Χρόνια στο κουρμπέτι, ουδέποτε αντιμετώπισα παρόμοιες καταστάσεις, τις οποίες άνετα και με τη σχετική εμπειρία που διαθέτω, θα μπορούσα άνετα να τις καταλάβω και φυσικά να τις κρίνω.
Τα όσα συνέβησαν την περασμένη Κυριακή, σίγουρα δεν είναι πρωτόγνωρα, μιας και ο κόσμος ήταν εκείνος που ουσιαστικά ώθησε τον Ηλία Θεοδωρίδη να κατηφορίσει αλλόφρων τα σκαλάκια των κερκίδων για να «ξεφωνίσει» τον Ρόκα.
Καθόμουν ακριβώς πίσω από τον κυανόλευκο πάγκο, χαμηλά και από πάνω μου εν χορώ το μόνο που άκουγα ήταν:«Ξύπνα ρεεε, κάνε αλλαγές»…Ο Ισπανός φυσικά με τη λογική και σωστή από μια άποψη του απόλυτου αφεντικού της ομάδας ουδεμία σημασία έδινε στις «συμβουλές» των αυτόκλητων φιλάθλων προπονητών.
Αλλωστε στη μέχρι τώρα θητεία του, απέδειξε πως δύσκολα αλλάζει το «βαρύ» σύστημα του και τις αλλαγές του, συνήθως με αμυντικογενής παίκτες , τις πραγματοποιεί μετά το 65΄. Πολλά κυκλοφορούν στην κερκίδα, εκτός δημοσιογραφικών θεωρείων. Οπως για παράδειγμα στο 0-0 των Τρικάλων, όταν ρωτήθηκε από «κάποιον» της ομάδας γιατί αντικατέστησε με αμυντικό τον Κλέιτον προς το τέλος, όταν αυτός ανέβαζε απόδοση, παραδέχθηκε πως έκανε μ…..α.
Για τον Μπορίκο, παίκτη τον οποίο έφερε ο ίδιος, τον οποίο στο παιχνίδι με την Κέρκυρα, τον έριξε στο ματς κάπου στο 65΄ο οποίος έδωσε μια κάποια επιθετική ανάσα στην ομάδα, όταν ρωτήθηκε γιατί δεν χρησιμοποίησε από την αρχή, απάντησε « τέτοιους παίκτες τους βάζω αργά για να κάνουν την ανατροπή».
Φυσικά τα παραπάνω δεν τα γράφω για να αποδείξω την έμμονη όντως αντίληψη του περί της αντιμετώπισης του αγώνα. Δουλειά του και δουλειά μου να μεταφέρω ότι βλέπω και ότι μανθάνω έστω και ως παρασκήνιο. Στόχος είναι και παραμένει να αιτιολογήσω αφενός την ενέργεια του Θεοδωρίδη (πέραν του όντως εκρηκτικού του ταμπεραμέντου) και την εξ ίσου «περίεργη» αντίδραση του Ρόκα, του οποίου αντίδραση ,κατά την ταπεινή μου άποψη ,δεν βασιζόταν μόνο στο «δίκιο» του που τον έπνιγε ή σε προσβολή κατά της προσωπικότητάς του, αλλά και σε κάποιες πλάτες που νομίζει που στηρίζεται, πιο στιβαρές όπως αποδείχθηκε, από αυτές του Θεοδωρίδη.
Τι μένει τώρα; Μα η κατάληξη αυτής της κόντρας μεταξύ παράγοντα και προπονητή, η οποία εξελίσσεται και σε «κόντρα», άτυπη πάντως, μεταξύ Ηλία και Τομ. «Ή εγώ ή αυτός» ξεκαθάρισε ο πρώτος και πρέπει να αποφασίσει ο δεύτερος. Οπως και να ΄χει όμως παρόμοια διλήμματα μόνο λύσεις δεν φέρνουν. Γιατί για τον Τομ το θέμα μοιάζει σαν «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Μύλος που λένε…