Ας αρχίσουμε με τα προφανή. Ο ΠΑΟΚτσής γουστάρει την Ευρώπη, θέλει να βλέπει την ομάδα του να πάει όσο πιο μακριά γίνεται, ανεξάρτητα από το αν παίζει στη δεύτερη τη τάξει διοργάνωση της UEFA. Το έδειξε και χθες στη Βουδαπέστη όπου πήγε μαζικά, ακόμη κι αν δεν είχε εισιτήριο στην τσέπη του.
Είναι ωραία εμπειρία να κάνεις γνωστή την τρέλα σου για τον ΠΑΟΚ σε κάθε πόλη του εξωτερικού και το έδειξαν με το ασταμάτητο τραγούδι τους όσοι βρέθηκαν στις κερκίδες της Groupama Arena.
Η ομάδα δεν τους ακολούθησε και καλό είναι ο καθένας από εμάς που ασχολείται μαζί της να ψάξει τα βαθύτερα αίτια και να μην αρκεστεί απλά στο “ο ΠΑΟΚ ήταν ποιοτικότερος της Βίντι που κλείστηκε στην άμυνα και έκλεψε το ματς”.
Σκεπτόμενος επί ώρα μετά τον αγώνα το τι πραγματικά φταίει και ο ΠΑΟΚ δεν απέδωσε αυτό που ορίζουν οι δυνατότητες και το ύψος του μπάτζετ του, κατέληξα στα εξής:
-Ναι, είναι προφανές ότι το Πρωτάθλημα είναι ο μεγάλος στόχος, ψύχωση, αν θέλετε, για όλους όσοι κινούνται εντός ΠΑΟΚ. Από τον Ιβάν Σαββίδη μέχρι και τον τελευταίο εργαζόμενο. Ο Λουτσέσκου δεν δίστασε να αφήσει εκτός πλάνου του “τελικού” με την Βίντι έναν τους πιο κομβικούς παίκτες του, τον Πέλκα για να τον έχει φρέσκο σε ματς με τον… Παναιτωλικό. Δεν βάζω ειρωνικά τα αποσιωπητικά, ούτε θέλω να μειώσω την αξία της ομάδας του Δέλλα, απλά θέλω να τονίσω το μέγεθος του ρίσκου που πήρε ο Ρουμάνος τεχνικός. Προφανώς αυτό δείχνει μια συνέπεια σε σχέση με τα λεγόμενά του (“είμαστε τρελαμένοι για τον τίτλο”, είπε την παραμονή του αγώνα), όμως από την άλλη είναι αδικία να τίθενται εν αμφιβόλω (ή να έχει “καεί” κιόλας) ένας σημαντικός στόχος της ομάδας, για τον οποίο ο μεγαλομέτοχος έχει κάνει το καλύτερο από την πλευρά του δίνοντας στον προπονητή της ομάδας να διαχειριστεί το πιο ακριβό ρόστερ στην Ελλάδα.
-Με δεδομένο πάντα ότι ο Λουτσέσκου έχει στήσει όλη τη φιλοσοφία διαχείρισης της ομάδας φέτος στο δόγμα “τον τίτλο και τα μάτια μας” είναι προφανές ότι δεν έχει δουλέψει επαρκώς ένα πλάνο για να προχωρήσει η ομάδα μέχρι την Άνοιξη στην Ευρώπη, όταν και θα υπάρχει ένα σαφώς πιο βατό πρόγραμμα για να δει πως θα μπορούσε να διεκδικήσει το παρακάτω. Το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να πάρει ούτε δύο ισοπαλίες με τη Βίντι, στοιχείο που θα συνιστούσε κλειδί για την πρόκριση μετά το 1-4 επί της ΜΠΑΤΕ στη Λευκορωσία, τονίζει το μέγεθος της απουσίας πλάνου.
Δυστυχώς, τα δύο αυτά ματς-και το ροτέισιον που τα συνόδευσε-έγιναν θυσία στο βωμό των αγώνων Πρωταθλήματος που είναι υποχρεωμένος να κερδίσει ο ΠΑΟΚ. Το ροτέισιον, όμως, θα μπορούσε να έχει μια σχετική επιτυχία, αν η ομάδα που παρέταξε στα δύο τελευταία ματς ο κόουτς του ΠΑΟΚ ήταν επαρκώς δουλεμένη. Ειδικά χθες η τριάδα Βέρνμπλουμ, Σάκχοφ και Ελ Καντουρί ήταν βαριά και ασήκωτη και φυσικά εύκολα αντιμετωπίσιμη για μια ομάδα όπως η Βίντι που διέθετε προπονητή που ξέρει πως να καλύπτει της αδυναμίες της.
