Αυτές είναι δηλώσεις ενός προπονητή που ξέρει πώς να χειρίζεται συναισθηματικές ιδιαιτερότητες και ταυτόχρονα να μεταδίδει εμφαντικά το στίγμα και το περιεχομένου ενός ιστορικού συλλόγου τις αγωνιστικές τύχες του οποίου υπηρετεί με δεδομένη ιερή και συνειδητή υποχρέωση να τις υπερασπίζεται.
Και φυσικά αναφέρομαι στον σημερινό Ισπανό τεχνικό Μανουέλ Ρόκα ο οποίος κλήθηκε στην πιο μελανή ποικιλόμορφη χρονική συγκυρία του Ηρακλή να βγάλει, κακά τα ψέματα, τα κάστανα απ΄ τη φωτιά αποκαθιστώντας τη φυσική τάξη των πραγμάτων σ΄ ένα Πρωτάθλημα όπου, προς το τέλος του πρώτου γύρου του αποδείχθηκε, πως δεν υπάρχουν φαβορί.
Στον Μανουέλ Ρόκα τον αναμορφωτή, προς ώρας τουλάχιστον, μιας ομάδας σάκο του μπόξ επίδοξων επιβητόρων, πριν μερικές μόνο αγωνιστικές, ο οποίος μάλλον δεν έμαθε να μασάει τα λόγια του και γι΄ αυτό όταν χθες ρωτήθηκε για την περιφανή, όσο και εκκωφαντική νίκη των κυανολεύκων στο άντρο του ΝΠΣ Βόλος απάντησε ψυχρά, λακωνικά και σίγουρα:« Η πιο ιστορική και καλύτερη ομάδα νίκησε τον πρωτοπόρο στην έδρα του». Κι ήταν σα να εννοούσε κατά τα αλάνια της πιάτσας.
«Να ξέρουμε τι λέμε ρε παιδιά ας άρχιζε η ομάδα όπως έπρεπε και θα βλέπαμε ποιος θα ήταν τώρα πρωτοπόρος»… Ο Ηρακλής λοιπόν πιστοποιώντας χθες με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο τη ραγδαία αγωνιστική άνοδό του «καθάρισε» σαν αβγό τον φιλόδοξο πρωτοπόρο του Πρωταθλήματος της Football League, o οποίος μάλλον εθεωρείτο φαβορί και ίσως δίκαια, με μια φωτοβολίδα του Γκί (44΄) ύστερα από μεταβίβαση ακριβείας του Ντούνη και ένα γκολ χάρμα ιδέσθαι από ,ποιόν άλλο, τον Περόνε, ο οποίος αφού έκλεψε την μπάλα έξω από την περιοχή πλάσαρε αριστοτεχνικά τον Καραγκιολίδη.
Με λίγα λόγια οι κυανόλευκοι, που σταδιακά αρχίζουν να αφομοιώνουν το σύστημα που λάνσαρε ο Ρόκα, το εφάρμοσαν σε μεγάλα διαστήματα ,ως καλοδουλεμένα ρολόι, αναγκάζοντας τον περιλάλητο γηπεδούχο σε ρόλο κομπάρσου, αφού σε καμιά περίπτωση δεν δικαίωσε τη φήμη του, τουλάχιστον χθες, επικράτησαν και πλέον αντικρύζουν τη συνέχεια με αισιοδοξία.
Καταγράφοντας βέβαια τα εξωαγωνιστικά δρώμενα εύκολα διαπιστώνει κανείς πως πληθαίνουν οι καλοθελητές, πρώην παίκτες του Ηρακλή, οι οποίοι περιμένουν ένα νεύμα των μανατζαραίων τους ανεξαρτήτως προθέσεων, να απαιτούν εδώ και τώρα τα φέσια που τους είχε φορέσει ο Παπαθανασάκης. Διάβασα πως ο Περνίς αρνήθηκε τον διακανονισμό που του προτάθηκε και επιμένει. Δίκαια ή άδικα δεν έχει σημασία για πολλούς. Δίκαια θα υποθέσω. Όμως απαιτείται και μια κάποια συμπάθεια νομίζω από τη στιγμή που η πλευρά του Ηρακλή αποδεικνύει τις καλές της προθέσεις.
Η προφανής εμπάθεια του Περνίς και του κάθε Περνίς προξενεί εντύπωση. Φανερή βεβαίως και η εκβιαστική διάθεση. Είναι ένα πρόβλημα για τον Τόμ μέσα στα τόσα άλλα. Πρόβλημα που πέραν της εκδοχής του εργατικού δικαίου «μυρίζει» παράλληλα και πρόθεση δόλου, ο οποίος μπορεί να πηγάζει πανταχόθεν. Είναι της μόδας βλέπετε η αφαίρεση βαθμών προς όφελος τρίτων. Αλλωστε ο Ηρακλής βίωσε στο πετσί του καραμπινάτες περιπτώσεις δόλου οι οποίες δημιούργησαν τους γνωστούς πραξικοπηματικούς υποβιβασμούς του.
Εμείς λοιπόν μπορεί να εκθειάζομαι την ομάδα ευελπιστώντας σε μια παρατεταμένη διάρκεια αγωνιστικής αναγέννησης των κυανόλευκων, αλλά η κατάσταση ομοιάζει με εκείνο το γνωστό: «Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων άλλα δε θεός κελεύει». Στη θέση του θεού βέβαια υποθέστε όποιον θέλετε. Και πιστέψτε με. Δεν θα πέσετε έξω.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport