Αντε να αφιερώσεις ώρες δουλειάς για την άμυνα, άντε να ξοδέψεις δυνάμεις για να βελτιώσεις τη λειτουργία του αμυντικού μηχανισμού της ομάδας, άντε να βάλεις τους παίκτες σου να μαρκάρουν αλλιώς στα “στημένα”, τι μπορείς να κάνεις όμως για να αποφύγεις λάθη όπως του Κρέσπο στον αγώνα με τον Παναθηναικό; Τι να πεις, τι να διδάξεις και τι να αλλάξεις για να σπρώχνει πάντα ο Κρέσπο και κάθε Κρέσπο, πιο δυνατά την μπάλα προς τον τερματοφύλακα, ώστε να μην την προλαβαίνει κάποιος αντίπαλος, ή τι να διδάξεις στον Βαρέλα και σε κάθε Βαρέλα για να μη χάνει ξαφνικά τον αντίπαλο που αναλαμβάνει στην εκτέλεση ενός κόρνερ; Τέτοια λάθη πάντα γίνονται και θα γίνονται στο ποδόσφαιρο. Τέτοια λάθη τα κάνουν ακόμη και οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Αναρωτιέμαι, για παράδειγμα, τι είδους διδασκαλία έκανε στους παίκτες του ο προπονητής της Εθνικής Βραζιλίας μετά το κάζο του 7-1 από τη Γερμανία. Τι είδους προπόνηση τους έκανε για να μην επαναλάβουν εκείνες τις απίστευτες γκάφες και να μην υποστούν κι άλλο τέτοιο ρεζιλίκι;
Η αυτοσυγκέντρωση και η προσοχή δεν διδάσκονται, ούτε αποκτώνται με την προπόνηση και τη διδασκαλία από τον προπονητή. Είναι κρίμα που ο ΠΑΟΚ έχασε φέτος πολύτιμους βαθμούς από γκάφες παικτών του, είναι κρίμα που αποχαιρέτισε νωρίς την Ευρώπη επειδή αδικήθηκε κατάφωρα στη ρεβάνς με τον Αγιαξ, αλλά και επειδή δέχτηκε γκολ από το πουθενά στα ματς με τη Σλόβαν, ωστόσο ό,τι έγραψε δεν ξεγράφει και η ομάδα οφείλει να κοιτάξει μόνο μπροστά, προσπαθώντας να γίνει ακόμη πιο παραγωγική επιθετικά για να καλύπτει πάντα τις αμυντικές αδυναμίες της.
Ο ΠΑΟΚ απέχει σε παθητικό τρία μόλις γκολ από όσα δέχτηκε πέρσι σε όλο το Πρωτάθλημα και μόλις μπήκαμε στον Νοέμβριο. Είναι θλιβερός ο αμυντικός απολογισμός. Με τέτοιες επιδόσεις στην άμυνα Πρωτάθλημα δεν παίρνεις, εκτός και αν κάνεις νέο, ασύλληπτο, ρεκόρ στην επίθεση. Η πρέπει να σοβαρευτεί αμυντικά η ομάδα, ή πρέπει να πετάει φλόγες μπροστά για να κερδίζει πάντα έστω με ένα γκολ διαφορά. Αλλη λύση δεν υπάρχει. Επιθετικά μια χαρά τα πήγε τα δύο προηγούμενα χρόνια. Αλλά, ας μη γελιόμαστε. Οι τίτλοι κερδήθηκαν χάρη κυρίως στην άμυνα, όχι την επίθεση. Μπορεί να ξινίζαμε με το στιλ παιχνιδιού του Λουτσέσκου, αλλά το αποτέλεσμα μας άρεσε, γιατί το αποτέλεσμα έφερε τα Πρωταθλήματα (τα δύο, όχι το ένα, για να μην ξεχνιόμαστε) και τα Κύπελλα….
Και κάτι άλλο που δεν μου αρέσει καθόλου. Μέχρι στιγμής, από τις ομάδες που αντιμετώπισε ο ΠΑΟΚ στο Πρωτάθλημα μόνο τρεις έχουν “βαρύ” όνομα, ανεξάρτητα από την αγωνιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα τελευταία χρόνια. Ο Αρης, η ΑΕΚ και ο Παναθηναικός. Και με τις τρεις ήρθε ισόπαλος και με το ίδιο σκορ. 2-2. Μάλιστα, με τους δύο (Αρη και Παναθηναικό) έπαιξε στην Τούμπα. Ελπίζω αυτές οι τρεις ισοπαλίες να αποδειχτούν απλώς μια σύμπτωση και όχι αδυναμία.
ΥΓ. Ακόμη και ο ένας συν-πλην βαθμός μπορεί να αποδειχτεί καθοριστικός στα πλέι οφ...
