ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΑΣΟΥΤΙ στη Metrosport: «Απορώ γιατί δεν με κράτησε ο Αρης»

Του απευθύναμε την πρόσκληση να μας ανοίξει την καρδιά του και να θυμηθούμε μαζί τα ποδοσφαιρικά του χρόνια στην Ελλάδα – και όχι μόνο- και αμέσως την αποδέχτηκε. Με μία όμως προϋπόθεση. Η συνάντηση να γίνει στο “Κλεάνθης Βικελίδης”! Εννέα χρόνια βλέπετε είχε να το επισκεφθεί, να πατήσει το χορτάρι, να οσφριστεί τις… οσμές και την μοναδική αύρα που βγάζει αυτό το γήπεδο! Ηταν επιθυμία τού Κριστιάν Νασούτι και δεν του την στερήσαμε.

Βρεθήκαμε λοιπόν στον χώρο όπου φιλοξενήθηκε, από την μακρινή Αργεντινή, για έναν χρόνο (2009-2010) κι αυτός το ανταπέδωσε με την αγωνιστικότητα και με το πάθος που έβγαζε κάθε φορά που φορούσε τη φανέλα του Αρη. Μικρό μεν το χρονικό διάστημα, αρκετό δε για τον Νασούτι και τις πολλές στιγμές που κράτησε. Μπαίνοντας στο γήπεδο κοντοστάθηκε και κοίταζε τις άδειες κερκίδες. Το βλέμμα του περιπλανήθηκε στον αγωνιστικό χώρο, στη φυσούνα που οδηγεί στα αποδυτήρια. Είναι στιγμές της καθημερινότητας που του λείπουν, όπως εκμυστηρεύεται μιλώντας αποκλειστικά στη Metrosport και στον Γιώργο Στράντζαλη.

Εδώ και 1,5 χρόνο άλλωστε, στα 36 του πλέον χρόνια, ο Νασούτι φοράει μόνο τα… πολιτικά. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση τον Ιούλιο του 2018, βάζοντας τέλος σε μία πλούσια σε εμπειρίες και τίτλους καριέρα, με την Ισπανική Λόρκα να είναι ο τελευταίος του ποδοσφαιρικός σταθμός. Έμελλε όμως να γίνει και η μόνιμη κατοικία του, καθώς πλέον ζει με την οικογένειά του στο προάστιο της Μούρθια. Στην 20ετή του καριέρα έζησε σε διάφορες χώρες. Επαιξε σε Αργεντινή, Κολομβία, Ισημερινό, Μεξικό, Παραγουάη, Ελλάδα, Ισπανία. Κατέκτησε Κύπελλα και Πρωταθλήματα στις περισσότερες, αλλά πάντα στο μυαλό του γυρίζει - σαν μία κακή ανάμνηση - ο χαμένος τελικός με τον Αρη στο ΟΑΚΑ. Ο βετεράνος πλέον Κριστιάν Νασούτι θυμήθηκε και μας περιέγραψε τις “δικές του” στιγμές. Εκείνες που μνημονεύει σαν όμορφες αναμνήσεις από τον χώρο που ονειρεύεται κάποια στιγμή να ξαναγυρίσει. Αλλά και εκείνες που μέχρι και σήμερα δεν μπορεί να εξηγήσει.

Απολαύστε τον, στην πρώτη του συνέντευξη αφού έφυγε από τη χώρα μας…

 

-Κριστιάν, πώς αισθάνεσαι που μετά από εννέα χρόνια είσαι και πάλι εδώ;

Νοσταλγία, όμορφες αναμνήσεις. Θυμάμαι τώρα το γήπεδο να είναι γεμάτο, σαν να είναι ημέρα αγώνα για την ομάδα. Σκέψου οτι περνώντας από έξω ήρθε αμέσως στο μυαλό μου εκείνο το βράδυ, όταν κερδίσαμε την Καβάλα στον ημιτελικό Κυπέλλου και μας περίμενε ο κόσμος να πανηγυρίσουμε την πρόκριση στον τελικό. Είναι αξέχαστες στιγμές.

-Σε παρατήρησα όταν μπήκες στο γήπεδο κατευθείαν σήκωσες στο βλέμμα σου και κοίταξες τις κερκίδες, τις εστίες….

Κατευθείαν ένιωσα τη νοσταλγία, τους οπαδούς μας που ήταν σαν να παίζαμε με 12 κάθε φορά. Σε έσπρωχναν στο γήπεδο, πραγματικά φανταστικό. Έχω περάσει από πολλά γήπεδο που δεν ένιωθες την ανάσα του οπαδού δίπλα σου, εδώ πάντα την αισθάνεσαι. Και θεωρώ οτι εκείνη τη χρονιά έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο η έδρα μας, ο τρόπος που μας υποστήριζαν οι οπαδοί. Πηγαμε στον τελικό Κυπέλλου, μπήκαμε στα play off και μετά η ομάδα έκανε εκείνη την πορεία στην Ευρώπη.

-Αυτή η νοσταλγία που νιώθεις σημαίνει οτι σου λείπει και το ποδόσφαιρο;

Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν. Πόσο μου λείπει το ποδόσφαιρο! Ενα από τα όνειρά μου είναι μόλις ολοκληρώσω τις σπουδές μου στην προπονητική να επιστρέψω στο γήπεδο, έστω και από άλλο πόστο και φυσικά δεν κρύβω ένα ακόμη, να γίνω προπονητής στον Αρη. Μπορεί οι στιγμές που έζησα στην ομάδα να είναι μικρές σε διάστημα, δεν σου κρύβω όμως οτι δέθηκα πολύ μαζί της και θα ήθελα να ξαναβρεθώ εδώ.

-Γι’ αυτό ήρθες στη Θεσσαλονίκη;

Οχι, τώρα ασχολούμαι με κάτι άλλο που δεν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο. Εχει να κάνει καθαρά με επενδυτικές κινήσεις. Στόχος μου όμως είναι να ασχοληθώ με την προπονητική. Εχω πάρει το δίπλωμα προπονητή στην Αργεντινή και μένει τώρα να το φέρω σε ισονομία με τα αντίστοιχα πτυχία της UEFA, μετά θα αρχίσω να δουλεύω με ακαδημίες στην Ισπανία.

-Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σου δύο χρόνια μακριά από το ποδόσφαιρο;

Είναι πολύ δύσκολο να εγκλιματιστείς σε έναν καινούργιο τρόπο ζωής. Είχα συνηθίσει 20 χρόνια σε μία διαφορετική καθημερινότητα, διαφορετική ρουτίνα και είναι ένα πολύ μεγάλο κενό που θα πρέπει να βρεις τον κατάλληλο τρόπο για να το αναπληρώσεις. Γι’ αυτό και καταπιάστηκα αμέσως με τη δουλειά που ασχολούμαι τώρα, για να ξεφύγει λίγο το κεφάλι μου από το ποδόσφαιρο. Η δουλειά εξάλλου σου προσφέρει μία διαφορετική καθημερινότητα και σου δίνει νέο κίνητρο καθώς έχεις και στόχο στην καινούργια σου εργασία.

 

“Η ευκαιρία που με κρατάει άυπνο”

 

-Στην Ελλάδα κάθισες λίγο αλλά άφησες τη σφραγίδα σου. Στον Αρη ειδικά ακόμα μνημονεύουν τον ποδοσφαιριστή Νασούτι, το πάθος που έβγαζες. Aμοιβαία τα συναισθήματα;

Είναι πολύ ευχάριστο αυτό που ακούω. Μπορεί να ήταν ένας χρόνος αλλά ήταν πολύ έντονος. Ζήσαμε ευχάριστες στιγμές και ήθελα να συνεχίσω στον Αρη. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι όμως επέλεξαν διαφορετικά και δεν άφησαν να υλοποιήσω το όνειρό μου, αλλά εφόσον υπάρχει αυτή η αγάπη από τον κόσμο τα συναισθήματα είναι αμοιβαία. Δεν θέλω να το παίξω οπαδός, αλλά αλήθεια αγαπάω πολύ την ομάδα.

 

-Δηλαδή δεν ήταν δική σου απόφαση ή αποκλειστικά της Ρίβερ;

 

Είχα κάνει ξεκάθαρα τα “θέλω” μου στους ανθρώπους της ομάδας. Δεν ήθελα να φύγω, αυτό ήταν σαφές. Θεωρητικά υπήρχε ενδιαφέρον από τον Αρη προς την Ρίβερ για να με κρατήσει, αλλά μετά από λίγο καιρό με φώναξαν να συζητήσουμε και μου παρουσίασαν δυσκολίες στο οικονομικό σκέλος. Βλέποντας μετά όμως την πορεία κάποιων παικτών της Ρίβερ, που ενώ είχαν συμβόλαιο έμειναν ελεύθεροι και εγώ δεν μπορούσα, θεωρώ τελικά οτι υπήρχε έλλειψη εξυπνάδας ή ενδιαφέροντος ώστε να μπορέσω να παραμείνω στον Αρη.

