Το ‘παμε και θα το ξαναγράψουμε. Αυτός ο ΠΑΟΚ έχει τους σωματοφύλακές του. Τους παίκτες που ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, τον οδηγούν στην νίκη.
Ορισμένοι από αυτούς είναι και… συνήθεις ύποπτοι. Πρώτος και καλύτερος ο Αλεξάντρα Πρίγιοβιτς, το κρύο αίμα του Δικεφάλου. Ήταν εκείνος που έκανε την καταλυτική κίνηση με την απίστευτη εκτέλεση για να ξεκλειδώσει την άμυνα του Λεβαδειακού. Μία δική του ρουκέτα στο 41' ήταν ικανή να επιφέρει καίριο πλήγμα στο οικοδόμημα της ομάδας της Βοιωτίας. Δεύτερος ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα με την έναρξη του δευτέρου μέρους. Είχε μεγάλα κέφια ο Σουριναμέζος και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι αυτό συνέβη με τον ίδιο να κινείται στον άξονα. Βρήκε και στήριγμα στον ιδιαίτερα κεφάτο Ουάρντα, αλλά και στον κινητικό Ζαμπά που όμως πρέπει να βελτιώσει λίγο τις επιλογές του μέσα στο γήπεδο. Και στον τρόπο που κινείται και στην εκτέλεση. Επίσης, υπήρχε και ο Μαουρίσιο ως υποστηρικτής από την πίσω ζώνη.
Και η άμυνα λειτούργησε καλά, με εξαίρεση τον Λέο Μάτος. Έχασε στη φάση του γκολ του Λεβαδειακού τον Ζησόπουλο και γενικότερα έδειξε αυτό που συνεχώς βγάζει το τελευταίο διάστημα. Ότι δεν είναι καλά. Είναι όμως επίσης ξεκάθαρο ότι ο Ραζβάν Λουτσέσκου έχει επιλέξει να ποντάρει στο εν κινήσει φορμάρισμα του. Βάζοντάς τον να παίζει και όχι κρατώντας τον εκτός αγώνων. Το θέμα είναι να συμβεί γρήγορα αυτό. Η μεγάλη-κακή-είδηση του αγώνα είναι ο σοβαρός τραυματισμός του Βέρνμπλουμ που θα χάσει το υπόλοιπο της σεζόν. Ας ελπίσουμε ο Σουηδός όταν επιστρέψει να είναι έτοιμος να δώσει όσα δεν είχε μπορέσει ως τώρα.
Όσο για τον εκνευρισμό του Λουτσέσκου, προφανώς έχει ένα δίκιο, αλλά από στην άλλη πρέπει να καταλάβει ότι στον πιο ακριβό ΠΑΟΚ των τελευταίων ετών, οι απαιτήσεις για όλες τις διοργανώσεις είναι μεγάλες, ειδικά όταν υπάρχουν αντίπαλοι όπως η Βίντι και η ΜΠΑΤΕ.