Ο Άγγελος Αναστασιάδης ήταν επιθετικός στην ερώτηση που δέχτηκε από τον συνάδελφο του συνδρομητικού καναλιού για τον Εργκούς Κάτσε και την επιλογή του να εκτίσει την ποινή απέναντι στον Παναθηναϊκό και ενώ δεν έχει καθόλου διαθέσιμα χαφ στον άξονα της μεσαίας γραμμής πλην Νομπόα.
Η απάντηση του ήταν «πήραμε αυτή την απόφαση το καλοκαίρι», όμως επί της ουσίας είναι η πρώτη φορά που το μάθαμε στις 6 του Μάρτη. Τις προηγούμενες φορές που ρωτήθηκε για κάτι ανάλογο δεν είχε δώσει ποτέ απάντηση.
Για να βάλουμε κάτω τους μήνες. Αύγουστος, Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος, Ιανουάριος, Φεβρουάριος. Επτά γεμάτοι μήνες. Πάμε παρακάτω.
Πήρε την απόφαση το καλοκαίρι. Γιατί; Που αποσκοπεί; Τι κερδίζει η ομάδα; Μαθαίνει κάτι ο παίκτης; Είναι ένα είδος τιμωρίας;
Αλήθεια ποιος νομίζει πως νομιμοποιείται να παίρνει μία απόφαση που από τη βάση της είναι παράλογη στα μάτια ενός σκεπτόμενου ανθρώπου και να μην εξηγεί γιατί ακριβώς το κάνει;
Δηλαδή θα παίξει αύριο η ομάδα στη Λεωφόρο και δύο παίκτες της – ο Μιγκέλ Βίτορ και ο Ρικάρντο Κόστα – θα γνωρίζουν πως παρότι έχουν άλλη επιλογή, αν δεχτούν κάρτα θα χάσουν το επίσης δύσκολο παιχνίδι απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης.
Στα ντέρμπι, που κρίνονται στις λεπτομέρειες, ένας αμυντικός για να αποφύγει μία κάρτα μπορεί να στοιχίσει στην ομάδα του. Όμως για τον προπονητή του ΠΑΟΚ αυτά είναι ψηλά γράμματα. Πήρε μία απόφαση και όλοι πρέπει να χορέψουμε τον χορό της παράνοιας που τον διακατέχει.
Και επειδή πήρε μία απόφαση, ας μας πει γιατί την άλλαξε με τον Ράζβαν Ρατς και τον αγώνα με τον Ολυμπιακό.
Η απάντηση βέβαια είναι απλή, αφού οι παρανοϊκές αποφάσεις έχουν έδαφος όταν το κλίμα δεν είναι 100% κατά του, όπως παραμονές του αγώνα με τους Πειραιώτες.
Εκεί η απόφαση άλλαξε δρόμο γιατί δεν τον έπαιρνε και εκεί ήταν το σημείο που σε κάνει να βγαίνεις από τα ρούχα σου. Είναι η απόδειξη πως γνωρίζει ότι η απόφασή του είναι προβληματική και την αλλάζει για να μη στρέψει κι άλλο το κλίμα εναντίον του, κάτι που βέβαια άλλαξε όταν πήρε μία νίκη στη Βέροια.
Αυτό που έχουμε να συμπληρώσουμε εμείς… κάποιος να μας λυπηθεί.