Η -εκτός προγράμματος- ισοπαλία στη Ν. Σμύρνη ταρακούνησε τόσο… όσο, ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία. “Τόσο”, ώστε να επιστρέψουν στις νίκες, και “όσο”, ώστε να δώσουν στον κόσμο να καταλάβει ότι Αρης και σταθερότητα δεν αποτελούν (ακόμη) ταυτόσημες έννοιες.
Παρά το γεγονός ότι έχουν παρέλθει 10 αγωνιστικές, οι “κιτρινόμαυροι” παρουσιάζουν… σταθερά ups and downs. Είτε αποτελεί αφέλεια, είτε απουσία συγκέντρωσης, είτε το μυαλό κάποιων τρέχει στα… μελλούμενα, οφείλουν να καταλάβουν ότι κρίνονται από το παρόν.
Ο Αρης κέρδισε στον Αστέρα Τρίπολης με (πειστική) εμφάνιση 45 λεπτών. Τα υπόλοιπα 45 και κάτι ήταν δείγμα ότι, από εδώ και πέρα, ο Ενινγκ θα δουλέψει αρκετά στον εγωϊσμό και την επαγγελματική ευσυνειδησία τους.
Ο Γερμανός, χωρίς να έχει... κάνει μαγικά, παίρνει την ουσία, καθώς σε τέσσερα παιχνίδια έχει φέρει 10 βαθμούς κι αυτό είναι το παρόν, για το οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω. Μέχρι στιγμής πάντα, η επιλογή του κρίνεται επιτυχημένη βάσει αποτελεσμάτων, αν και στη συνολική απόδοση των παικτών, δεν έχει καταφέρει να πάρει όσα και ο ίδιος θα ήθελε. Παρόλα αυτά, η ομάδα κερδίζει, κάτι που αποτελεί δείγμα της νοοτροπίας, η οποία είναι υπό διαμόρφωση.
Στη ζωή, βέβαια, οι χαρές πολλές φορές κρύβονται στα “μικροπράγματα”. Στην περίπτωση του Απόστολου Τσιλιγγίρη, όμως, μόνο “μικροπράγματα” δεν είναι το γεγονός ότι έπαιξε με τον “Θεό του Πολέμου” τα πρώτα του “επαγγελματικά” λεπτά. Και όχι μόνο έπαιξε, αλλά πιστώνεται και επέμβαση, η οποία διατήρησε, τελικά, το “τρίποντο” για τους “κιτρινόμαυρους”.
Μοιρασμένη χαρά, διπλή χαρά, αναφέρει το γνωμικό του λαού. Και ο Τσιλιγγίρης τη μοιράστηκε μαζί με τον κόσμο, ο οποίος ενίσχυσε και την ποδοσφαρική ομάδα, αλλά και την καλαθοσφαιρική.
