Υπάρχει άραγε άλλη χώρα στον κόσμο που να διεκδικεί από την ποδοσφαιρική (και όχι μόνο) Ελλάδα το ρεκόρ γελοιότητας; Οχι.
Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν αποτελεί θέμα τεράστιας και ατέλειωτης συζήτησης το πού και το πώς θα γίνει ένας τελικός Κυπέλλου. Πουθενά αλλού δεν αποφασίζουν στις 6 του μήνα για έναν τελικό προγραμματισμένο για τις 11 του ίδιου μήνα.
Το ζούμε κάθε χρόνο. Επαναλαμβάνεται μονότονα. Εχει καταντήσει αηδία. Ο υπουργός, η Αστυνομία, η ΕΠΟ, οι ομάδες, εσχάτως και οι “επίτροποι”, όλοι μαζί κουλουβάχατα να κυνηγούν την ουρά τους και ο καθένας να προσπαθεί να προασπίσει μόνο τα δικά του συμφέροντα.
Ο υπουργός θα αποφασίσει ό,τι του πει η κυβέρνηση. Η Αστυνομία συμπορεύεται με τον υπουργό, ελπίζοντας ότι θα αναλάβει τη μικρότερη δυνατή ευθύνη για ένα ματς που θα γίνει με τον λιγότερο δυνατό κόσμο. Οι ομάδες κινούνται ανάλογα με το πώς τις βολεύει κατά περίσταση. Ο Μελισσανίδης κάποτε, όχι πολύ παλιά, έλεγε ότι ο τελικός πρέπει να γίνεται οπωσδήποτε σε καθαρά ουδέτερο γήπεδο, τώρα όμως του κάθεται μια χαρά που το ΟΑΚΑ θεωρείται και είναι το πιο ασφαλές γήπεδο. Οσο για τους “επιτρόπους” έχουν άποψη για όλα και την επιβάλουν, αλλά δεν μπορούν να επιβάλουν το αυτονόητο, που είναι η διεξαγωγή του τελικού σύμφωνα με την προκήρυξη της ΕΠΟ. Βλέπετε υπεισέρχονται οι λόγοι… ανωτέρας βίας και οι λόγοι της δημόσιας ασφάλειας, οι οποίοι έχει δικαίωμα να κρίνει αν υφίστανται ο υπουργός, δηλαδή η κυβέρνηση.
Τελικά, για να ξέρουμε τι λέμε, η πιο γελοία απ’ όλες σε ό,τι αφορά στον φετινό τελικό είναι η κυβέρνηση. Η οποία “ανακάλυψε” την πιθανότητα να γίνουν επεισόδια, γι’ αυτό τέθηκε θέμα διεξαγωγής του τελικού ακόμη και κεκλεισμένων των θυρών. Και δεν φτάνει που δεν ντρέπονται να θέτουν τέτοιο ζήτημα, αλλά αφήνουν και τον χρόνο να κυλάει. Δεν βιάζονται. Με το πάσο τους.
Εγινε χθες σύσκεψη, λέει. Μαζεύτηκαν καμιά 30αριά νοματαίοι, αλλά ο υπουργός δεν ήταν εκεί. Ούτε κάποιος εκπρόσωπός του. Πήγαν, δηλαδή, όσοι δεν θα αποφάσιζαν και έλειπε μόνο αυτός που θα αποφασίσει. Και θα αποφασίσει, λέει, τη Δευτέρα. Πάλι καλά που δεν θα αποφασίσει μετά τον αγώνα. Αν αυτό δεν λέγεται γελοιότητα, βρείτε εσείς πώς αλλιώς λέγεται.
Η κοινή λογική λέει ότι από τη στιγμή που πέρσι έγινε τελικός μια χαρά και χωρίς επεισόδια μεταξύ των ίδιων φιναλίστ στο ΟΑΚΑ και, μάλιστα, με ικανοποιητικό σχετικά αριθμό θεατών, θα έπρεπε να επαναληφθεί και φέτος η διεξαγωγή του τελικού με το ίδιο ακριβώς σενάριο. Αλλά πώς να διαθέτει την κοινή λογική μια κυβέρνηση που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος ενόψει εκλογών;
Οι άνθρωποι δεν έχουν καν τη στοιχειώδη ικανότητα να καταλάβουν ότι περισσότερο εκτεθειμένοι θα βρεθούν με έναν τελικό που θα γίνει χωρίς θεατές και θα ξεφτιλιστούμε σε όλο τον πλανήτη, παρά με έναν τελικό στον οποίο θα γίνουν (αν γίνουν) και κάποια επεισόδια. Στα επεισόδια έχει συνηθίσει η παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα. Σε τελικούς κεκλεισμένων των θυρών, όχι. Τόσο απλά...
Ευτυχώς, τον ΠΑΟΚ δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς. Είναι ο μόνος αμέτοχος σ’ αυτή την αηδία. Του είπαν να πάει στον Βόλο, πήγε. Του είπαν να πάει στο ΟΑΚΑ να παίξει τον τελικό στο σπίτι της ΑΕΚ, πήγε. Ξαναπάει αδιαμαρτύρητα και φέτος στο ΟΑΚΑ, ενώ θα μπορούσε να υψώσει σημαία ζητώντας αυτή τη φορά να γίνει ο τελικός στο Καυτανζόγλειο, αν όχι στην Τούμπα, ή σε οποιοδήποτε ουδέτερο γήπεδο. Είναι ο μόνος κιμπάρης σ’ αυτή την ηλίθια ιστορία. Και, φυσικά, έχει απόλυτο δίκιο να υποστηρίζει ότι ο τελικός πρέπει να γίνει σε ουδέτερη έδρα αν τυχόν αποφασιστεί τελικά να τον δουν οι φίλαθλοι από την τηλεόραση...
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (3/5)