Ο Αρης πέτυχε, χθες, ό,τι αποζητούσε για περισσότερο από έναν γύρο, δηλαδή, να βρεθεί στην πρώτη πεντάδα, η οποία του δίνει και την ψυχολογική ώθηση να συνεχίσει απερίσπαστος τη φετινή προσπάθεια, χωρίς να νιώθει ότι πρέπει να παίρνει μέρος σε ανελέητο “κυνηγητό” των αντιπάλων.
Ο αγώνας με τον ΠΑΣ Γιάννινα είχε φαβορί τους “κιτρινόμαυρους”, ωστόσο βλέποντας τη διάταξη των παικτών του Γιάννη Πετράκη, γινόταν αντιληπτό ότι οι αντίστοιχοι του Σάββα Παντελίδη έπρεπε να φτύσουν... αίμα, για να κερδίσουν. Οι Θεσσαλονικείς δεν παράτησαν... ποτέ τον αγώνα, έκαναν διαχείριση των δυνάμεών τους, έπαιξαν με πάθος και αποζητούσαν το γκολ, όταν τους δινόταν η ευκαιρία.
Από τη στιγμή, που κινδύνευσαν σε ελάχιστες φάσεις, χρωστούσαν στους εαυτούς του τη νίκη, για να πάρει (μεγαλύτερη) αξία και το “διπλό” στην Ξάνθη. Ο εγωϊσμός όλων και κάπως παραπάνω του Ματέο Γκαρσία απέδωσαν ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, γιατί ο Αρης προσπάθησε να παίξει μπάλα απέναντι σε ομάδα, η οποία ήρθε, για να αμυνθεί.
Βέβαια, ο τρόπος των Γιαννιωτών φανέρωσε και τις αδυναμίες των “κιτρινόμαυρων”, όσον αφορά τη διάσπαση πολυπρόσωπων αμυνών. Ο Αρης διαθέτει παίκτες με ατομικά χαρακτηριστικά, που μπορούν να παίξουν στο ένας εναντίον ενός, αλλά οργανωμένα έχουν πρόβλημα. Χθες, οι “κιτρινόμαυροι” δεν βρήκαν την κάθετη πάσα και έπεφταν -συνεχώς- στο πολλαπλό τείχος των φιλοξενουμένων.
Οι πτέρυγες δεν απαρτίστηκαν από παίκτες, οι οποίοι παίζουν στη γραμμή, οι σέντρες δεν βρήκαν αποδέκτες και φάνηκε περίτρανα πως η ομάδα αντιμετωπιζει πρόβλημα, όταν έχει την μπάλα στα πόδια περισσότερη ώρα σε σχέση με τον αντίπαλο. Στην Ξάνθη δε συνέβη αυτό και το ματς πήγε στον ρυθμό, που ήθελε ο Παντελίδης.
Ετσι, χθες, ήταν λογικό να “επιστρατευτούν” τα σουτ από μακρινή απόσταση. Ο Μαρτίνες το επιχείρησε με το που εισήλθε στο χορτάρι και ο Γκαρσία απέδειξε ότι τα καταφέρενει εξίσου καλά και ως κρυφός φορ. Το έχει κάνει και πάλι, φέτος, και βάσει του τρόπου, που παίζει ο Αρης, μάλλον θα έχει την ευκαιρία να το ξανακάνει.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (4/2)
