Ακόμη και στην απόλυτη ξεφτίλα υπάρχει όριο. Εδώ το έχουμε περάσει προ πολλού. Η αποθέωση ήρθε με τον τελικό του κυπέλλου και την παρωδία- διοργάνωση του από την ΕΠΟ με την ευθύνη της πολιτείας- λέγε με υφυπουργό Βασιλειάδη. Εδώ αποδεικνύεται ότι στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα ποτέ δεν πλήττεις. Πάντα έχεις να περιμένεις κάτι… χειρότερο.
Η πρώτη απόφαση που αποτελεί ευθεία ντροπή για όλους ήρθε με την τελεσίδικη οδηγία Βασιλειάδη να γίνει ο τελικός του κυπέλλου ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ χωρίς θεατές. Ήταν η απόλυτη παραδοχή της αδυναμίας της πολιτείας και του κράτους να οργανώσουν ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Η τελευταία απόδειξη ότι εδώ μιλάμε για σπίτι με φωτάκι χωρίς αρχή και τέλος.
Ολόκληρο κράτος σήκωσε τα χέρια ψηλά μπροστά στις ανάγκες της διεξαγωγής του τελικού. Κι από τη στιγμή που δεν μπορούσε να εξασφαλίσει ότι ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι θα ξεκινούσε και θα τελείωνε χωρίς παρατραγουδα έκανε το πιο εύκολο και εξευτελιστικό. Αποφάσισε να το κάνει χωρίς θεατές!
Εδώ υπάρχει ένα αμείλικτο ερώτημα. Πώς θα πάνε να διεκδικήσουν μαζί με τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες την διεξαγωγή ενός Μουντιάλ ή ενός ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, όπως είπε ο πρωθυπουργός, όταν εδώ δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την διεξαγωγή ενός τελικού κυπέλλου. Το ερώτημα είναι ρητορικό γιατί οι έξω μας έχουν πάρει χαμπάρι και δεν περιμένουν τίποτα καλύτερο από αυτό που δείχνουμε…
Όμως ο Βασιλειάδης ξεπέρασε και τον εαυτό του. Στη διάρκεια της χθεσινής σύσκεψης, μάλωναν για μια ώρα όχι μόνο για τις προσκλήσεις- συνολικά 840 για όλους (!)- πώς θα τις μοιράσουν, που θα καθίσουν αυτοί που θα τις πάρουν, αλλά και την ξεκάθαρη απειλή Βασιλειάδη ότι δεν μπορούν να είναι πάνω από 1.000… Μετά τα πράγματα γίνονται ανεξέλεγκτα (!!!)
Μέχρι 1.000 μπορεί να τις ελέγξει μαζί με τους κατόχους τους το ελληνικό κράτος και οι φορείς του, μετά το χάος… Η τραγική ανικανότητα σε όλο της το μεγαλείο.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (8/5)