Ο χρόνος είναι λίγος για να επεκταθώ πέρα από το «αγωνιστικό», σε ότι άτιμο οργανώθηκε σε βάρος του ΠΑΟΚ. Προσωπικά ακόμη κι αυτήν τη στιγμή που άρχισα να γράφω το σχόλιο μου, περνάει από τη σκέψη μου αν αυτό το «εξωαγωνιστικό», μπορεί από μόνο του να αποτελέσει και να προκαλέσει μια ακραία και παρορμητική απόφαση, να ασχοληθώ μόνο με αυτό.
Ναι εξομολογούμαι μου πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό, αναλογιζόμενος τα όσα με καταιγιστικούς ρυθμούς αποκαλύπτονταν, για την επιχείρηση κατατρομοκράτησης του ΠΑΟΚ. Όμως κάτι τέτοιο θα αδικούσε τη μεγάλη προσπάθεια και σπουδαία επιτυχία του Φερέιρα και των παικτών του, που έφυαν με το κεφάλι ψηλά μέσα από το Φαληρικό ποδοσφαιρικό βόθρο. Σίγουρα θα είστε ενήμεροι κι εσείς διαδικτυακά ή τηλεοπτικά ή με το κάθε μέσο, τι συνέβη στην αποστολή του ΠΑΟΚ και τι στήσιμο επινοήθηκε από αυτούς τους μεγαλοκέφαλους και χοντρόπετσους.
Ήταν τόσο κραυγαλέο, ώστε τους αντιλήφθηκε ακόμη και ο Αμπέλ Φερέιρα. Κλείνουμε όμως εδώ κι επειδή κι εσείς κι εμείς, το σύνολο δηλαδή των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι είναι οι εκτελεστές και ποιοι οι ηθικοί αυτουργοί κι επειδή στο παρελθόν σχεδόν σε τακτικά διαστήματα έχω ασχοληθεί μαζί τους, η χρήσιμη συμβουλή που σας δίνω είναι αγνοήστε τους και απλά φτύστε τους. Πάμε όμως στο παιχνίδι. Όπως μπορεί να αντιληφθήκατε από τους σχολιασμούς και τις κριτικές των ελεγχόμενων σε μεγάλο ποσοστό κατά γενική ομολογία ΜΜΕ, εκείνο που επιχειρήθηκε να περάσει προς τα έξω σαν δικαιολογία του νέου μεγάλου στραπάτσου, επικοινωνιακού, ηθικού και γιατί όχι και βαθμολογικού που υπέστη η ομάδα του δημοσίου, είναι η «καραμέλα» του ότι ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλός στο β΄ ημίχρονο.
Δικαιολογία κλισέ για όλες τις φάπες που δέχεται ο Ολυμπιακός με πιο πρόσφατη ακόμη και της Τότεναμ. Για τους έχοντες στοιχειώδη γνώση ποδοσφαίρου, αυτό το πολύ καλός θα πρέπει να έχει και τον αντίλογο αλλά και μια εξήγηση. Γιατί δεν ήταν καλός και στο πρώτο ημίχρονο; Δεν τους ενδιαφέρει βέβαια αυτούς το γιατί δεν ήταν καλός και πως ξαφνικά έγινε καλός. Γιατί ήταν ολοφάνερος ο λόγος. Η αλλαγή τακτικής από τον κόουτς της αντίπαλης ομάδας ο οποίος θέλησε να κρατήσει το γκολ της νίκης που το θεωρούσε πολύ σημαντικό και που τελικά θα το πετύχαινε εάν δεν γινόταν το μοιραίο λάθος με το πέναλτι του Γιαννούλη. Ήδη μέχρι την έναρξη του αγώνα συμμετείχαν βέβαια στο ψυχολογικό ντοπάρισμα της ομάδας με συνέπεια να ακουστούν όλα τα εθνικά ξεράσματα μαζί με τα συνθήματα των αφιονισμένων Τσουκαλάδων. Βρήκαν πολύ εύκολα βέβαια τη δικαιολογία για να κατευνάσουν τους οργανωμένους στρατούς, προφανώς και τα αχειραγώγητα στίφη και να την βγάλουν λάδι από αυτή τη συμφορά.
