Από την στιγμή που “έσπασε” πέρσι η κεντρική διαχείριση και άλλες ομάδες μείνανε στο συνδρομητικό κανάλι, άλλες πήγανε στην ΕΡΤ, ήταν βέβαιο πως η Super League, αργά ή γρήγορα, θα βρισκόταν αντιμέτωπη με… τηλεοπτικό πρόβλημα.
Οι λύσεις που δίνονται από τον κρατικό παρεμβατισμό δεν μπορούν να είναι μακράς πνοής. Για τον απλούστατο λόγο ότι είναι, συνήθως, λύσεις στα όρια της πρόκλησης, έρχονται ως αποτέλεσμα πιέσεων για να αρθούν αδιέξοδα, με την επίκληση του λουκέτου. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει και να συνεπάγεται…
Ωστόσο, όπως πάρα πολλές φορές έχουμε εξηγήσει από αυτή εδώ την στήλη, αυτά τα πράγματα είναι παράλογα, δεν έχουν υπόβαθρο και δεν οδηγούν πουθενά.
Δεν είναι σοβαρό ένα πρωτάθλημα το οποίο δεν μπορεί να λύσει ούτε το θέμα των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Δεν είναι σοβαρό ένα πρωτάθλημα στο οποίο οι συμμετέχοντες δεν μπορούν να συνεννοηθούν με ποιον τρόπο θα… πουλήσουν το προϊόν ώστε όλοι να είναι ευχαριστημένοι.
Δεν είναι σοβαρό ένα πρωτάθλημα στο οποίο οι μεγάλοι αδιαφορούν για την τύχη των μεσαίων και μικρότερων ομάδων, ενώ ξέρουν πως αν τους αφήσουν μόνους τους να αναζητήσουν τηλεοπτική στέγη θα είναι πολύ λίγα τα χρήματα που θα βρούνε, άρα θα μειωθεί δραματικά η ισχύς τους και φυσικά ο ανταγωνισμός στη διοργάνωση.
Σε πρωταθλήματα όπως το δικό μας δεν μπορεί να υπάρχει καμία άλλη επιλογή εκτός από την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων.
Διότι μόνο μέσα από την κεντρική διαχείριση μπορούν οι μεσαίες και οι μικρές ομάδες να έχουν έσοδα ικανά για να τους επιτρέπουν να είναι αρκούντως ανταγωνιστικές.
Για να συμβαίνει αυτό, όμως, πρέπει οι μεγάλες ομάδες να είναι διατεθειμένες να βάλουν νερό στο κρασί τους. Να δεχτούν ότι θα κόψουν από τα δικά τους έσοδα για να αυξηθούν τα έσοδα των υπόλοιπων ομάδων.
Οι μεγάλες ομάδες μπορούν να έχουν έσοδα κι από χορηγούς κι από εμπορικά δικαιώματα κι από εισιτήρια. Κάτι το οποίο δεν μπορούν να έχουν οι υπόλοιπες ομάδες, γι’ αυτό και εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τα τηλεοπτικά έσοδα.
Οποιαδήποτε άλλη κατάσταση πλην της κεντρικής διαχείρισης είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα οδηγεί σε προβλήματα, εκκρεμότητες, γκρίνιες, αβεβαιότητα σχετικά με το αν θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα κι αν θα αντέξουν ή δεν θα αντέξουν οι ομάδες που δεν είναι εμπορικές, άρα παίρνουν και λίγα χρήματα.
Μακάρι να είναι η τελευταία σεζόν που έχουμε τέτοια προβλήματα, αλλά δεν το πολυπιστεύω.
Είναι τέτοιος ο τρόπος σκέψης και λειτουργίας αυτών που κρατάνε στα χέρια τους τις τύχες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, ώστε να μην υπάρχουν και πολλά περιθώρια για αισιοδοξία…
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (22/8)
