Αλλοι λίγο, άλλοι πολύ, όλοι μας έχουμε παίξει μικρά παιδιά με τον κύβο του Ρούμπικ. Για όσους μπερδεύονται από το όνομα του Ούγγρου γλύπτη και καθηγητή αρχιτεκτονικής που τον επινόησε, αρκεί να ρίξουν μια ματιά στη φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο για να αντιληφθούν περί ποιου πράγματος μιλάμε.
Για τους περισσότερους αποτελούσε μία σπαζοκεφαλιά που μετά από λίγη προσπάθεια οδηγούσε στο να πεταχτεί ο κύβος σε μία γωνιά για να δώσει τη θέση του σε κάτι πιο απλό και ευχάριστο. Υπήρχαν και λίγοι επίμονοι που μετά από κάμποσο διάστημα είχαν εκπαιδευτεί τόσο καλά στα "μυστικά" του κύβου, ώστε να φέρνουν σε χρόνο dt τα κομμάτια του ίδιου χρώματος στις σωστές πλευρές.
Εναν από αυτούς τους πιτσιρικάδες θυμίζει ο Ραζβάν Λουτσέσκου στη διαχείριση που κάνει στον ΠΑΟΚ. Μετά από 1,5 χρόνο πλέον στον πάγκο της ομάδας, ο Ρουμάνος τεχνικός έχει μάθει το ρόστερ της (τα κομμάτια του κύβου) τόσο καλά που ξέρει πότε και από ποιο ακριβώς να πάρει το καλύτερο δυνατό.
Το χθεσινό ματς με την Ξάνθη ήταν μία τρανταχτή απόδειξη του πόσο καλά ξέρει τις ιδιαιτερότητες του δικού του ΠΑΟΚ ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Φάνηκε από τις παραμονές του αγώνα όταν αποφάσισε να συμπεριλάβει στην 18άδα τέσσερις μπακ για δύο θέσεις. Για τον καθένα είχε έναν συγκεκριμένο ρόλο ευθύς εξαρχής. Ο Μάτος είναι η κολώνα της δεξιά πτέρυγας, ο παίκτης που ακόμη και ντεφορμέ περιμένει κάτι από αυτόν και έχει την υποστήριξη του Λημνιού που μπορεί να τον καλύπτει σε όποια απόφαση πάρει.
Ο Βιεϊρίνια, ο αρχηγός και πιο ποιοτικός με την μπάλα στα πόδια παίκτης αυτής της ομάδας που αν και ανέτοιμος μπορούσε να προσφέρει τα ποιοτικά λεπτά που είχε ανάγκη η ομάδα του και το... χρυσό κεφάλι του Πρίγιοβιτς. Ο Κίτσιου ήταν αυτός που θα κάλυπτε το διάστημα μέχρι να έρθει η ώρα του Πορτογάλου και ο Τόσκα αυτός για τον οποίο ο Ρουμάνος τεχνικός έχει καταλήξει σε μία συγκεκριμένη απόφαση: "Λόγω χαρακτηριστικών είναι ο τρίτος στόπερ της ομάδας πίσω από Βαρέλα, Κρέσπο". Όλοι τους, αποδείχθηκε ότι, ήταν απαραίτητοι για να φτάσει ο ΠΑΟΚ στη νίκη κόντρα στην Ξάνθη. Το ίδιο και οι υπόλοιποι παίκτες που ο 49χρονος κόουτς επέλεξε να αγωνιστούν, είτε βασικοί, είτε αναπληρωματικοί.
