Ειλικρινά, ήταν άκρως συγκινητική… Συγκλονιστική ήταν ειλικρινά, η αναφορά της ΠΑΕ ΠΑΟΚ στα χαμένα αετόπουλα. Έπαλε ευαίσθητες χορδές στις ψυχές των φίλων του «δικέφαλου». Άγγιξε βαθιά τις καρδιές τους. Κι ουχί μόνον! Δεν χωρά κουβέντα ε’ αυτού αλλά…
Όσο συγκινητική κι συγκλονιστική κι εάν είναι μία αναφορά δεν παύει να είναι απλά, λόγια. Απαραίτητα είναι κι αυτά. Όχι όμως, περισσότερο από τα έργα. Και τα έργα είναι εκείνα τα οποία τιμούν μνήμες διαχρονικά. Ξεριζώνουν τη λησμονιά από σκέψη και ψυχές. Καλλιεργούν μνήμες. Κι ανθίζουν τιμή και σεβασμός.
Δεν γνωρίζουμε τι έχει (εάν κι εφ’ όσον έχει…) πράξει η ΠΑΕ ΠΑΟΚ για τις οικογένειες των χαμένων αετόπουλων. Εξάλλου η ουσία τέτοιων πράξεων μετρά. Δεν μετρά η εντύπωση. Ο Θεός κι η ψυχή τους στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ για όσα έχουν ή δεν έχουν πράξει ως όφειλαν.
Γνωρίζουμε πως η ΠΑΕ ΠΑΟΚ ουδέν έπραξε για την απόδοση τιμής και σεβασμού στην μνήμη όλων των χαμένων φίλων του «δικέφαλου». Στον ορθό βαθμό αναλογίας με τη σημασία της απώλειας Για να μην αδικούμε όμως, μόνον τον Ιβάν Σαββίδη… Χρόνια τώρα η ΠΑΕ ΠΑΟΚ ουδέν πράττει περί τούτου. Κι επί Θοδωρή Ζαγοράκη κι επί Ζήση Βρύζα πετάχθηκαν χρήματα στα σκουπίδια. Σε λογής, λογής …παλτά, για να λέμε την πάσα αλήθεια. Και δεν δόθηκε ευρώ μήτε για την κατασκευή ενός επιβλητικού μνημείου εκτός Τούμπας, μήτε για την δημιουργία μιας μουσειακής εγκατάστασης εντός.
Ναι, σήμερα ανεβάζουμε επί σκηνής επικαιρότητας και το θέμα Μουσείου του ΠΑΟΚ. Μιας εγκατάστασης στην οποία τα εκθέματα θα κρατούν ζωντανές τις μνήμες. Κι αυτές… Οι μνήμες θα κρατούν άσβεστη την φλόγα του ΠΑΟΚ. Για να μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά. Τα Μουσεία κάθε τόπου είναι ιεροί χώροι. Εκεί τιμάται το παρελθόν. Εκεί κτίζεται το μέλλον, Εκεί θυμούνται οι παλιοί. Εκεί μαθαίνουν οι νέοι… Τα Μουσεία είναι κολυμβήθρες λαών στις οποίες βαπτίζονται καθημερινά οι νέοι με τις μνήμες των παλιών.
Από την ιστορία μαθαίνουμε – βλέπετε - πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Κι όλα έχουν τις αιτίες τους. Η ιστορία είναι ένα ευαγγέλιο, έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ. Δίχως λοιπόν τον ευαγγέλιο τους πώς να ευαγγελιστούν οι νέοι φίλοι του «δικέφαλου»; Πώς να κατηχηθούν δίχως το ιστορικό τους Μουσείο;
Αυτός ο ιερός χώρος του ΠΑΟΚ – μάλλιασε …το χέρι μας, να γράφουμε γι’ αυτόν – έπρεπε, να είναι πρώτη προτεραιότητα για κάθε έναν μπροστάρη του. Για κάθε έναν ο οποίος έχει τις τύχες της μεγάλης ομάδας της Θεσσαλονίκης στα χέρια του. Υπό την προϋπόθεση φυσικά, να μην βλέπει την ΠΑΕ ως επένδυση αλλά ως στόχο ζωής. Και τέτοιος – εμείς τουλάχιστον, βαθιά το πιστεύουμε – είναι ο Ιβάν Σαββίδης. Ξέρετε γιατί; Επειδή ο εκ Ρωσίας ορμώμενος ομογενής επιχειρηματίας δεν είναι απλά επενδυτής. Είναι και πρόσφυγας ξεριζωμένος κι ατελείωτα Έλληνας πατριώτης κι απύθμενα πιστός στην Ορθοδοξία. ΚΙ ο ΠΑΟΚ εκφράζει τις αλύτρωτες Πατρίδες!
