Εξάρσεις λαϊκισμού ή λογικές αφορισμού δεν έχουν θέση στη συγκεκριμένη στήλη. Ο Άρης χαρακτήριζε εχθρούς τους δημοσιογράφους που άφηναν ανοικτό παράθυρο στις πωλήσεις, σημείωνε δε ότι ποσό εκκίνησης ήταν (τουλάχιστον) το 1εκ. ευρώ. Ο Λευτέρης Μποχωρίδης παραχωρήθηκε έναντι 350.000 ευρώ.
Όταν η αλήθεια φάνηκε από χιλιόμετρα και η ιστορία δεν μαζευόταν με τίποτα, χρησιμοποιήθηκε ως επιχείρημα (η εικασία) ότι η οικογένεια του αθλητή είναι περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων. Τουλάχιστον, ντροπή.
Πάμε στην ουσία.
Ο Μποχωρίδης ήθελε να φύγει γιατί δεν βλέπει όραμα, έγιναν πολλά που τον έβρισκαν αντίθετο. Προηγήθηκαν αυτά, μετά ήρθε και η πρόταση την οποία δεν την απορρίπτεις. Αν ήταν (να μας συγχωρέσει κιόλας, αλλά είναι με τη καλή έννοια) «τσόγλανος», θα έφευγε ως ελεύθερος. Ξέρει καλά ο ίδιος, ομοίως και η ΚΑΕ.
Ο Άρης έβλεπε τον Βεζένκοφ και τον Μποχωρίδη ως σωσίβια. Δεν «έκατσε» του Σάσα, υπήρχε έντονος προβληματισμός.
Γιατί η χρονιά δεν έβγαινε. Με άρθρο «99», απλήρωτους παίκτες από πέρυσι, το ίδιο και το υπαλληλικό προσωπικό. Κι εκεί που είχαν σφίξει τα ζωνάρια, ήρθε η πρόταση του Παναθηναϊκού. Όαση στην έρημο.
Και τώρα, άλλοι βάζουν πολύχρωμη κορδέλα, άλλοι μαύρη για να αμπαλάρουν το προϊόν. Η πώληση του Μποχωρίδη ήταν αναγκαία.
Όταν «πνίγεσαι» επειδή δύο χρόνια δεν έκανες τίποτα για να επιβιώσεις, αλλά στηρίζεσαι στην αγάπη για τον Άρη εξωδιοικητικών παραγόντων (τους οποίους απομάκρυνες), πιάνεσαι απ’ όπου βρεις.
Αυτό έγινε. Πάμε τώρα στη τιμή. Δεν είναι χαμηλή, κρίνοντας από τα πεπραγμένα, αλλά και από τα ποσά που πουλήθηκαν πολλά μεγάλα ταλέντα της Ευρώπης, πλην των Μπογκντάνοβιτς και Σάριτς. Αυτοί δόθηκαν 1,5 και 1,2 εκ. ευρώ, αντίστοιχα. Συνεπώς, το deal δεν στοιχειοθετεί ξεπούλημα.
Ελπίζουμε να μην ειπωθεί ότι ο παίκτης πουλήθηκε για να γίνει η άρση του ban. Η διοίκηση του Άρη διαχειρίστηκε πάνω από 2,5 εκατομμύρια ευρώ στη διετία και περιμένει τα 350χιλ; Ας σοβαρευτούμε.
ΥΓ: Για έναν παίκτη είχε «εισηγηθεί» ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Γι’ αυτό θα αναλάβει προσωπικά τον Μποχωρίδη.