Εκεί που όλοι περίμεναν ο ΠΑΟΚ να εκμεταλλευτεί το δώρο που του έκαναν οι «πιτσιρικάδες» του ΠΑΣ (σ.σ. Οι Γιαννιώτες έπαιζαν με επτά αναπληρωματικούς ξεφτιλίζοντας στην κυριολεξία τον Ολυμπιακό και τον ανεκδιήγητο Μάνταλο), ήρθε η χθεσινή εμφάνιση και η «άνευ όρων» παράδοση με το ταπεινωτικό 4-2, από μια ομάδα μαχητική, αλλά χωρίς προοπτικές και μεγάλες ευκαιρίες. Ό,τι άρπαξε μέσα στο γήπεδο της το πρόσφεραν απλόχερα οι αντίπαλοί της. Η μαγκιά της Ξάνθης ήταν ότι εκμεταλλεύτηκε 100% αυτό που βρήκε μπροστά της. Το κέρδος της είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία, την οποία δικαιούται να την απολαύσει, αλλά και να την καταχωρήσει στη λίστα των εξαιρετικών αγωνιστικών της επιτευγμάτων.
Για τους φιλοξενούμενους τα πράγματα δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Θα έλεγε κανείς μάλιστα πως είναι ιδιαίτερα στενάχωρα, ως και αποθαρρυντικά. Δεν είναι μόνο η απώλεια της μεγάλης ευκαιρίας να ξεφύγουν με επτά βαθμούς από τους διώκτες τους, που αγωνίζονται απεγνωσμένα, εξαντλώντας όλα τα καλά «χαρτιά» που έχουν στα χέρια τους (Σπάθας, Αρετόπουλος, Μάνταλος) για να καλύψουν τη διαφορά. Είναι και η απαράδεκτη εμφάνιση, αλλά και ο τρόπος διαχείρισης του αποτελέσματος της Τετάρτης. Και όταν λέμε διαχείριση, ασφαλώς δεν εννοούμε μόνο τη βαθμολογική, αλλά και την ψυχολογική, για ολόκληρη την ασπρόμαυρη οικογένεια. Για αυτό το λαό δηλαδή που αναθάρρησε και αποφάσισε να «βγει μπορστά» πιστεύοντας ότι αυτή τη φορά η συμμορία δε φαίνεται ικανή για να σπρώξει το «κουτσό άλογο» του Πειραιά. Δυστυχώς χθες αποδείχθηκε ότι το βάρος της πρωτιάς μάλλον δύσκολα αντέχεται και ακόμη πιο δύσκολα διαχειρίζεται. Στα Πηγάδια και στα 93 λεπτά που διήρκεσε ο αγώνας (μιας και ο γιος του Παπαπέτρου με τον Καλογερόπουλο τόσο κράτησαν τις καθυστερήσεις) ο Αγγελος Αναστασιάδης και οι παίκτες του παρουσίασαν ένα σύνολο που δεν είχε καμία σχέση με την εμφάνισή της στο Καραϊσκάκη, αλλά και και ούτε με οποιαδήποτε άλλη του κοντινού παρελθόντος. Παρόμοια ίσως μόνο μπορεί να θεωρηθεί εκείνη στον αγώνα Κυπέλλου με τα Γιάννινα. Λάθη επί λαθών, ατέλειωτες ασυναρτησίες, έλλειψη πλάνου, ερασιτεχνική και αυτοκτονική ασυνεννοησία, με αυθαίρετες επιλογές και αλλαγές και ένα μπάχαλο γενικά που αποτυπώθηκε στο χθεσινό αποτέλεσμα και προκαλεί εύλογες ανησυχίες για το αύριο. Ο κόουτς βρέθηκε στο χειρότερο κοουτσάρισμά του μέχρι τώρα. Οι κινήσεις του δεν τον δικαίωσαν. Το να μην ξεκινάς με τον Σαλπιγγίδη είναι κάτι που σηκώνει πολλή κουβέντα. Αφήνουμε τους ειδικούς βέβαια να αναλύσουν το ρόλο που διαδραματίζει ο διεθνής επιθετικός του Δικέφαλου, ίσως όμως ο προπονητής του να ήθελε να τον ξεκουράσει. Οι αλλαγές του Αθανασιάδη και του Κάτσε όμως θεωρούνται ανεξήγητες. Δεν μπορείς να βγάζεις τον χαρισματικό σου σκόρερ που και στο χθεσινό αγώνα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, ούτε τον καλύτερο κόφτη που διαθέτεις (Κάτσε) σε έναν αγώνα που οι αντίπαλοι βασικά αγωνίζονται και περιμένουν τα πάντα από τις αντεπιθέσεις. Αν το σύστημα που ήθελες να εφαρμόσεις απαιτούσε την «θυσία» ενός μέσου, στο συγκεκριμένο αγώνα νομίζουμε ότι αυτός θα έπρεπε να είναι ο νεαρός Τζανδάρης, ο οποίος ήταν σε άσχημη μέρα και όχι ο Κάτσε, που αποτελούσε τον πλέον σοβαρό ανασταλτικό παίκτη που είχες.
