Για πρώτη φορά ίσως ένα rotation δεν προβλημάτισε τη λειτουργία της ομάδας και δεν την δυσκόλεψε για να πάρει αυτό που ήθελε και που στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ένας πολύ σημαντικός αλλά και ιστορικός επιπλέον τίτλος για τη φετινή αγωνιστική περίοδο.
Το «αήττητο» που το διατηρούσε ο Παναθηναϊκός επί δεκαετίες, ήρθε και πέρασε το κατώφλι της Τούμπας, έχοντας μάλιστα και τη σημαντική διαφορά υπέρ του ΠΑΟΚ να το κατακτά με καλύτερες προδιαγραφές από τους πράσινους: Με λιγότερες ισοπαλίες. Ο Λουτσέσκου στο χθεσινό παιχνίδι επιχείρησε αλλαγές, θέλοντας να ισορροπήσει τα πράγματα και να πετύχει μια ιδανική λύση σε ένα συνολικό πρόβλημα αρκετά σοβαρό. Είχε μπροστά του το στόχο του αήττητου, τον επικείμενο τελικό και στο πλαίσιο των κινήσεων του, να προνοήσει πως θα έπρεπε να υπολογίσει επίσης ότι η ομάδα που αντιμετώπιζε, έπαιζε το τελευταίο χαρτί μέσα στην έδρα της.
Το βασικό σχήμα με το οποίο ξεκίνησε συμπεριλαμβανομένων και των αλλαγών που έκανε, τα πήγε καλά. Σε μερικές των περιπτώσεων και για κάποια διαστήματα θα έλεγε κανείς και εξαιρετικά. Ο Ρουμάνος κόουτς ασφαλώς και θα έμεινε ικανοποιημένος από την προσπάθεια που κατέβαλαν και οι εφεδρικοί, από τη στιγμή που σε κανένα σημείο του αγώνα δεν παρουσιάστηκε το ανησυχητικό φαινόμενο της διαταραχής στη χημεία και της εν γένει ασταθούς συμπεριφοράς της ομάδας, όπως συνέβη σε μερικά rotation του παρελθόντος. Ο χθεσινός ΠΑΟΚ ασφαλώς και δεν «έβγαζε μάτια», αλλά ήταν ένα καλοσουλοπομένο σύνολο με σωστή «διαχείριση» του παιχνιδιού και με ήρεμη αντιμετώπιση των όσων προβλημάτων προκλήθηκαν ουσιαστικά από τις αντεπιθέσεις των αντιπάλων. Τα «κενά» που υπήρξαν σε κάποια διαστήματα, προφανώς από τις αλλαγές του σχήματος, ακόμη και από την έλλειψη επαρκούς ενδοσυνεννόησης όπως και με τη μη αναμενόμενη απόδοση του Μπίσεσβαρ, καλύφθηκαν σύντομα και στη συνέχεια όλα κύλησαν ομαλά και προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ήταν μια εμφάνιση επαναλαμβάνουμε καλή και έφερε κι ένα εξίσου καλό αποτέλεσμα, το οποίο σφράγισε και το δεύτερο μετά τον τίτλο του Πρωταθλητή, ιστορικό τίτλο της αήττητης ομάδας. Οι «Αετοί» του βορρά λοιπόν πορεύονται ακριβώς πάνω στο πρόγραμμα που έχουν χαράξει και για το οποίο απομένει μια ακόμη υψηλή «πτήση» για να κλείσουν τον κύκλο της χρονιάς με ένα φανταστικό, συγχρόνως όμως και ιστορικό επίτευγμα. Μέσα στον ελάχιστο χρόνο που απομένει, ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του θα έχουν την ευκαιρία για μια «ανάσα», αλλά και για να μελετήσουν σοβαρά όλα όσα φανερά ή σκοτεινά υπάρχει πιθανότητα να βρουν μπροστά τους στον τελικό του ΟΑΚΑ. Ξεκινώντας από την επιρροή της έδρας (ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, σκεφτείτε τις πιθανότητες που θα είχε η ΑΕΚ αν έπαιζε την Τούμπα) μέχρι όλα εκείνα που θεωρείται πολύ πιθανό να τα επιστρατεύσουν οι Αθηναίοι, οι οποίοι περιμένουν από αυτόν τον τελικό να «ρεφάρουν» μετά την τραγική τους αποτυχία στο πρωτάθλημα. Από τους τρεις στόχος της χρονιάς οι ΠΑΟΚτσήδες έχουν κατακτήσει τους δύο.
Έχουν μόνο μια εκκρεμότητα που όπως όλα δείχνουν και παρά την απουσία των δύο πιο σημαντικών μονάδων τους (Βιεϊρίνια -Μαουρίσιο), είναι σε θέση να το πετύχουν. Χθες όλοι, μηδενός εξαιρουμένου παρουσιάστηκαν με διάθεση σε αυτό το δύσκολο ομολογουμένως παιχνίδι, να δώσουν λύσεις και τα κατάφεραν. Ήταν σαφέστατα η καλύτερη ομάδα μέσα στο γήπεδο. Κατοχή, ευκαιρίες, τελικές, ήταν όλα δικά τους. Οι άτυχοι Γιαννιώτες έδειχναν ανήμποροι να αποτρέψουν το μοιραίο. Τους έλειπαν πολλά. Αν κάτι περίσσευε, αυτό ήταν το σκληρό παιχνίδι το οποίο επιστράτευσαν κάποιες στιγμές. Άλλωστε κάτι τέτοιο είχαν επιχειρήσει και στον αγώνα της Τούμπας. Δυστυχώς πλήρωσαν λάθη χρονιάς και όχι ενός αγώνα. Από τους νικητές ξεχώρισαν ιδιαίτερα ο Ολιβέιρα, ο Κρέσπο, ο Πέλκας και ο Άκπομ και φάνηκε πόσο πολύτιμος είναι σαν κόφτης ο Κάνιας.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (6/5)