Τεράστια παράσταση έδωσε ο κόσμος του ΠΑΟΚ στο Λονδίνο. Έδειξε με πολύ πειστικό τρόπο ακόμη και σ' αυτούς τους αφοσιωμένους με τους συλλόγους τους Αγγλους τι εστί τρέλα για μια ομάδα, πώς είναι να μην ξενερώνεις ακόμη κι όταν βλέπεις “φαντάσματα” να φορούν τη φανέλα της (έστω κι αν αυτή είναι πορτοκαλί και ξενίζει).
Ελα, όμως, που αυτή η εκδρομή δεν θα μνημονεύεται όπως άλλες μελλοντικά. Το “γιατί” βρίσκει απάντηση στο τελικό 4-0 με το οποίο έχασε ο ΠΑΟΚ από την Τσέλσι. Δύσκολα να έχει στο μπροστινό μέρος του μυαλού του κάποιος μία ωραία κερκίδα όταν αυτή συνδυάστηκε με μία βαριά ήττα. Κι ας ήταν από μία ομάδα πρώτης ταχύτητας. Εδώ δεν μνημονεύεται το πάρτι στο Ντόρτμουντ που είχε συνδυαστεί και με νίκη (αλλά χωρίς πρόκριση), πώς να κάνεις τον κόσμο να ακούει Λονδίνο και να μην σκέφτεται το Χάιμπουρι ή το Γουάιτ Χαρτ Λέιν;
Προφανώς αυτός είναι βασικός λόγος που είναι κατακριτέοι παίκτες και Λουτσέσκου για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν αυτή την βραδιά πρόκλησης.
Είναι αδιανόητο από παίκτη της κλάσης και της εμπειρίας του Μάτος (τελικό Europa League έχεις παίξει, ρε συ Λέο...) να κάνει τόσο ερασιτεχνική πάσα προς τον Χατσερίντι. Σε δεξιοπόδαρο, βαρύ στόπερ να σημαδεύει το αριστερό του πόδι και μάλιστα χωρίς ακρίβεια. Και ο Ουκρανός θα έπρεπε να είχε αντιδράσει πιο γρήγορα, αν όμως εντοπίζω ένα σοβαρό λάθος στην δική του ενέργεια είναι που δεν έκανε την σκέψη να τραβήξει το πόδι του κι ας περνούσε ο Ζιρού.
Ενέργεια με εμπειρία και προνοητικότητα θα περίμενε κανείς και από τον Βέρνμπλουμ στη φάση του 2-0. Ο Φάμπρεγας έσκαψε για τον Ζιρού, αλλά ο Σουηδός πιάστηκε απροετοίμαστος. Θα απαντήσει κανείς; “Μα, δεν είναι στόπερ ο άνθρωπος;”. Και έτσι θα γεννηθεί και ένα δεύτερο ερώτημα: “Τότε γιατί να χρησιμοποιηθεί σε μία θέση που δεν είναι η φυσική του κόντρα σε έναν φορ μεγάλης αξίας, με αποτέλεσμα να μείνει ο ΠΑΟΚ χωρίς καθαρόαιμο εξάρι;”.
Εδώ είναι που έρχονται τα λάθη του Λουτσέσκου-απόδειξη της μεσοβέζικης λογικής με την οποία κοούτσαρε χθες το ματς: “Το Πρωτάθλημα και άρα το ματς με τη Λαμία είναι πάνω απ' όλα, αλλά πώς να πεις στους πρωτοκλασάτους παίκτες σου ότι δεν θα παίξουν στο ματς με την Τσέλσι;” Το παράδειγμα του Βαρέλα είναι η απόλυτη απόδειξη όλων των παραπάνω. Δεν τον έριξε στο ματς με την αποχώρηση του Χατσερίντι γιατί ήθελε να τον προφυλάξει λόγω ενός μικρού διαστρέμματος που είχε (όπως δήλωσε στη συνέντευξη Τύπου). “Και αφού δεν ήταν έτοιμος γιατί δεν έμεινε εκείνος εκτός 18άδας για να πάρει τη θέση του ο απόλυτα υγιής Τόσκα;” το ένα ερώτημα και το δεύτερο “γιατί τελικά τον χρησιμοποίησε προς το τέλος του παιχνιδιού όταν άρχισε μάλιστα να βρέχει έντονα;”. Υπάρχει και ένα τρίτο: “Αφού υπήρχε Κάνιας-κι αυτός υγιής-στην 18άδα γιατί δεν πήρε εκείνος τη θέση του Μαουρίσιο και έπρεπε να παίξει τελικά ο Βαρέλα;”.