Σημαντική θα πρέπει να θεωρείται και να ληφθεί σοβαρά υπόψη η επισήμανση και η διαπίστωση ότι ο Τζιόλης σε τέτοιου είδους παιχνίδια είναι ευάλωτος στις αντεπιθέσεις και ως εκ τούτου θα πρέπει να ντουμπλάρεται από έναν ταχύτατο συμπαίκτη. Δεν το συνηθίζω να μπαίνω σε «ξένα χωράφια» και να ασχολούμαι με θέματα που αφορούν το σκεπτικό ενός προπονητή (και μάλιστα τόσο έμπειρου όπως είναι ο Αναστασιάδης), στην προκειμένη περίπτωση όμως και περιορίζοντας τις επιφυλάξεις και τις ενστάσεις μου στα βασικά, θεωρώ ότι τα πλέον αρνητικά που εντοπίστηκαν στο παιχνίδι το χθεσινό από πλευράς ΠΑΟΚ ήταν η περίπτωση Σαλπιγγίδη και οι αλλαγές Αθανασιάδη και Κάτσε. Κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτά θεωρούνται αδόκιμα και μη συμβατά. Όχι εκ του αποτελέσματος, αλλά με την πρώτη προσέγγιση της κάθε περίπτωσης. Βέβαια πέρα από τα όποια λάθη έγιναν και απ' όποιους έγιναν αυτά, υπάρχει και μία ένδειξη επικίνδυνη θα την έλεγα, η οποία παρουσιάζει την εικόνα ή μάλλον προκαλεί την αίσθηση ότι χθες το σύνολο του ΠΑΟΚ, ομάδα και κόουτς, απέπνεε μία αλαζονεία από συγκεκριμένους καλαμοκαβαλάρηδες. Κάτι που προφανώς σημάδεψε και μέχρι χθες ολόκληρο το τμήμα, μετά την επιτυχία στο «Καραϊσκάκης». Ποιοι εκπέμπουν αυτή την «αύρα» εύκολα μπορεί ο καθένας από σας να το διαπιστώσει. Αφού συγχαρούμε τους Ξανθιώτες για τον θρίαμβό τους να πούμε δύο λόγια για αυτούς που χρησιμοποίησε ο Αγγελος Αναστασιάδης στο χθεσινό «ναυάγιο».
Ο Γλύκος, άνευρος, με απαράδεκτα αντανακλαστικά για έναν διεθνή τερματοφύλακα, φέρει ευθύνη για δύο από τα τέσσερα γκολ που δέχθηκε. Ιδιαίτερα για το πρώτο, εκεί που βγήκε με βήμα σημειωτόν και διαθέσεις καλωσορίσματος. Χθες διέγραψε την καλή του εμφάνιση στο «Γ. Καραϊσκάκης». Ο Κίτσιου συνεχίζει με συνέπεια το ντεφορμάρισμά του. Μαχητικός ο Βιτόρ (στο πρώτο ημίχρονο) και ο Ρατς (στην επανάληψη) ίσως είναι και οι μόνοι που ξεχώρισαν. Αγνώριστος ο Τζανδάρης. Πάλεψε ο Γκολάσα, χαμένος όμως μέσα στις ασυναρτησίες των συμπαικτών του. Ο Περέιρα δεν μπόρεσε να βοηθήσει αυτοπαγιδευμένος και βραχυκυκλωμένος από την έλλειψη σοβαρής τακτικής. Τον Αθανασιάδη και τον Κάτσε δεν τους κρίνουμε γιατί αντικαταστάθηκαν, ο πρώτος βέβαια έβγαλε το μεροκάματο με ένα εξαιρετικό γκολ. Ελπιδοφόρο μήνυμα μόνο από τον Μακ με το σκοράρισμά του. Έστω κι αν χρησιμοποιήθηκε (προφανώς δικαιολογημένα) για ένα ημίχρονο. Για τον Καλογερόπουλο, νομίζουμε ότι δε δυσκολεύτηκε κι αυτό οφείλεται στην ανυπαρξία του ΠΑΟΚ. Ετσι έφερε σε αίσιο πέρας την αποστολή του και επιστρέφει ενθουσιασμένος μαζί με τον γιο του Παπαπέτρου να εισπράξουν τα συγχαρητήρια του αφεντικού. Λεπτομέρειες θα μου πείτε ότι ήταν η αποβολή του Μπέρτου και του Σολτάνι. Το 4-2 όμως δεν οφείλεται σε αυτόν αλλά στους παίκτες και τον κόουτς που έχυσαν την καρδάρα με το γάλα γιατί δεν έβλεπαν χθες ένα μέτρο μπροστά τους. Η ομίχλη τους είχε θολώσει την όραση. Η ομίχλη του ναρκισσισμού...