Η Νάπολη παραμένει η πόλη της Καμόρα, των σκουπιδιών και της απίστευτης κυκλοφορίας. Πάνω απ’ όλα, όμως, παραμένει η πόλη του θεού Ντιέγκο. Του παίκτη που την οδήγησε στη γη της Επαγγελίας με τα δύο πρωταθλήματα, αυτού που τους πρόσφερε τη μοναδική ευκαιρία στη ζωή τους να την… πουν στον πλουσιόκοσμο του ιταλικού Βορρά.
Ο Μαραντόνα δε λατρεύτηκε γιατί ηγήθηκε της σπουδαιότερης Νάπολι όλων των εποχών αλλά γιατί το έκανε σαν βέρος Ναπολιτάνος. Έγινε ένα με τους φτωχούς οπαδούς της, μοιράστηκε το ίδιο όραμα, εξέφρασε τα πιστεύω τους εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Ακόμα και με την Καμόρα τα βρήκε…
Είναι δικός τους θεός. Ο λόγος που περπατούν στο δρόμο περήφανοι, αυτός που νίκησε για πάρτη τους το κατεστημένο. Και το έκανε σαν γνήσιος Ναπολιτάνος…
23 χρόνια μετά την αποχώρησή του από τη Νάπολη και η πόλη ζει στους δικούς του ρυθμούς. Το όνομά του ακούγεται πιο συχνά απ’ όλα τα άλλα, διαβάζεται συνέχεια στους τοίχους. Η φανέλα του πουλά ακόμα στις μπουτίκ της Νάπολη ενώ ακόμα και μαγαζί με… περίεργες φωτογραφίες του υπάρχει στο κέντρο της πόλης όπου βλέπεις τον Μέσι και τον Πελέ να του φιλούν τα πόδια. Τρελά πράγματα αλλά αυθεντικά…
Και αν ο Ντιέγκο είναι ένας λόγος να περπατούν ακόμα και σήμερα περήφανοι, γνωρίζουν όλοι πως η Καμόρα είναι η κατάρα που κρατά τον κόσμο της Νάπολη σιδεροδέσμιο στη φτώχεια του. Σε μια πόλη με ένα υπέροχο λιμάνι που θα έπρεπε να βουλιάζει από τον τουρισμό και το… εμπόριο, γυρνά την πλάτη στην εξέλιξη γιατί ελέγχεται ακόμα από μια τεραστίων διαστάσεων εγκληματική οργάνωση. Αυτής με τις περισσότερες δολοφονίες στον κόσμο, του εμπορίου ναρκωτικών, όπλων, ακόμα και των τοξικών αποβλήτων που θάβουν με το αζημίωτο στην επαρχία και φορτώνουν τους χωρικούς με καρκίνο.
Τι σου μένει, λοιπόν, μετά από ένα τριήμερο στη Νάπολη. Η λατρεία για τον Μαραντόνα, το υπέροχο φαγητό και η πίκρα πως αυτή η πόλη θα μπορούσε να γίνει παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή…