Πώς να αποχαιρετήσεις κάποιον που χρόνια πολλά πέρασες μαζί του στιγμές ιδιαίτερες και χαρακτηριστικές, σε χώρους συντροφικότητας, συναδελφοσύνης και φιλίας; Πώς να ψελλίσεις το τελευταίο “αντίο” σ΄ ένα φίλο, όπως τον Γιώργο Καράδαλη, τον τελευταίο καιρό χαμένο από την πιάτσα, που μήτε ένα τηλέφωνο δεν θυμήθηκες να πάρεις για να τον ρωτήσεις: «Τι γίνεται αδερφέ, πώς τα πας, γιατί δεν έρχεσαι στο γήπεδο πια»; Και να, Γιώργο, τώρα, άδειος μπρος στη μηχανή, προσπαθώ να βρω τρόπο να σου ζητήσω συγνώμη και τα λόγια του στερνού αποχαιρετισμού όλων μας σ΄ ένα καρντάση Ηρακλειδέα. Γιατί, ρε φίλε, ήσουν αγαπητός από όλους ανεξαιρέτως. Δεν είχες εχθρούς, αλλά μόνο φίλους. Ακέραιος, με αγνότητα και περιέργεια μικρού παιδιού, με αγάπη. Δεν μας εξέφραζες εύκολα τι σε στενοχωρούσε. Μόνο μια απέραντη καλοσύνη γινόσουνα, με τρυφερότητα και σπάνια ευγένεια, μια μεγάλη αγκαλιά για τους ανθρώπους και, προπαντός, του Ηρακλή.
Αχ αυτός ο Ηρακλής. Η μεγάλη σου αγάπη. Ο καημός και το μεράκι σου. Με τον πιο διακριτικό τρόπο κατάφερνες να βρίσκεις τη λύση σε κάθε πρόβλημα που τον αφορούσε. Δούλευες πάντα αθόρυβα και σεμνά, προσφέροντας συμβουλές στους νεώτερους. Ο,τι περισσότερο μπορούσες, με ειλικρίνεια και συνέπεια. Ήσουν πάντα υπεύθυνος, δεν ακολούθησες ποτέ υπόγεια διαδρομή. Κι ήσουν σ’ αυτό επίμονος σε τέτοιο βαθμό ώστε εμείς οι υπόλοιποι να νιώθουμε ένοχοι, που ίσως την επομένη να γράφαμε κάτι παραπάνω από σένα στις εφημερίδες που εργαζόμασταν.
Καλό ταξίδι Γιώργο. Θα ζεις για πάντα στην καρδιά μου και στις καρδιές όσων συναδέλφων εργάστηκαν μαζί σου, παλιά στη “Θεσσαλονίκη”, στο ραδιόφωνο, στη “Metrosport”.
Με όσους μίλησα, μου άφησαν κι ένα μαντάτο: «Πες του, είμαστε υπερήφανοι που υπήρξαμε συνάδελφοι και φίλοι του». Μα, πώς να στο πω αδελφέ μου, εσύ πια αρμενίζεις σε κόσμους μακρινούς, ίσως ονειρεμένους. Κόσμους που άλλοι τους ονομάζουν παράδεισο και σίγουρα, αν υπάρχει, μόνο εκεί ανήκεις, εκεί θα μπορούσες να ξεκουραστείς, να ξαποστάσεις και επιτέλους να γράψεις εκείνη την ιστορία του Ηρακλή που όλο την άρχιζες. Θυμάσαι; Σε ρωτούσα κι όλο μού έλεγες «μαζεύω στοιχεία γιατί θέλω να είμαι σωστός». Οσο γι’ αυτό, φίλε Γιώργο, μη χολοσκάς. Εκεί πάνω θα βρεις αρκετούς και σημαντικούς γνωστούς μας Ηρακλειδείς. Βλέπεις, βιάστηκαν πριν από σένα πολλοί, πάρα πολλοί, να μας αποχαιρετήσουν.
Καλό ταξίδι, Γιώργο και μη ξεχνάς: Κράτα μια γωνιά και για όλους εμάς τους υπολοίπους της γενιάς μας, τους ελάχιστους δηλαδή που απομείναμε, έτσι για να βάλουμε κι εμείς μια τόση δα γραμμούλα στον επίλογο της ιστορίας του Ηρακλή που επιτέλους θ΄ αρχίσεις να γράφεις.
Καλή αντάμωση…
