Σε μια εβδομάδα που θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε με την επιλεκτική προσπάθεια τιμωρίας του Πασχαλάκη από τον αθλητικό δικαστή (κανονικά από τον ΠΑΟΚ πρέπει να τιμωρηθεί) ή την μπούκα του Μαρινάκη όταν ζόρισαν τα πράγματα για τον Ολυμπιακό, μια στήλη για τον... χαλαρό Ντιέγο Μπίσεσβαρ είναι εμπορική και δημοσιογραφική αυτοκτονία. Πόσα κλικ να «κλέψουμε»; Έτσι όμως, γουστάρουμε. Μπαλίτσα και όχι παρασκήνιο...
Ο Μπίσεσβαρ είναι το δικό μας παιδί. Βαφτίστηκε Ντιέγκο για να τιμήσει ο πατέρας του τον υπέρτατο όλων, έχει αδερφό που τον λένε Ρομάριο. Η μπάλα δεν έγινε το επάγγελμά του γιατί θα του απέφερε λεφτά, ήταν μέσα στο αίμα του, θρησκεία στην οικογένειά του. Αυτός απλά ακολούθησε το ένστικτο και το ταλέντο του. Και αυτό το έκανε κρατώντας όλα τα μεινεκτήματά του για συντροφιά. Πότε δεν τα «πρόδωσε» και γι’ αυτό έπαιξε μέχρι την Καϊσέρισπορ και μετά στον ΠΑΟΚ. Αν ήταν ένας εμμονικός της προπόνησης και της καλής ζωής σαν τον Κριστιάνο, θα ήταν κάπου αλλού. Ψηλά, πολύ ψηλά. Δεν το ήθελε, όμως, δείχνει ο ίδιος να το επέλεξε...
Αυτή του η φιλοσοφία ζωής, ένας χαλαρός τύπος στην πρωτεύουσα της χαλαρότητας, η αφάνα και η κοιλίτσα του, η απαράμιλλη τεχνική του, η... άθλια φυσική του κατάσταση, γενικά οι αδυναμίες του, τον έχουν κάνει νούμερο 1 αδυναμία του κόσμου του ΠΑΟΚ.
Όλοι ζητάμε να τον βλέπουμε στην ενδεκάδα γιατί είναι ικανός να διαλύσει ομάδες σαν τον ΟΦΗ και του συγχωρούμε το... «δεν αντέχω άλλο, βγάλε με» στο 70’. Τον λατρεύουμε να κάνει τα εκπληκτικά του κοντρόλ και τις ντρίπλες με το... ρυθμό Μπέρι (οι μπασκετικοί καταλαβαίνουν), κάνουμε τα στραβά μάτια όταν τα κάνει και ο ίδιος στον αντίπαλο που καλείται να μαρκάρει.
Ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ είναι μια ιδιοφυία περασμένων εποχών που βρίσκεται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο για να ξεφτιλίσει τους προπονητές που έχουν θέσει ως υπέρτατες αρχές τους το τρέξιμο και τα μαρκαρίσματα. Παραμένει ποδοσφαιριστής όταν όλοι ψάχνουν μαραθωνοδρόμους.
Είναι ένας από εμάς. Το είδωλο των παιδικών μας χρόνων που βγήκε από χρονοκάψουλα για να γουστάρουμε μαζί του μπαλίτσα. Αυτή που αγαπήσαμε, όχι αυτή που μας επιβάλλουν.
Οι πολλοί ασχοληθείτε με τον Πασχαλάκη και τον Σιμιτζόγλου, τον Μαρινάκη, τον τίγρη, τον Ιβάν, τη διαιτησία. Όχι ότι δεν πρέπει να το κάνετε. Απλά κάντε και ένα διάλειμμα. Απολαύστε το μεγάλο Ντιέγκο...