Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε καλά και η αλήθεια είναι πως έχει τις προδιαγραφές να κάνει το κάτι παραπάνω φέτος, που δεν είναι άλλο από το να διεκδικήσει το πρωτάθλημα και γιατί όχι, να το πάρει.
Εμένα με πονάνε οι τρεις βαθμοί από πέρυσι, αλλά αν ανατρέξουμε λίγο στο παρελθόν και το κλίμα που επικρατούσε τότε, νομίζω πως δεν είχαμε την ωριμότητα να δούμε μπροστά ως οργανισμός. Ο Σαββίδης μύρισε το κλίμα και πήρε την απόφασή του. Οδηγήθηκε σε αυτή την απόφαση και πλέον πρέπει να ζήσουμε με αυτή.
Από εκεί και πέρα βέβαια, ο ΠΑΟΚ δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο αυτό το ντεζαβαντάζ. Έχει να αντιμετωπίσει και την εσωστρέφειά του. Δύσκολο καράβι έχει καταντήσει. Μάλλον αυτοκαταστροφικό. Και άπαντες πρέπει να δουλέψουμε πάνω στην αλλαγή αυτής της διαδικασίας.
Πρώτα απ όλα ο ίδιος ο οργανισμός του ΠΑΟΚ. Έχει αφήσει μία ομάδα ανθρώπων να του δημιουργεί συνεχώς προβλήματα. Στα στελέχη του κυρίως, στους παίκτες του. Ο Ίβιτς έχει καταφέρει να είναι μακριά από αυτό σήμερα. Αν στραβώσουν κάποια αποτελέσματα δεν ξέρω πως θα αντιμετωπιστεί και αυτός.
Αν πάρουμε το αρχικό σχήμα της ομάδας θα καταλάβουμε πολλά. Ο Γλύκος δεν κάνει παρότι τελευταίο του κακό παιχνίδι είναι πριν τον περυσινό Γενάρη, ο Τζαβέλλας είναι διαπλεκόμενος παρότι έχει να κάνει κακό παιχνίδι από τον αγώνα με την Κράσνονταρ πέρυσι, ο Κλάους δεν είναι αυτός που πρέπει γιατί καπνίζει παρότι πέρυσι και χωρίς προετοιμασία έκανε δεκαπέντε γκολ και φέτος σε έξι παιχνίδια έχει 1 γκολ και 2 ασίστ.
Ο ΠΑΟΚ δεν έχει σέντερ φορ όμως στα πρώτα επτά συνολικά παιχνίδια αυτοί έβαλαν τέσσερα γκολ και έχουν τέσσερις ασίστ.
Δεν γίνεται, θα έρθουν και παιχνίδια που όντως δεν θα τραβήξει η ομάδα. Παιχνίδι είναι, συμβαίνουν αυτά. Η Μπαρτσελόνα έχασε από την Αλαβές σε ένα παιχνίδι που ο Μασεράνο έκανε τέσσερα – πέντε μεγάλα λάθη, η Παρί δεν κέρδισε γιατί ο Καβάνι έχασε πέντε μεγάλες ευκαιρίες μέσα στο ίδιο βράδυ. Έχω κι άλλα παραδείγματα αλλά η ουσία είναι πως κανείς δεν κρίνεται για ένα βράδυ. Μόνο εδώ περιμένουν στη γωνιά για να «δικαιωθούν» που τα έλεγαν.
Και πώς να το αντιμετωπίσεις αυτό; Είναι μία εξίσωση άγνωστη. Σε κάθε παιχνίδι ακούω το σφύριγμα της λήξης και ανακουφίζομαι. Μάλλον η μάζα που σκέφτεται με υγεία, πρέπει να απομονώσει όλους αυτούς τους μυστήριους που δεν έχουν λόγο αν το όποιο πρότζεκτ πάει καλά.
Η σεζόν έχει δρόμο, όμως μέχρι να τελειώσει, αυτοί οι μίζεροι πρέπει να απομονωθούν.