Μολονότι ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλός, ούτε φυσικά καλύτερος της Γκινγκάμπ, θα μπορούσε να πάρει το χθεσινό παιχνίδι και μαζί την πρόκριση, εάν οι συγκυρίες τον ευνοούσαν. Από τη στιγμή που απέφυγε το 1-2, με τη φάση που απέφερε το δοκάρι της Γκινγκάμπ, θα μπορούσε να κάνει το 2-1 με το δοκάρι του Αθανασιάδη και να μην είναι υποχρεωμένος από εκεί και πέρα να παίζει ανοιχτά, να ρισκάρει καθαρά και να είναι εκτεθειμένος στις αντεπιθέσεις, σε συνέπεια, τελικά, σε μία από αυτές, να δεχτεί το δεύτερο γκολ και να αποχαιρετίσει το Γιουρόπα Λιγκ.
Αν θέλουμε, όμως, να αφήσουμε τις συγκυρίες στην άκρη και να πούμε τη μεγαλύτερη αλήθεια, ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε γιατί δεν μπορούσε να κερδίσει την Γκινγκάμπ. Και δεν μπορούσε να την κερδίσει, γιατί αποδείχτηκε για δεύτερη φορά ότι η γαλλική ομάδα είναι πιο ποιοτική. Με παίκτες πιο αθλητικούς. Πιο ταχείς. Πιο δεξιοτέχνες.
Οποιος δεν θέλει να το αναγνωρίσει αυτό, πρέπει να παραδεχτεί κάτι άλλο: Ο ΠΑΟΚ πλήρωσε τις ελλείψεις του ρόστερ του, όπως και άλλες φορές συνέβη φέτος. Με νοκ άουτ τον Κατσικά και τον Τζιόλη, και με προερχόμενους από τραυματισμούς του Τζαβέλλα, Σκόνδρα, είχε πολλά προβλήματα στην άμυνα και δεν διέθετε ύψος. Με μια κεφαλιά αφύλακτου παίκτη δέχτηκε το πρώτο γκολ και άλλες δύο φορές, πάλι με αφύλακτο παίκτη, οι Γάλλοι αστόχησαν από πολύ κοντά. Οσο για τις αντεπιθέσεις των Γάλλων, σχεδόν όλες βρήκαν την αμυντική γραμμή του ΠΑΟΚ απροετοίμαστη και ανοργάνωτη.
Ελειπε όμως και ο Μακ, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπήρχε καθαρόαιμος πλάγιος επιθετικός. Οπως έλειπε (μονίμως λείπει) και ένας χαφ οργανωτής. Ο μόνος που προσπάθησε και κατόρθωσε να περάσει κάποιες πάσες της προκοπής ήταν ο Περέιρα, απόντος του Τζιόλη, που θα μπορούσε, ως ένα βαθμό, να οργανώσει το παιχνίδι. Καλοί και άγιοι ο Κάτσε και ο Τζανδάρης ανασταλτικά, αλλά δημιουργικά υστερούν, όπως και ο Γκολάσα, που με τη χθεσινή γενικότερη παρουσία του άφησε μια... μουτζούρα στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας, για να τον συναγωνιστεί, μετά την αντικατάστασή του, ο Μάρτενς, ο οποίος κάνει συνεχώς προσπάθεια να πείσει και τον προπονητή του και όλους μας ότι είναι ανίκανος να προσφέρει το παραμικρό...
Ετσι ή αλλιώς, ο ΠΑΟΚ απέτυχε σε έναν από τους τρεις φετινούς στόχους του. Δεν ξέρω πόσοι θα καθίσουν να τα βάψουν μαύρα, δεν ξέρω πόσοι θα χαρούν γιατί τώρα η ομάδα θα μπορέσει να χαλαρώσει και να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο Πρωτάθλημα με ολίγη από Κύπελλο, πάντως γεγονός είναι ότι ο ΠΑΟΚ δεν κατόρθωσε να προκριθεί στους 32, πράγμα που αποτελούσε την ευρωπαική επιδίωξή του, καθώς η συμμετοχή σε έναν όμιλο μαζί με ομάδες που κάθε άλλο παρά συγκαταλέγονται στα μεγαθήρια του ευρωπαικού ποδοσφαίρου, δεν ήταν κατόρθωμα...
Από την άλλη, όταν χάνεις τρεις φορές από Γκινγκάμπ και Φιορεντίνα και παίρνεις μόνο μία ισοπαλία, νικώντας δύο φορές μόνο την Ντινάμο Μινσκ, δεν δικαιούσαι να προκριθείς. Οπως δεν δικαιούσαι να προκριθείς όταν από τα τρία ματς στην Τούμπα χάνεις τα δύο.
Οπως και νά 'χει, η ιστορία δεν μπορεί να ξαναγραφτεί και ο ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να στραφεί στις εγχώριες διοργανώσεις. Μεγαλομέτοχος, διοίκηση και Αγγελος Αναστασιάδης είναι, με τη σειρά του, υποχρεωμένοι να ενισχύσουν ποιοτικά το ρόστερ της ομάδας, καλύπτοντας τις τεράστιες τρύπες που άφησαν ανοιχτές το περασμένο καλοκαίρι. Κι αυτό για να αυξήσουν τις πιθανότητες της επιτυχίας στους άλλους δύο στόχους, εάν πράγματι θέλουν να κατακτήσει ο ΠΑΟΚ έναν τίτλο ή και τους δύο...
