμε λίγο αλλά… Ακόμη και δίχως ονόματα να έπαιζαν οι φανέλες του ΠΑΟΚ αλλά με τα στοιχεία του ως ομάδας… Πάλι θα κέρδιζαν και το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Κι επειδή υπερβολή λένε πως είναι μία αλήθεια η οποία έχασε την ψυχραιμία της… Να υπερβάλλουμε λοιπόν, ξανά επιχειρώντας το ταίριασμα της κεντρικής ιδέας από το κλασσικό έργο του Γάλλου Αλεξάντρ Ντουμάς, «Οι τρεις Σωματοφύλακες», εκείνο το διαχρονικό: «…Ένας για όλους κι όλοι για έναν», με αυτής του εφετινού έργου του ΠΑΟΚ.
Ναι, η κεντρική ιδέα αυτού του αριστουργήματος του Ιβάν Σαββίδη και του Ραζβάν Λουτσέσκου είναι το «…Ένας για όλους κι όλοι για έναν»! Αυτό είναι και το ηλίου φαεινότερο… μυστικό της επιτυχίας του Πρωταθλητή και Κυπελλούχου.
Κι επιτρέψτε μας, να επιμείνουμε. Ο εφετινός (όπως κι ο περυσινός τον οποίο του στέρησαν την ευκαιρία να διεκδικήσει και να κατακτήσει) άθλος του ΠΑΟΚ είναι ξεχωριστός. Τούτο δε, επειδή ολοκληρώθηκε κόντρα σε αντίξοες συνθήκες. Ο ΠΑΟΚ βλέπετε, είναι εξαιρετικά μόνος και μακριά από τα κέντρα πολιτικών κι αθλητικών αποφάσεων. Είναι εκτός κεντρικής πολιτικής κι αθλητικής σκηνής!
Με ό, τι σημαίνει αυτό κι ό,τι ο νοών νοείτω…
Είναι όμως, συγκλονιστικής δυναμικής φιλάθλου κόσμου. Πάντα ήταν αλλά τώρα είναι πολύ περισσότερο. Αιτία; Λέγεται κι Ιβάν Σαββίδης.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (13/5)