Ο Λουτσέσκου γνώριζε ότι είχε απέναντί του μία ομάδα με καλά και πολλά τρεξίματα, με παίκτες ταχείς που μπορούσαν να βάλουν δύσκολα στον ΠΑΟΚ και γι' αυτό έπρεπε να παρατάξει μία ομάδα που δεν θα υστερούσε σ' αυτούς τους τομείς. Κάπως έτσι κατέληξε στην απόφαση να βάλει τον Κάνιας και όχι τον Βέρνμπλουμ μαζί με τον Μαουρίσιο και να ρίξει τον Λημνιό (όπως αναφέραμε για να καλύπτει, ως έξοχος δεξιός μπακ που μπορεί να γίνει τα επόμενα χρόνια, τα ανεβάσματα του Μάτος) και όχι τον Ζαμπά.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο Λουτσέσκου έχει επιχειρήσει κι άλλες φορές να λύσει τον γρίφο του Ρούμπικ (κοινώς να πάρει τη νίκη) με διαφορετικούς τρόπους.
Στο Πρωτάθλημα, λόγω κυρίως ιεράρχησης στόχων, οι επιδόσεις του αγγίζουν το τέλειο, στην Ευρώπη που έκανε... στραβές, αυτό συνέβη είτε, λόγω κακής ατομικής μέρας και ποιότητας αντιπάλου (Πασχαλάκης, Βαρέλα και Μπενφίκα), είτε λόγω του ότι έπρεπε συγκεκριμένα κομμάτια να προστατευθούν ενόψει αγώνων για τον βασικό στόχο που είναι ο τίτλος (στα δύο ματς με τη Βίντι).
Τέτοια ποιότητα μόνο τη δεκαετία του ‘70
Στο ποδόσφαιρο, πάντως, σε αντίθεση με τον κύβο του Ρούμπικ, όσο καλός διαχειριστής κι αν είναι κάποιος, το πρώτο που μετρά είναι η ποιότητα των κομματιών. Αν ο ΠΑΟΚ δεν είχε ποδοσφαιριστές με ποιότητα και προσωπικότητα, όσο και να γύριζε τον κύβο ο Λουτσέσκου δεν θα κατέληγε πουθενά. Σ' αυτό τον ΠΑΟΚ έχει δημιουργηθεί ένα μείγμα που όμοιο του ο σύλλογος είχε από τα χρόνια του '70 (αρχές '80) να δει.
Διαθέτει τερματοφύλακα που δίνει βαθμούς στον ΠΑΟΚ (με μία πρόχειρη σκέψη, θυμηθείτε τις κρίσιμες επεμβάσεις του Πασχαλάκη με Ολυμπιακό, Αρη και... την Ξάνθη χθες), φορ που σκοράρει ακατάπαυστα και κυρίως σε κρίσιμα σημεία (ας μην επαναλαμβανόμαστε για τα γκολ του Πρίγιοβιτς), ένα μεγάλο αρχηγό και ολοκληρωμένο από κάθε άποψη παίκτη όπως ο Βιεϊρίνια, μονάδες πρώτης γραμμής, όπως ο Μαουρίσιο, ο Μπίσεσβαρ, ο Μάτος και ο Βέρνμπλουμ και παίκτες με ταλέντο και ενέργεια, όπως ο Πέλκας, ο Λημνιός και ο Ζαμπά. Μαζί και παίκτες που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παίξουν συγκεκριμένους δεύτερους ρόλους (όπως ο Βαρέλα και ο Κρέσπο, ο Κάνιας και ο Σάκχοφ) και το κάνουν με μεγάλη επιτυχία.
Όλο αυτό το οικοδόμημα στηρίζεται από τον πιο ισχυρό επενδυτή στην ιστορία του συλλόγου και αυτή την περίοδο και πιο ισχυρό σε όλη την Ελλάδα και έχει από πίσω του έναν λαό παθιασμένο με την ομάδα του και διψασμένο να κατακτήσει τους τίτλους που για διάφορους λόγους (με ευθύνη δικής του, αλλά και εξωγενών παραγόντων) του στερήθηκαν εδώ και δεκαετίες.
Κινδυνεύει μόνο από αυτογκόλ (κυρίως εκτός γηπέδου), για το οποίο όμως κανείς εντός συλλόγου δεν δίνει το δικαίωμα να πιστέψουν οι αντίπαλοι του ΠΑΟΚ ότι μπορεί να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να έρθει.
