Η ανικανότητα της Πολιτείας σε όλο της το μεγαλείο. Αποφάσισε και διέταξε πάλι, δια του εκπροσώπου της στον Αθλητισμό, την απαγόρευση μετακίνησης ΠΑΟΚτσήδων στο Αγρίνιο. Δίχως στάλα ντροπής επιμένει η ανύπαρκτη (έχετε αντίρρηση;) ελληνική Πολιτεία να στερεί σε πολίτες και φιλάθλους την απόλαυση ενός αγώνα εκτός έδρας.
Στερεί παράλληλα, κι έσοδα σε επαγγελματίες αλλά και στον δικό της κορβανά από φόρους.
Όλα αυτά προκειμένου, να προστατεύσει πολίτες εντός κι εκτός γηπέδου. Και να διασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα Παναιτωλικός - ΠΑΟΚ.
Δε το συζητάμε φυσικά. Η απαγόρευση κυκλοφορίας - επειδή περί τέτοιας πρόκειται - είναι μέθοδος με ασφαλή αποτελέσματα. Εάν την επέβαλε η Πολιτεία και στην καθημερινότητα μας, θα κατακρημνιζόταν - στην κυριολεξία - η εγκληματικότητα στον τόπο μας.
Δυστυχώς όμως, για τους πολίτες της Ελλάδας η Πολιτεία είναι ωσεί παρούσα επίσης γενικά. Χρόνια τώρα θεωρητικά σπαταλούνται χρήματα φορολογουμένων κατά την υλοποίηση ντεμέκ πολιτικών κατά της βίας. Αποτέλεσμα; Τρύπες - κι ουχί απλά, τρύπα - στο νερό. Βήμα μπροστά δεν έγινε. Κάθε κυβέρνηση ομιλεί αλλά δεν πράττει. Ε, κι η παρούσα δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Η παταγώδης αποτυχία στην καταπολέμηση της βίας δεν οφείλεται μόνον στην ανικανότητα της Πολιτείας. Οφείλεται - κατά την ταπεινή μας άποψη πάντα - και στην πρόθεση της, να την καταπολεμήσει. Για πολλούς κι διαφόρους λόγους. Ίσως μάλιστα, να οφείλεται και στα υποχρεώσεις της προ πολλά εξωθεσμικά κέντρα αποφάσεων. Αντιπαροχή στην υποστήριξη τους. Με λίγα λόγια; Είναι πολύπλευρο... Πολυσύνθετο το πρόβλημα της βίας στον ελληνικό αθλητισμό.
Και προσέξτε, παρακαλούμε. Εμείς δε λέμε, πως οι φίλαθλοι άγιασαν. Φυσικά και λέμε πως έχουν λυμένο το ζωνάρι τους. Φυσικά και λέμε πως στις τάξεις υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων ευδοκιμούν αρρωστημένα μυαλά. Φυσικά και λέμε, πως στα γήπεδα ευκολότερα αναπτύσσεται η βία αλλά. Όλα αυτά πάντως, θα ήταν υπό έλεγχο από μία ικανή Πολιτεία να τα ελέγξει. Ικανή κι αποφασισμένη - για να μη λησμονούμε τα περί εξωθεσμικών κέντρων - να τα ελέγξει. Και για να λέμε των στραβών το δίκιο; Δεν αποκλείεται και να έχει διάθεση η Πολιτεία να καταπολεμήσει την βία. Να πετύχει την πρόληψη της. Δεν έχει την δύναμη. Αυτό είναι το χειρότερο.
Η απόφαση του Γιάννη Ανδριανού (εξελίσσεται σε παρωδία η παρουσία του στον αθλητισμό) να απαγορεύσει τη μετακίνηση φίλων του «δικέφαλου» στο Αγρίνιο δεν εκπλήσσει. Επιβεβαιώνει την πεποίθηση μας για την ανικανότητα κι αυτής της κυβέρνησης. Της (συγ)κυβέρνησης, για να λέμε την πάσα αλήθεια, να αλλάξει την εικόνα στα μέσα κι έξω από τα γήπεδα. Ο Γιάννης Ανδριανός ως άφθαρτη προσωπικότητα στον συγκεκριμένο χώρο άφησε ελπίδες για αλλαγή πολιτικής. Ή καλύτερα για εφαρμογή πολιτικής. Και τούτο επειδή νόμοι ψηφίζονται. Απλά, νόμοι δεν εφαρμόζονται.
Έτσι κι ο εξ Αργολίδας πολιτικός απλά, δεν εφαρμόζει τους νόμους. Δεν ελέγχει εάν εφαρμόζονται με συναρμόδιους υπουργούς κι υφυπουργούς. Και καθιστά και την δική του παρουσία στο υφυπουργείο Αθλητισμού παρωδία. Κρίμα. Άλλες ήταν οι προσδοκίες μας.
