Διάβαζα τότε και άκουγα, χωρίς να κρύβω την απορία μου και την έκπληξη μου τόσο στα γραφόμενά μου, όσο και στα λεγόμενά μου, τα απίστευτα διθυραμβικά σχόλια που συνόδευαν την πρώτη απόφαση του Κροάτη κόουτς σε επίπεδο πειθαρχίας με το που πάτησε το πόδι του στην Τούμπα.
Μία απόφαση που αφορούσε συγκεκριμένα δύο από τους πλέον πολύτιμους και έμπειρους παίκτες του. Ο απερίσκεπτος, όπως αποδείχθηκε Κροάτης, σε μία ανόητη επίδειξη ισχύος και προφανώς με την πρόθεσή του να στείλει ένα ασόβαρο μήνυμα ότι δεν καταλαβαίνει από ονόματα και ότι επίσης αυτός θα είναι το μεγάλο και αδιαμφισβήτητο αφεντικό διάλεξε προς τούτο μια κωμική στην κυριολεξία αφορμή.
Ενα περιστατικό που καταγράφηκε στην ιστορία του Δικεφάλου σαν το ανέκδοτο με τις επικαλαμίδες. Το επιχείρησε για να "στήσει στον τοίχο" -για τους λόγους που προαναφέραμε- τον Λούκας Πέρεθ και τον Φακούντο Περέιρα.
Τους τιμώρησε, δεν έχει σημασία το μέγεθος της ποινής όσο το γεγονός ότι οι παίκτες θεώρησαν τον εαυτό τους στοχοποιημένο αναιτιολόγητα και για ασήμαντη αφορμή. Τα γεγονότα που ακολούθησαν συνέθεσαν ένα ενημερωτικό παζλ μέσα στο οποίο διαφαινόταν ότι το δίδυμο ήταν εκτός επιλογών του κόουτς και ως ένα σημείο ανεπιθύμητο.
Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτό συνέβη την περίοδο που ο Ιβάν Σαββίδης ήταν αποφασισμένος να κρατήσει τον Λούκας, διπλασιάζοντάς του τις αποδοχές του. Οσο για τον Περέιρα, του οποίου την ποδοσφαιρική αξία μόνο ένας ανόητος θα μπορούσε να αμφισβητήσει, οι πάντες εντός "οικογενείας" συμφωνούσαν ότι πρόκειται για έναν πολύ καλό χαρακτήρα, έναν συνειδητοποιημένο αθλητή που δεν είχε δώσει αφορμές και δεν είχε δημιουργήσει προβλήματα.
Μάλιστα ένας εκ των προπονητών του του είχε προσδώσει και το ελληνικότατο... Φανούρης. Και οι δύο παίκτες μετά απ' όλα όσα προηγήθηκαν που τους οδήγησαν αναίτια στην τιμωρία τους θεώρησαν τον εαυτό τους προσβεβλημένο και ως εκ τούτου την παραμονή τους αμφισβητήσιμη. Και ο μεν Λούκας οριστικοποίησε την απόφασή του να φύγει παρά την εντυπωσιακή πρόταση του μεγαλομετόχου, ο δε Περέιρα να αποδεχθεί τον αναιτιολόγητο δανεισμό του.
Για τον μεν Λούκας η "ζημιά" μάλλον θα περιοριστεί για τον ΠΑΟΚ αφού υπάρχει μεγάλη πιθανότητα από την μεταπώλησή του να καρπωθεί ένα σημαντικότατο ποσό. Για τον συμπαθέστατο Φανούρη όμως η "εξορία" του ήταν πικρή και η εκ των υστέρων αναγνώριση τόσο της αξίας του, όσο και του λάθους που διέπραξε ο Ιγκορ Τούντορ, θα του δώσουν απλώς μία ιδιαίτερη ηθική ικανοποίηση. Την οποία προσυπογράφουν και μάλιστα επίμονα οι σημερινοί υπεύθυνοι της μεταγραφικής ενίσχυσης του ΠΑΟΚ ζητώντας την επιστροφή του στην Τούμπα. Στην περίπτωση του Ισπανού η αλματώδης ανέλιξή του υποχρέωσε πολύ σύντομα τον Κροάτη να βγει στα ΜΜΕ και υποκριτικά να τονίζει ότι τον χρειαζόταν και τον ήθελε στην ομάδα του. Και λέμε υποκριτικά γιατί ο συμπλεγματικός Ιγκόρ επανέλαβε κατά κάποιον τρόπο την ίδια άκομψη και κομπλεξική συμπεριφορά απέναντι σε ένα άλλο μεγάλο όνομα, τον Μπερμπάτοφ.
Μην μου πείτε ότι κάποιος άλλος ήταν ο βασικός υπεύθυνος που ο ενθουσιασμένος με το που πάτησε στην Τούμπα Βούλγαρος υπεράσος πολύ σύντομα περιθωριοποιημένος σε σημείο περιφρόνησης να μην απογοητεύτηκε βλέποντας τον προπονητή του να θέλει να τον καταστήσει άπραγο και παγκίτη με εμφανή την πρόθεση να "χτίσει" επάνω στο γεγονός της απαξίωσής του. Με το σκεπτικό ότι είναι αυτός που έβαλε στον πάγκο έναν Μπερμπάτοφ. Σήμερα ο μεγάλος αυτός παίκτης που τον ακριβοπλήρωσε ο μεγαλομέτοχος φεύγει χωρίς να έχει κερδίσει από την αίγλη του ο σύλλογος. Ο Ιγκόρ φρόντισε γι' αυτό. Οπως είχε φροντίσει πιο μπροστά για την φυγή του Λούκας και την "εξορία" του ήσυχου Φακούντο.
Η επιμονή των ανθρώπων του ΠΑΟΚ να φέρουν πίσω τον τελευταίο, δείχνει "πως" και "γιατί" στον ΠΑΟΚ συμβαίνουν ποδοσφαιρικά τερατουργήματα τα οποία κάποιοι αφελείς και ανώριμοι βιάζονται να τα προσεγγίσουν και να τα αξιολογήσουν προκαλώντας σοβαρά προβλήματα. Οι διθυραμβικές κορώνες που εξυμνούν ανοησίες ατάλαντων και απερίσκεπτων, προσβάλλουν την κοινή λογική και εκθέτουν όσους τις επιχειρούν. Στο φινάλε όμως την ζημιά την χρεώνεται ο ΠΑΟΚ. Αλήθεια τι έχουν να πουν σήμερα για την περίπτωση του Φακούντο όλοι όσοι είχαν επιβραβεύσει την αδόκιμη, υποκριτική και συμπλεγματική συμπεριφορά του καταστροφικού Τούντορ απέναντί του και ως ένα σημείο και απέναντι στον Λούκας;