Προφανώς τα όσα είπε ο Ρουμάνος τεχνικός δεν μπορούν να εξηγήσουν πειστικά τον τρόπο που διαχειρίστηκε τη συγκεκριμένη αλλαγή, όπως και άλλες κινήσεις στο ματς και προδίδουν την προσπάθειά του να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη η ομάδα του να είναι πανέτοιμη κόντρα στη Λαμία και την δίψα των παικτών να είναι παρόντες στην πιο γκλάμουρ αναμέτρηση της σεζόν (τουλάχιστον μέχρι τον Φεβρουάριο, ανάλογα και με το αν προκριθεί ο ΠΑΟΚ στους “32” του Europa League).
Επίσης, είναι ακατανόητο πώς απέναντί σε μία ομάδα με τόσο υψηλή ταχύτητα κυκλοφορίας μπάλας, παρέταξε την ίδια πεντάδα μέσων και μεσοεπιθετικών που είχαν φανεί εντελώς ανήμποροι να αντιδράσουν και στο παιχνίδι της Τούμπας. Βέρνμπλουμ, Μαουρίσιο, Σάκχοφ στον άξονα, Ελ Καντουρί στο αριστερό άκρο και μόνο ταχύ παίκτη τον Ζαμπά στα δεξιά.
Ο Πέλκας ήταν στον πάγκο και ο MVP του προηγούμενου ματς Πρωταθλήματος, ο Λημνιός, εκτός 18άδας...
Μπορεί να περάσει αλλά πρέπει να φτιάξει πλάνο Ευρώπης
Έστω και έτσι, όμως, ο ΠΑΟΚ παραμένει μέσα στο κόλπο της πρόκρισης. Αν ήθελε κανείς να χρησιμοποιήσει πολύ καυστικό χιούμορ θα έλεγε ότι, στην εξαίρεση του ματς με την ΜΠΑΤΕ στη Λευκορωσία, υπάρχει ο κανόνας που έδειχνε έναν ΠΑΟΚ να προσπαθεί να... αποκλειστεί και να μην μπορεί. Η προίκα του 4-1 αποδεικνύεται τεράστια όπως και το γεγονός ότι οι Λευκορώσοι έχουν πάρει τον αέρα των Ούγγρων της Βίντι.
Αρκεί στον Δικέφαλο, νίκη με... μισό μηδέν επί της ΜΠΑΤΕ και η Τσέλσι να μην χύσει την καρδάρα με το γάλα του “έξι στα έξι στον όμιλο” στη Βουδαπέστη.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, το βασικό θέμα προς επίλυση παραμένει υπαρκτό. Ο ΠΑΟΚ έχει παρουσιάσει (έργο Λουτσέσκου) μία πολύ αξιόπιστη ομάδα εντός συνόρων με συγκεκριμένο κορμό δουλεμένο από πέρυσι και αδυνατεί να εμφανίσει εναλλακτικό πλάνο για την Ευρώπη.
Έστω και αργά, ο Ρουμάνος κόουτς καλείται να φτιάξει ένα, κάνοντας πιο ορθολογικό ροτέσιον και παρουσιάζοντας μία ομάδα με αρχή μέση και τέλος.
Προφανώς, εκείνοι που αποτελούν την καλύτερη εκδοχή του ΠΑΟΚ θα συνεχίσουν να είναι η προτεραιότητα για το Πρωτάθλημα, όμως και οι υπόλοιποι δεν γίνεται να εμφανίζονται στα ευρωπαϊκά ματς χωρίς πυξίδα.