-Σ’ αυτό σημείο μπαίνει ο προβληματισμός για το κατά πόσο ο φετινός ΠΑΟΚ είναι πλέον μια προβλέψιμη ομάδα, αφού οι αντίπαλοι της έχουν μελετήσει καλά το πώς παίζει επί Λουτσέσκου, ενώ παράλληλα δεν έχει καταφέρει να πάρει νέα στοιχεία από τις καλοκαιρινές μεταγραφές της. Ειδικά, η Βίντι φάνηκε να περιμένει ακόμη και τις αλλαγές του προπονητή του ΠΑΟΚ, αφού πλέον το “αντικαθιστώ όλη την τριάδα πίσω από τον Πρίγιοβιτς” έχει εξελιχθεί σε πάγια τακτική του σχεδόν σε κάθε αναμέτρηση. Προσθέστε και το γεγονός ότι βασικοί παίκτες δείχνουν σε χειρότερη κατάσταση απ’ ότι πέρυσι (ο Μάτος, ο Βιεϊρίνια που ακόμη και στη μέτρια φετινή έκδοση του έλειψε τρομερά χθες στη ανάπτυξη του ΠΑΟΚ και ο Πέλκας) και το παζλ δεν βγαίνει.
Για να πω την αλήθεια, ο προσωπικός προβληματισμός μου φτάνει μέχρι του σημείου να σκέφτομαι μήπως ο τρόπος που προσέγγισε τα ματς με τον ΠΑΟΚ ο Μάρκο Νίκολιτς μπορεί να ανοίξει τον δρόμο σε αρκετές ελληνικές ομάδες να επιχειρήσουν να εφαρμόζουν την ίδια τακτική: “ΠΑΟΚ πάρε την μπάλα και τους χώρους και εμείς με διπλή ζώνη άμυνας θα αποκρούσουμε τις επιθέσεις σου γιατί πλέον ξέρουμε πως τις “χτίζεις”. Σ’ αυτό το σημείο κάνω παρένθεση και σημειώνω ότι η απουσία του Πέλκα χθες ήταν λάθος και από την οπτική γωνία των στημένων φάσεων τις οποίες μετατρέπει σε κίνδυνο με τις εκτελέσεις του ο διεθνής μέσος ακόμη και σε μέτριες βραδιές του.
-Τι μπορεί να γίνει στη συνέχεια και ποια είναι η δική μου ελπίδα για ανάκαμψη του ΠΑΟΚ; Ξεκάθαρα η οξυδέρκεια του Λουτσέσκου που έχει αποδείξει ότι αντιλαμβάνεται γρήγορα λάθη και παγίδες και αλλάζει ρότα όταν χρειάζεται. Καλό είναι στο χρονικό σημείο που βρίσκεται ο ΠΑΟΚ ο 49χρονος κόουτς να κάνει ένα rewind στη σεζόν, να δει τι έχει δοκιμάσει και δεν του βγαίνει (Ραζβάν, Ελ Καντουρί δεκάρι στον άξονα, δεν…) τι μπορεί να κρατήσει από όλο αυτό το διάστημα που προηγήθηκε και τι νέο πρέπει να επιχειρήσει να περάσει στην ομάδα του.
Προσωπικά, εκτιμώ ότι μπορεί να “απλώσει” κάπως τις επιλογές του στους αγώνες (η περίπτωση Χατσερίντι είναι χαρακτηριστική κι ας μοιάζει τελειωμένη υπόθεση ο Ουκρανός), να ψάξει τη χημεία μεταξύ των παικτών και να επιχειρήσει να βάλει νέα στοιχεία στην ανάπτυξη της ομάδας που θα οδηγήσουν και σε αυτοματισμούς. Αυτούς που ο ΠΑΟΚ δεν βγάζει φέτος με τη συχνότητα που το έκανε πέρυσι. Οι μεταγραφές του Ιανουαρίου προφανώς είναι μια παράμετρος που δεν μπορεί να προσπεράσει κανείς, όμως, θα στεναχωρήσω πολλούς λέγοντας πως με εξαίρεση τον Πρίγιοβιτς, μεταγραφή Ιανουαρίου δεν έχει γίνει τα τελευταία χρόνια άμεσα κομβική στον ΠΑΟΚ. Το περσινό “πακέτο” Αζεβέδο, Μουλέν, Μιχόγεβιτς είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα.
Για το άμεσο μέλλον, πάντως, ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του θα πρέπει να βρουν αποτελεσματικό τρόπο να ξεπεράσουν το εμπόδιο του Παναιτωλικού την Κυριακή, σε ένα ματς στο οποίο θα λείπουν ταυτόχρονα ο Μάτος και ο Βιεϊρίνια, ενώ και ο Μαουρίσιο προέρχεται από διάστημα αδρανοποίησης. Ας σκεφτούν μόνο ότι η ομάδα του Αγρινίου θα είναι η πρώτη που θα επιχειρήσει να κάνει copy paste την τακτική της Βίντι.
Υ.Γ. Φυσικά, ακόμη υπάρχουν ελπίδες πρόκρισης, όμως, πλέον ο ΠΑΟΚ δεν ορίζει μόνος του τις τύχες του στο Europa League.