Δεν προσδοκούμε, να καταλάβουν τον νταλκά φονταμενταλιστών οι επαγγελματίες της ΠΑΕ. Εδώ δεν τον καταλαβαίνουν και προσηλωμένοι στον ΠΑΟΚ παράγοντες της. Ως εκ τούτου ουδέν πράττουν.
Ο κ. Αγγελίδης γνωρίζει τον ΠΑΟΚ κάποιους μήνες. Η κ. Γκοντσάρεβα κάποια χρόνια. Στον Τομέα της Επικοινωνίας επίσης, δεν χάρηκαν και δεν λυπήθηκαν για τον ΠΑΟΚ. Γενικά, αυτοί οι καλοί – το λέμε κι αυτό ειλικρινά - επαγγελματίες δεν έχουν νταλκά με τον ΠΑΟΚ. Ή εάν έχουν σήμερα, δεν θα έχουν αύριο. Δεν θα είναι εδώ. Θα είναι αλλού. Σωστά;
Δεν είναι όμως, απαραίτητα αυτό κακό. Επιμένουμε εμείς. Οι άνθρωποι αυτοί δεν πληρώνονται, για να αγαπούν τον ΠΑΟΚ. Πληρώνονται για τον υπηρετούν. Πώς να έχουμε από αυτούς την απαίτηση να νιώσουν και να ζήσουν τον νταλκά φονταμενταλιστών του ΠΑΟΚ;
Απαίτηση έχουμε από όσους τον νιώθουν και τον ζουν παιδιόθεν. Παράγοντες νυν και τέως, βετεράνους και βέβαια, τον ερασιτέχνη ΠΑΟΚ. Κι ακόμη ακόμη …Στο βάθος της σκέψης μας υπάρχει κι η ελπίδα ευαισθητοποίησης του Άγγελου και της Βιβής Αναστασιάδη. Έχει βάρος η θέση τους επί του θέματος μας. Ως απλών φίλων του «δικέφαλου». Ως αγνών και – το σπουδαιότερο – ανιδιοτελών διαχρονικά πιστών του ΠΑΟΚ….
Για τον Άγγελο Αναστασιάδη τα έχουμε πει. Να θυμίσουμε την απορίας μας: Ποιος προπονητής θα ζητούσε από τον Ιβάν Σαββίδη να προτάξει ως πρώτη προτεραιότητα τα χρέη της ΠΑΕ; Κι ουχί τις μεταγραφές εντυπώσεων; Μόνον ένας, ο οποίος βλέπει τον ΠΑΟΚ ως παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ως την ίδιαι του την ζωή. Τέλος πάντων. Και για την Βιβή Αναστασιάδη σας λέμε απλά, πως τη θυμόμαστε μαζί με τον αδελφό της στην πρώτη θέση αριστερά – κατάτην κίνηση - του λεωφορείου του «Όλυμπος Τουρς». Εκεί στην Π.Π. Γερμανού. Πίσω από τον ιερό Ναό της Παναγούδα. Πίσω από τον οδηγό του, τον εκ αδελφών Κριθαρίδη. Εκείνο το βράδυ της Τρίτης 04.07.1972 καθώς ξεκινούσαν τα καραβάνια των ΠΑΟΚταήδων για τον θριαμβευτικό Τελικό στο «Γ. Καραϊσκάκης»…
Γνωρίζουμε λοιπόν, σε ποιους απευθυνόμαστε. Σε όλους αυτούς (σε ξεχωριστή θέση ανάμεσα τους φυσικά, ο πρόεδρος του ερασιτέχνη ΠΑΟΚ, Θανάσης Κατσαρής) οι οποίοι υποχρεούνται στο κάτω κάτω της γραφής να πείσουν τον Ιβάν Σαββίδη για την προτεραιότητα στον σεβασμό της ιστορίας. Της μεταλαμπάδευσης του πνεύματος του ΠΑΟΚ. Με την κατασκευή επιβλητικού μνημείου στην μνήμη των χαμένων φίλων του «δικέφαλου». Και την δημιουργία ιερού χώρου σφυρηλάτησης νέων γενεών με το αμόνι και το σφυρί της ιστορίας.
Εμείς ονειρευόμασταν το Μουσείο ως δημιουργία με πέπλο κάλυψης της ιστορίας και της ΠΑΕ και της ΚΑΕ και φυσικά, του Ερασιτέχνη. Η ΚΑΕ δειλά, αργά αλλά σταθερά ήδη δρομολόγησε την δημιουργία ιερού χώρου τιμής και σεβασμού στην ιστορία του μπάσκετ του ΠΑΟΚ. Είναι πρωτοπόρος. Και συγχαρητήρια στους εμπνευστές και στους δημιουργούς….
