Είναι η πρώτη φορά φέτος, στην επιστροφή του Αρη στην Super League, που ο κόσμος ανταποκρίνεται στο κάλεσμα για μαζική παρουσία στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και η ομάδα τού το ανταποδίδει με το παραπάνω. Ο Αρειανός εχθές το βράδυ έφυγε γεμάτος. Όχι τόσο επειδή είδε την ομάδα του να κερδίζει την ΑΕΚ και να παίρνει ένα μεγάλο παιχνίδι (το πρώτο για φέτος), αλλά κυρίως γιατί την είδε να διαλύει αγωνιστικά τον αντίπαλο της και το 2-0 να φαντάζει φτωχό μπροστά στις ευκαιρίες και τα προβλήματα που δημιούργησε στον περσινό Πρωταθλητή, την 3η ομάδα στην εφετινή Super League που απέχει έξι βαθμούς, πλέον, διαφορά από τη δική του. Οσοι παρακολούθησαν το παιχνίδι βέβαια είδαν κάτι διαφορετικό και σίγουρα αυτή η διαφορά δεν φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο. Το αντίθετο.
Είδαμε έναν Αρη που περίμενε την ΑΕΚ με άγριες διαθέσεις και την… κατασπάραξε. Και μία ΑΕΚ η οποία φάνηκε να τα έχει χαμένα, να εγκλωβίζεται στο πλάνο της και τελικά να ολοκληρώνει το παιχνίδι χωρίς να καταγράψει τελική προσπάθεια στην εστία του Κουέστα!
Εν πολλοίς, ο χθεσινός Αρης ήταν ο καλύτερος φετινός σε διάρκεια και σε ρυθμό. Κατ΄ εμέ αυτή η εμφάνιση σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα είναι το κερασάκι στην τούρτα της πολύ μεγάλης βελτίωσης που καταγράφει η ομάδα εδώ και καιρό, παίζοντας ίσως το πιο απολαυστικό και ουσιαστικό ποδόσφαιρο της κατηγορίας τον τελευταίο μήνα. Το επιστέγασμα, αν προτιμάτε διαφορετικά, της προσπάθειας που κάνει για να κερδίσει ξανά την αίγλη του και την χαμένη εκτίμηση και να εδραιωθεί στο big 4 της Super League.
Πάμε όμως στο 90άλεπτο. Ο Αρης πέρα από τα δύο γκολ, είχε δύο δοκάρια, το τετ-α-τετ του Γκαρσία, που αποσόβησε εντυπωσιακά ο Μπάρκας, πολλές φάσεις από στημένα, όπως φυσικά το ακυρωθέν γκολ του Βέλεθ αλλά και το πέναλτι που δεν πήρε στο χέρι του Τσόσιτς. Ολοκλήρωσε το παιχνίδι με 11 τελικές (οι έξι στην εστία), έξι λιγότερα λάθη από την ΑΕΚ και 35 κλεψίματα. Όταν στο αντίστοιχο παιχνίδι του πρώτου γύρου, στον εφιάλτη του 4-0, δημιούργησε μόλις τρεις τελικές στον στόχο, έκανε μόλις εφτά κλεψίματα και 32 λάθη. Άλλο τότε, άλλο τώρα, θα πείτε.
