Λένε οι Γάλλοι: «Vouloir c'est pouvoir». Θέλω, σημαίνει μπορώ. Ελάτε όμως, που οι Έλληνες δεν το λένε. Τούτο δε, επειδή ήθελε ο ΠΑΟΚ αλλά δεν μπορούσε να σταθεί (έστω…) όρθιος κόντρα στην Γκενγκάν. Κι αυτό στεναχωρεί περισσότερο τους φίλους του. Με άλλα λόγια; Στεναχωρεί που ο ΠΑΟΚ δεν έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Έπεσε αμαχητί…
Και ξύνει πληγές αυτή εικόνα της παράδοσης με τα χέρια κάτω.
Στεναχωρεί επίσης, και το γεγονός πως πετάχθηκε στα σκουπίδια… Ναι, έτσι ακριβώς όπως το διαβάζετε: Πετάχθηκε στα σκουπίδια, η εκκωφαντική νίκη της πρεμιέρας στο Γιουρόπα Λιγκ!
Στεναχωρεί – για να λέμε την πάσα αλήθεια – κι η λανθασμένη διαχείριση της Γκενγκάν. Η δεύτερη λανθασμένη διαχείριση αντιπάλου του ΠΑΟΚ – μετά τον Απόλλωνα Καλαμαριάς – στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο…
Η ήττα στη Βρετάνη δεν τσαλακώνει την εικόνα του ΠΑΟΚ. Δεν την τσαλάκωσε κι η ήττα από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Τη χαλά όμως. Όπως χαλά και τους ΠΑΟΚτσήδες. Εκεί που πλέουν σε πελάγη ευτυχίας – και δικαίως επειδή ο «δικέφαλος» πετά – εκεί πέφτουν σε ύφαλο. Δεν βυθίζονται. Τσακίζονται πάντως, ελπίδες και προσδοκίες τους. Απεχθάνονται και το σκοτσέζικο ντουζ.
Δεν ήταν απλά, κακή η ελληνική ομάδα στο γαλλικό γήπεδο. Χειρότερη δεν μπορούσε να είναι. Ιδιαίτερα μέχρι το 60ο λεπτό. Ήταν χείριστη στο «Ρουντουρού» σε σχέση από το Καυτανζόγλειο. Απλά η διαφορά του Απόλλωνα και της Γκενγκάν εξέθεσε περισσότερο τον ΠΑΟΚ.
Η γαλλική ομάδα κατ’ αρχήν φάνηκε εξαιρετικά καλά διαβασμένη. Φαινόταν να ξέρει την ελληνική απ’ έξω κι ανακατωτά. Έτσι την στρίμωξε στα σκοινιά. Και στο 50ο λεπτό η Γκενγκάν μετρούσε ήδη δυο «νοκ ντάουν» κατά του ΠΑΟΚ! Η αφόρητη πίεση της Γκενγκάν προκάλεσε ασφυξία στον ΠΑΟΚ. Καθώς μάλιστα, το κέντρο του ΠΑΟΚ υπέφερε από … οσφυαλγία (λουμπάγκο, για να το αντιληφθούμε καλύτερα)η Γκενγκάμ έκανε ότι ήθελε στο γήπεδο.
Να εξηγήσουμε βέβαια, πως το κέντρο του ΠΑΟΚ επί Άγγελου Αναστασιάδη δεν είναι μόνον οι τρεις χαφ. Είναι κι οι τρεις φορ. Ε, χθες από αυτούς τους έξι, παρόντες ήταν οι εξής δύο. Ο Τζανδάρης μετά το 60ο λεπτό! Δίχως βοήθεια Σκόνδρας και Ρατς ήταν ευάλωτοι ενώ Κατσικάς και Βίτορ λύγιζαν από την κατά μέτωπο πίεση. Κι έτσι απλά, ο ΠΑΟΚ παραδόθηκε αμαχητί. Αυτό – το είπαμε – στεναχωρεί περισσότερο.
Αντίθετα ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλά διαβασμένος. Είχε και παίκτες «ωσεί παρόντες». Ε, με αυτά και με τα άλλα, πίκρανε κι απογοήτευσε στο σχεδόν άδειο «Ρουντουρού». Εκκλησία θα ήταν δίχως τους ΠΑΟΚτσήδες οι οποίοι έκαναν κερκίδα…
Τώρα, η κατανομή ευθυνών για την ήττα είναι εύκολη υπόθεση. Ξεκινώντας από τον προπονητή και μέχρι τον τελευταίο παίκτη οι ευθύνες για τον δεύτερο εκτροχιασμό του (λέει κάτι στον Άγγελο Αναστασιάδη το δις εξαμαρτείν της ομάδας του;) είναι μεγάλες και βαριές. Δύσκολη υπόθεση είναι η ανάληψη αυτών των ευθυνών. Με την έννοια της δέσμευσης για την ανταπόκριση στις υποχρεώσεις τους.
Μάλλιασε η γλώσσα του Άγγελου Αναστασιάδη να κραυγάζει: «Τα κεφάλια μέσα αλλά… Τα μυαλά τελικά, είναι αυτά τα οποία είναι έξω»! Ο ΠΑΟΚ πληρώνει την έλλειψη αεροστεγών στα κεφάλια των παικτών. Το πάθημα με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς δεν έγινε μάθημα με τον Γκενγκάν.
Και που είστε; Φυσικά και δεν ήρθε η καταστροφή. Πικρία ναι, οργή όχι. Με τίποτε η καταστροφή. Μην τρελαθούμε κιόλας. Κομματάκι νωρίς δεν είναι;
Μην βιαστείτε βέβαια, να μας εγκαλέσετε επειδή δεν αναφέρουμε στους υπεύθυνους της ήττας τον Άγγελο Αναστασιάδη. Φυσικά κι είναι. Χρεώνεται μάλιστα, με τις βαρύτερες ευθύνες. Προπονητής είναι. Δεν εξαιρείται, Αυτό έλειπε… Δεν πρόκειται όμως, εμείς στη νίκη να τον κουβαλούμε στους ώμους μας - που λέει ο λόγος – στον έβδομο ουρανό. Και στην ήττα να τον θάβουμε με χέρια μας στα έγκατα της γης. Εξηγιόμαστε περί τούτου, για να μην παρεξηγιόμαστε.
Ο ΠΑΟΚ κλώτσησε στην Γαλλία, την καρδάρα με το γάλα που μάζεψε στην Ελλάδα. Το 6-1 με τον Ντινάμο Μινσκ – βλέπετε - είχε φοβίσει Φιορεντίνα και Γκενγκάν. Το 2-0 διασκέδασε τους φόβους τους. Είναι κι αυτό μία παράπλευρη απώλεια. Κι αυτό επίσης, στεναχωρεί τους φίλους του «δικέφαλου».
Αμέτι μωχαμέτι το έχει φέτος ο «δικέφαλος» να μην τους αφήνει να είναι χαρούμενοι επί μακρόν. Να μην χαίρονται τις επιτυχίες του για καιρό. Επί του παρόντος τουλάχιστον…
Είναι πάντως, κρίμα κι άδικο να ποτίζουν φαρμάκι τον κόσμο ο οποίος τους κερνά ροδόσταμο!