 

-Αφού δεν μπόρεσε να σε κρατήσει ο Αρης κατέληξες στην ΑΕΚ, αυτό πώς το εξηγείς;

Δεν μπορώ να το καταλάβω, ούτε να το εξηγήσω. Θυμάμαι όμως ότι τελείωνε η περίοδος των μεταγραφών, η ΑΕΚ έψαχνε να ενισχυθεί στην άμυνα και είχα κοινό εκπρόσωπο με τον Μπλάνκο, οπότε κατέληξα εκεί. Δεν μπορώ να ξέρω τι έγινε στις διαπραγματεύσεις, αλλά η αλήθεια είναι ότι μένω ακόμα με την απορία γιατί δεν με κράτησε ο Αρης. Πιστεύω όμως ότι έπαιξε και μεγάλο ρόλο οτι τους τελευταίους έξι μήνες ο Αρης είχε σταματήσει να πληρώνει τις δόσεις του συμβολαίου μου, επομένως έμπαινε στο παιχνίδι όχι μόνο η διαπραγμάτευση με την Ρίβερ αλλά και το πώς θα μπορούσαμε να διευθετήσουμε τα χρήματα από την προηγούμενη χρονιά.

 

-Με την ΑΕΚ κατέκτησες και Κύπελλο, ενώ με τον Αρη δεν τα κατάφερες. Δύσκολη στιγμή ο τελικός του ΟΑΚΑ;

Μετά από την κατάκτηση του Κυπέλλου με την ΑΕΚ αμέσως θυμάμαι μίλησα με τον Αντώνη (σσ Σαριόγλου) και του είπα ότι δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου πόσο διαφορετικά θα είχα πανηγυρίσει αν έπαιρνα αυτόν τον τίτλο με τον Αρη. Δεν έχει να κάνει μόνο με την ομάδα, αλλά με το πόσο είχαμε παλέψει για να φτάσουμε μέχρι τον τελικό με τον Παναθηναϊκό και την κινητικότητα που προκαλέσαμε στον κόσμο του Αρη. Το να βλέπεις στην Αθήνα, τόσα χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη, 23.000 κόσμο σου δημιουργούνται απίστευτα συναισθήματα. Αυτό ακόμα με κάνει α νιώθω οτι εκείνος ο τελικός ήταν ο δικός μου ο τελικός, με τον Αρη. Πόσω μάλλον όταν με κρατάει άυπνο εκείνη η ευκαιρία που χάνω. Είδα την μπάλα να χτυπάει στο γόνατο του αντιπάλου και δεν μπορώ ακόμα και σήμερα να την ξεχάσω. Ούτε προφανώς και τον πόνο που είχαμε σαν ποδοσφαιριστές βλέποντας τόσο κόσμο να κλαίει που δεν τα καταφέραμε.

-Μετά από λίγα χρόνια όμως και οι δύο ομάδες έπεσαν στον γκρεμό. Οταν ήσουν μέλος τους διέκρινες σημάδια οτι μπορεί να φτάσουν σε αυτό το σημείο, να παίζουν στη Γ’ Εθνική;

Εκείνη τη στιγμή δεν το αντιλαμβάνεσαι. Ναι μεν υπήρχαν άσχημα σημάδια, διότι και στις δύο ομάδες το τελευταίο εξάμηνο δεν πληρωνόμασταν και εν τέλει με την απόφαση που πάρθηκε πάθαμε οικονομική ζημιά χάνοντας δουλειά έξι μηνών. Φαινόταν πάντως οτι η κρίση έρχεται, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά σε όλη τη χώρα. Δεν μπορούσα ωστόσο να φανταστώ ότι δύο τόσο ιστορικές ομάδες, όπως ο Αρης και η ΑΕΚ θα έπεφταν σε τόσο χαμηλές κατηγορίες.

"Με τον Αρη δέθηκα περισσότερο απ' ότι με την ΑΕΚ" 

-Σε ποια από τις επτά χώρες που έπαιξες ποδόσφαιρο έζησες τα καλύτερα χρόνια;

Είναι όλες στιγμές. Στην Ελλάδα για παράδειγμα θεωρώ ότι δέθηκα περισσότερο με τον Αρη παρά με την ΑΕΚ, διότι εδώ ήμουνα πιο συμμετοχικός. Στην Κολομβία και στον Ισημερινό επίσης πέρασα ευχάριστες στιγμές, όπως φυσικά και στη δεύτερη χρονιά μου στη Ρίβερ Πλέιτ.

-Αμα σου πω να κλείσεις τα μάτια και να μου περιγράψεις την καλύτερη ανάμνηση που έχεις από το ποδόσφαιρο, ποια θα είναι αυτή;

Πολυ δύσκολο αυτό που μου βάζεις. Στην καριέρα μου έζησε πολλές στιγμές, οι περισσότερες όμορφες. Εχω πάρει πέντε Πρωταθλήματα, οπότε είναι είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μία συγκεκριμένη στιγμή.