Το μυστικό είναι στον τρόπο
Ο Αρης παρατάχθηκε δίχως να παρεκκλίνει της φιλοσοφίας που έχει στα τελευταία παιχνίδια. Με τον ίδιο έξυπνο τρόπο. Αφησε στην ΑΕΚ μία ανούσια κατοχή γνωρίζοντας πώς θα την «χτυπήσει». Η εντολή του Σάββα Παντελίδη, ξεκάθαρη. Κοντά οι γραμμές και συνεχής πίεση στον αντίπαλο, η οποία θα ξεκινά από την επίθεση. Η δημιουργία ουσιαστικά ενός… κυματοθραύστη στη μεσαία γραμμή ο οποίος θα μπλοκάρει τον αντίπαλο. Αυτό έκανε ο Αρης. Κράτησε την ΑΕΚ μακριά από το δικό του τρίτο, την δυσκόλεψε στην ανάπτυξη και κάπου εκεί την… μπλόκαρε κάνοντας το παιχνίδι του και εκμεταλλευόμενος σε μεγάλο βαθμό την αμυντική αστάθεια του αντιπάλου και ασφαλώς την μεγάλη ποιότητα που διαθέτει σαν σύνολο. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι ο Λιβάγια και ο Μπακασέτας ολοκλήρωσαν το παιχνίδι δίχως τελική! Ή ότι ο Πόνσε (2ος σκόρερ στο Πρωτάθλημα) ακούμπησε την μπάλα για να απειλήσει μία φορά, όπως και ο Μάνταλος. Ακόμα ακόμα και ότι ο Χιμένεθ, για να βρει αντίδραση, ανακάτεψε τρεις φορές την τράπουλα αλλάζοντας τη διάταξη.
Από την άλλη, ο Αρης έβγαλε ενέργεια και κυριαρχία. Εμφάνισε στο γήπεδο μια ομάδα έτοιμη σωματικά, πνευματικά και τακτικά, η οποία ανταποκρίθηκε και εκτέλεσε άψογα το (ξεκάθαρο) πλάνο του προπονητή της. Και πώς να χάσει;
Με ποδοσφαιριστές «καμικάζι» στο κέντρο, όπως ο Σιώπης με τον Ματίγια, που δεν άφησαν Αλεφ, Σιμόες, Μάνταλο να κάνουν παιχνίδι. Εναν «ογκόλιθο» στην άμυνα, τον Βέλεθ, που «δένει» εξαιρετικά με τον αλάνθαστο Ροζ, οι οποίοι δεν άφησαν Λιβάγια, Πόνσε να πάρουν πρωτοβουλίες. Ακόμα ένα γεμάτο παιχνίδι επίσης από τον Λάρσον, ο οποίος είναι ξεκάθαρα η μεταγραφή του χειμώνα στην Super League. Ο Σουηδός στη μία τελική που έκανε ευστόχησε, κέρδισε όμως πολλές μάχες και δημιούργησε. Σπουδαίο παιχνίδι και από τον Ντιγκινί, με τον Γάλλο να μοιράζει δύο ασίστ, ενώ τόσο ο Βαλεριάνος όσο και ο Γιουνές δικαίωσαν τον προπονητή τους για την επιλογή του. Ο μεν ανταποκρίθηκε άνετα στον ρόλο του δεξιού μπακ χωρίς να αντιμετωπίσει πρόβλημα ο Αρης από την πλευρά του, ο δε -υπολογίζοντας και το μεγάλο διάστημα της απουσίας του από την ενδεκάδα- έδωσε βοήθειες στη πίεση ψηλά, κράτησε απασχολημένα τα στόπερ της ΑΕΚ και θα μπορούσε να σκοράρει αν δεν συνέχιζε το σερί με τα δοκάρια (σ.σ. έφτασε τα επτά!).
Εν κατακλείδι, ο Αρης εχθές ήταν κλάσεις ανώτερος. Ατομικά και ομαδικά σε όλα τα επίπεδα. Για την ΑΕΚ, με τον τρόπο που κύλησε το παιχνίδι, όσο και να διαρκούσε δεν θα άλλαζε κάτι. Στάθηκε τυχερή απλά που γλίτωσε τον διασυρμό. Δεν υπήρχε ούτε στιγμή που να νόμιζε κανείς ότι αυτός ο Αρης θα χάσει το παιχνίδι.
Αν λοιπόν με την προσπάθεια που έκανε και τον βαθμό που πήρε ο Αρης στην Τούμπα «ψήλωσε» στα μάτια του κόσμου του και των αντιπάλων του, τότε με την επιβλητική εικόνα που είχε και το 2-0 απέναντι στην ΑΕΚ αυξάνει την πεποίθηση της κοινής γνώμης ότι δεν αξίζει απλά την έξοδο στην Ευρώπη, αλλά έχει και την απαραίτητη ώθηση για να κοιτάζει (μόνο) μπροστά.