Κατά μία έννοια… Κατά μία έννοια λέμε, ο ΠΑΟΚ ήταν πολύ άτυχος το βράδυ της περασμένης Τρίτης. Ποια έννοια; Την έννοια της έλλειψης χρόνου όταν ο «δικέφαλος» απογειώθηκε κι ο «Αίας» προσγειώθηκε. Δεν τού έφθασαν – βλέπετε – τα δεκαπέντε λεπτά για μία «απίθανη πτήση» του!
Τότε λοιπόν, όταν μετά τη συγκλονιστική ανατροπή, στην Τούμπα έπαιζε μία ομάδα, η ελληνική ομάδα. Με τη φόρα την οποία είχε πάρει ο ΠΑΟΚ ήθελε κάπου δέκα – δεκαπέντε λεπτά ακόμη για να γονατίσει τον Άγιαξ. Το ημίχρονο όμως, στο ποδόσφαιρο τελειώνει στα σαράντα πέντε. Κι έλλειψε περίσσιος χρόνος από τον ΠΑΟΚ όταν βρήκε ρυθμό και παλμό.
Θα πείτε: Ας έβρισκε νωρίτερα. Ναι, δε λέμε. Ναι, αλλά… Δεν έπαιζε και με οποιαδήποτε ομάδα. Με την δυσκολότατη ομάδα η οποία κυκλοφορεί αυτή την εποχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις έπαιζε. Τότε – περί στο 30 λεπτό - βρήκε σφυγμό και παλμό. Έτσι ο ΠΑΟΚ αντέδρασε με τιτάνια δύναμη. Κι έριξε τον Άγιαξ στην δίνη της Τούμπας. Δεν είχε βέβαια, τότε τον χρόνο στο φόρτε της αντίδραση του να τον… πνίξει σε αυτήν!
Τότε λοιπόν, που η ολλανδική … είχε δεχθεί τα δυο νοκ-ντάουν της ελληνικής. Είχε στριμωχθεί στα σκοινιά. Ούσα έτοιμη να σωριαστεί στο καναβάτσο της Τούμπας. Τότε ο διαιτητής έστειλε τις δυο ομάδες στα αποδυτήρια. Το τελευταίο σφύριγμα του για το Α΄ ημίχρονο λύτρωσε τους φιλοξενούμενους. Πήραν ανάσες. Και στο Β΄ ημίχρονο – είπαμε: Άγιαξ ήταν αυτός – ανασυγκροτήθηκαν. Τούτο δε, καθώς οι γηπεδούχοι υστερούσαν σε βαθμό ετοιμότητας. Κι αυτοί – οι γηπεδούχοι – δεν ανασυγκροτήθηκαν. Αντίθετα.
Ο αγώνας της Θεσσαλονίκης πάει τελείωσε. Ήδη άρχισε ο αγώνας του Άμστερνταμ. Σε αυτόν θα παιχθεί η πρόκριση. Κι εμείς επιμένουμε. Ο Άγιαξ δε … λυγίζει με δεκαπέντε λεπτά καλή, εξαιρετική μπάλα. Αποδείχθηκε βέβαια, πως ο ΠΑΟΚ παίζει καλή, εξαιρετική μπάλα. Εάν είχε παραπάνω από τα δεκαπέντε λεπτά, όταν έπαιζε τέτοια μπάλα, θα …γονάτιζε τον Άγιαξ. Συμπέρασμα; Το κλειδί της πρόκρισης δεν είναι μάλλον, η ποιότητα της μπάλας που παίζει ο ΠΑΟΚ. Είναι η διάρκεια του χρόνου που παίζει αυτής της ποιότητας την μπάλα…
Όλα αυτά φυσικά, με κοινό παρονομαστή την υψηλότατη κλάση και την ισχύ του Άγιαξ. Έτσι; Εξηγούμαστε, για να μην παρεξηγούμαστε!
Επίσης, όλα αυτά δίχως να παραγνωρίζουμε πως η ισοπαλία – για την οποία σημειωτέο… Γκρινιάζει ο ΠΑΟΚ – δεν οφείλεται τόσο στη σαφέστατη ανωτερότητα της ολλανδικής ομάδας, όσο στα λάθη της ελληνικής. Ήταν ανεπίτρεπτο για ομάδα του επιπέδου του Πρωταθλητή και Κυπελλούχου το στήσιμο στο φάουλ του Χακίμ Ζιγιέχ. Αντί να δυσκολέψει τον Μαροκινό (το ανέφερε κι ο ίδιος ως αιτία για το 0-1), τον διευκόλυνε η απουσία κυρίως, σοβαρού τείχους. Ήταν και κορυφαία ατυχία η καραμπόλα στα πόδια του Φερνάντο Βαρέλα (από την ατυχή απόκρουση του) και του Κλας Γιαν Χούντελαρ για το 2-2.
Γι’ αυτό σας λέμε πως στην εξίσωση του προχθεσινού αγώνα μπήκαν και τα λάθη του ΠΑΟΚ. Ε, κι όταν παίζει με τον Άγιαξ… Όλα αυτά βαραίνουν τη ζυγαριά προς την πλευρά του αντιπάλου του!
Κι άντε μετά να πείτε στους φίλους του «δικέφαλου» πως έχουν άδικο όταν απορούν κι εξ ίστανται: Σε πέντε αγώνες κόντρα στον Άγιαξ η στάμνα μας φθάνει στην βρύση του Τσάμπιονς Λιγκ. Μα δεν ξεδιψάμε. Σπάει η ριμάδα κάθε φορά. Πότε επιτέλους, θα μας χαμογελάσει η τύχη μας; Πότε δε θα μας δείξει η ατυχία τα δόντια της; Πότε θα κάνει …ξαστεριά;
ΥΓ: Συγχωρήστε εμάς, παρακαλούμε θερμά, για το λάθος του δαίμονα της τεχνολογίας. Σε ξαστεριά αναφερόταν κι η προχθεσινή άποψη μας της 8ης Αυγούστου 2019 αλλά… Ήταν της 17ης Φεβρουαρίου 2016! Ζητούμε ταπεινά… Συγχώρηση!
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport