Σε οποιοδήποτε σοβαρό Πρωτάθλημα στον κόσμο, αυτό το… πανηγύρι με τις δηλώσεις των παραγόντων, τις προκλήσεις, τις απαντήσεις, την πόλωση, το κλίμα σύγκρουσης, θα είχε τελειώσει πριν καν ξεκινήσει.
Οπουδήποτε στον κόσμο, θα είχαν άμεσα ενεργοποιηθεί οι μηχανισμοί αντιμετώπισης και πάταξης του φαινομένου, διότι από την πρώτη στιγμή θα κυριαρχούσε η αντίληψη πως τέτοιου είδους συμπεριφορές θολώνουν την εικόνα του προϊόντος, ωθούν στη βία, διώχνουν τον κόσμο από τα γήπεδα.
Εδώ, στο δικό μας Πρωτάθλημα, ουδείς ενδιαφέρεται για τον κόσμο που εκνευρίζεται παρακολουθώντας αυτή την στείρα αντιπαράθεση, η οποία αποσκοπεί μόνο στην δημιουργία εντυπώσεων, μόνο σε επικοινωνιακά οφέλη, μόνο στην διατήρηση και ενίσχυση της συσπείρωσης στις τάξεις των στρατευμένων οπαδών.
Η ΕΠΟ περί άλλων τυρβάζει, τα δικαιοδοτικά όργανα ούτε καν ασχολούνται, η λίγκα σιγά μην μπει στον κόπο να εγκαλέσει τους συνεταίρους, σιγά μην τολμήσει να τους τραβήξει το αυτί και να τους ανακαλέσει στην τάξη.
Είναι φοβερό αυτό που γίνεται, να μην συζητάνε ποτέ οι μεγάλες ομάδες για τα σοβαρά θέματα, να μην ασχολούνται ποτέ με την αναβάθμιση του προϊόντος, να μην λαμβάνουν κανένα μέτρο για να γίνει πιο αξιόπιστο το πρωτάθλημα, παρά μόνο να κοιτάνε πώς θα απαξιώσει η μία την επιτυχία της άλλης, πώς θα πετύχουν να έχουν τον έλεγχο της διαιτησίας, τον έλεγχο των media, τον έλεγχο της ομοσπονδίας.
Θα το λέω όσο κουραστικός κι αν γίνομαι: όλα αυτά συμβαίνουν διότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν θεσμοί. Δεν υπάρχουν εκπρόσωποι των θεσμών οι οποίοι να τολμούν να ορθώσουν το ανάστημά τους, να εφαρμόσουν τους νόμους, ή, αν δεν υπάρχουν, να τους φέρουν προκειμένου να χτυπήσουν το κακό στη ρίζα του.
Αν η ομοσπονδία δεν ήταν τόσο εξαρτημένη από τους ισχυρούς του ελληνικού ποδοσφαίρου, αν η σύνθεση της εκτελεστικής της επιτροπής δεν ήταν το αποτέλεσμα των ισορροπιών που οι ισχυροί του ελληνικού ποδοσφαίρου επιβάλλουν, θα μπορούσαμε να έχουμε κάποια ελπίδα.
Δυστυχώς, όμως, οι εξαρτήσεις αυτές υπήρχαν, υπάρχουν, και όπως όλα δείχνουν θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν, με αποτέλεσμα το ποδόσφαιρο να είναι δέσμιο των συμφερόντων των μεγάλων και της δικής τους βούλησης, έτσι όπως εκφράζεται μέσα αυτών που… τοποθετούν στις καίριες θέσεις.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (20/9)