Γιατί περί συμφοράς πρόκειται η στραπάτσα που ήρθε χθες το βράδυ και είδαν τον ουρανό σφοντύλι. Δικαιολογημένος ο πόνος και η απογοήτευση. Σε αυτό το παιχνίδι ποντάριζαν τα πάντα, όχι μόνο την δική τους ψυχολογική ντόπα, τη βαθμολογική επιτάχυνση, αλλά και το τι θα συνέβαινε στην αντίπερα όχθη, πως δηλαδή θα το διαχειριζόταν κάτι τέτοιο ο ΠΑΟΚ. Επί του προκειμένου λοιπόν, ο Φερέιρα και ο παίκτες του δεν πέτυχαν απλά ένα θετικό αγωνιστικό αποτέλεσμα αλλά πολλά περισσότερα. Κατάφεραν επιπρόσθετα να βουλώσουν τα απύλωτα στόματα κάποιων αλαζόνων αλλά και να φέρουν σε δύσκολη θέση την Πολιτεία που τους κάλυπτε και συνδιαλέγεται μαζί τους με περισσή ελαφρότητα. Ο Φερέιρα και οι παίκτες του γκρέμισαν μέσα στα ίδια τα περιττώματα τους, τα βρώμικα και χολερικά όνειρα που έχουν μια ζωή για τον ΠΑΟΚ.
Ο κόουτς των φιλοξενούμενων χειρίστηκε σχεδόν άψογα τον αγώνα και πέτυχε στους περισσότερους από τους στόχους του. Θα μπορούσε πιθανότατα να επιταχύνει την τρίτη του αλλαγή, βάζοντας έναν έμπειρο παίκτη να ηρεμήσει την εξέλιξη του παιχνιδιού στο β΄ ημίχρονο από τη στιγμή που υπήρξε μια διαταραχή, προερχόμενη δικαιολογημένα από την τακτική της διατήρησης του αποτελέσματος. Εκεί επιβάλλονταν προφανώς έστω και στο μικρό αυτό χρονικό διάστημα, η παρουσία του Βιεϊρίνια. Κλείνοντας το σημείωμα θεωρώ υποχρέωση να συγχαρώ τον Αμπέ και τα λεβεντόπαιδα που εκπροσώπησαν επάξια όλους όσους πιστεύουν σε αυτούς. Τους επαναστάτες τιμωρούς κι εκδικητές αετούς του βορρά. Χθες έγραψαν ιστορία. Αυτό για όσους δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί τι πέτυχαν μετά τα όσα υπέστησαν μέσα στο κολαστήριο. Διατήρησαν το αήττητο τους κι έστειλαν ένα μήνυμα στα καρτέλ ότι είναι πολύ σκληροί για να πεθάνουν.
ΥΓ1: Περιμένουμε τις αντιδράσεις του κ. Αυγενάκη για όσα συνέβησαν. Εάν δεν δείξει ενδιαφέρον, δεν αναζητήσει ευθύνες και δεν επιβάλλει τις ανάλογες ποινές, δύσκολα θα μας πείσει περί των όσων διακήρυξε στην τελευταία συνέντευξη που έδωσε στο ραδιόφωνο μας.
ΥΓ2: Βγήκαν οι μυξοκλέουσες μοιρολογίστρες μανιάτισες Σάβας, μάβας και όλο το κακό συναπάντημα για να διασκεδάσουν το πανελλήνιο με τα όσα πλέον δεν βαρέθηκαν να αναμασούν. Έχουν γίνει καταγέλαστοι όπως και οι προπαγανδιστές τους, προφανώς υπάλληλοι στα ΜΜΕ του κυρίου προέδρου, που βρήκαν αμέσως τη δικαιολογία και την κάλυψη ότι μην στενοχωριέστε μπορεί να μην έγινε αυτό που θέλαμε αλλά ήταν καλός ο Ολυμπιακός. Αυτό μας θυμίζει κάτι που κυκλοφορούσε στην παλιά Θεσσαλονίκη όταν οι Εβραίοι έφτιαξαν ποδοσφαιρική ομάδα, τη Μακαμπί. Σε όλα τα παιχνίδια έχαναν. Όταν ήθελαν να δικαιολογηθούν γιατί τους έλεγαν καλά 9-0, 12-0 είναι αποτελέσματα αυτά, πάντα έβρισκαν κάτι να πουν. Και σε ένα παιχνίδι που έληξε 5-1 έμεινε στην ιστορία ως δικαιολογία το εξής ιστορικό: «Να δεις μια μπάλα που παίξαμε!» Απαντώντας στην ερώτηση καλά τι μπάλα να παίξατε αφού χάσατε 5-1, η απάντηση του Εβραίου ποδοσφαιρόφιλου ήταν: «Ναι αλλά το γκολ που βάλαμε;».
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (2/12)
