Κάποιοι στον ΠΑΟΚ το ματς στο Περιστέρι το φοβόντουσαν. Οχι κάποιοι παίκτες. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν έχουν συνηθίσει να φοβούνται. Ούτε και ο Φερέιρα. Ισα-ίσα, που αυτός δείχνει να έχει άγνοια κινδύνου.
Το φοβόντουσαν κάποιοι άνθρωποι κοντά στην ομάδα και γύρω από την ομάδα. Και με το δίκιο τους. Γιατί έβλεπαν ότι αυτή η ομάδα δεν ρολάρει με την αλλαγή του προπονητή και δεν ήξεραν πώς θα εμφανιστεί στο πρώτο εκτός έδρας δύσκολο παιχνίδι Πρωταθλήματος. Προφανώς οι φόβοι τους διαψεύστηκαν ευχάριστα στα πρώτα 35 λεπτά του αγώνα, αλλά επιβεβαιώθηκαν δυσάρεστα στη συνέχεια.
Κι αν πανηγύρισαν στο τέλος τη νίκη με το γκολ του Κρέσπο, σίγουρα παραμένουν προβληματισμένοι ενόψει της συνέχειας, που φέρνει το ματς με τον Αρη, στην Τούμπα. Μαζί τους είμαι. Αντί να θριαμβολογώ για το «3 στα 3», προτιμώ να κρατάω μικρό καλάθι και να εύχομαι τον ίδιο προβληματισμό να έχουν ο Φερέιρα και οι παίκτες του. Γιατί αν δεν κάνεις αυστηρή αυτοκριτική, αν δεν προσπαθείς να ξεπερνάς τις αδυναμίες σου και αν επαναπαύεσαι στα θετικά αποτελέσματα, δεν μπορείς να βελτιώνεσαι, οπότε μειώνεις τις πιθανότητες να πετύχεις τους στόχους σου.
Για παράδειγμα, πρέπει προπονητής και παίκτες να εξηγήσουν γιατί η ομάδα έγινε από εντυπωσιακή αποκρουστική και γιατί κινδύνευσε με ήττα ενώ έδειχνε ότι θα κάνει έναν υγιεινό περίπατο. Γιατί “κατόρθωσε” ακόμη και σ’ αυτό το παιχνίδι, στο οποίο ήταν ισοπεδωτικά ανώτερη, να πετύχει τελικά απλώς ένα γκολ περισσότερο από αυτά που δέχτηκε και να πάρει μία νίκη με την ψυχή στο στόμα. Να εξηγήσουν ακόμη γιατί ορισμένοι παίκτες “έσκασαν”, ενώ προηγήθηκε διακοπή 15 ημερών και είχαν ξεκουραστεί μια χαρά. Κι ας ασχοληθούν με κάποιες λεπτομέρειες, οι οποίες όμως είναι πολύ βασικές. Για παράδειγμα, πρέπει ο Φερέιρα να τραβήξει το αυτί του Βαρέλα, γιατί και και στο δεύτερο φάουλ που εκτέλεσε ο Μίσιτς και σκόραρε ο Κρέσπο, πάλι σε θέση οφσάιντ ήταν. Αν δεν έβρισκε την μπάλα ο Κρέσπο και την έβρισκε αυτός, δύο γκολ δικά του δεν θα “μετρούσαν” και τότε δεν θα μιλούσαμε για ατυχία, αλλά για κάτι άλλο…
Επί τη ευκαιρία: Πέρα από αυτή καθ’ εαυτή τη νίκη, μεγάλο κέρδος για τον ΠΑΟΚ ήταν η εξαιρετική εμφάνιση του Μίσιτς, που ανταποκρίθηκε σε ρόλο οργανωτή καλύτερα και από τον Μπίσεσβαρ και από τον Πέλκα και από τον πάντα πλαδαρό Ελ Καντουρί, που μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο για να παίξει αυτόν τον ρόλο, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να “πουλάει” την μπάλα.
Μία κουβέντα για τον Πέλκα. Το ποιος πραγματικά είναι το έδειξε στη φάση του πρώτου γκολ. Το πώς συνηθίζει να αδικεί τον εαυτό του το έδειξε στη φάση που σούταρε στον ουρανό από το γύρισμα “πάρε-βάλε” του Γιαννούλη”. Με λίγη προσοχή μπορεί να αφήσει εποχή. Αξίζει να το προσπαθήσει…
Πιστεύοντας πάντα στο γνώθι σ’ αυτόν.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport