Είναι αλήθεια πως οι Πρωταθλητές Ελλάδας ήταν υποχρεωμένοι να περιορίσουν το χρόνο προετοιμασίας τους για τον αγώνα του Σαββάτου τη στιγμή που μεσολαβούσε και ο δεύτερος μεγάλος στόχος της χρονιάς, αυτός του «αήττητου».
Μια μεγάλη και σημαντική διάκριση που προστέθηκε και λάμπρυνε τη μέχρι τώρα πορεία τους στην αγωνιστική περίοδο, η οποία κλείνει τον κύκλο της με την φαρσοκωμωδία του τελικού. Κι αυτό σε αντίθεση με τους αντιπάλους τους που εδώ και ενάμιση περίπου μήνα «βλέπουν» αποκλειστικά στο συγκεκριμένο παιχνίδι τη μοναδική ευκαιρία για να σώσουν την παρτίδα μετά από μια αποτυχημένη χρονιά. Και ως εκ τούτου έχουν πέσει με τα μούτρα επάνω σε ότι αφορά τα πάντα γύρω από αυτό τον συγκεκριμένο αγώνα (σε αγωνιστικό, ψυχολογικό και… προπαγανδιστικό επίπεδο).
Ο Λουτσέσκου λοιπόν απαλλάχθηκε από τις όποιες «πιέσεις» είχε μετά τους Ζωσιμάδες και ως εκ τούτου το διάστημα που απερίσκεπτος θα μπορούσε να ασχοληθεί με τον τελικό, περιορίστηκε στη διάρκεια της μιας εβδομάδας. Αντίθετα ο Ισπανός κόουτς των Αθηναίων είχε πολλαπλάσιο χρόνο (γεμάτο ενάμιση μήνα). Στην πρώτη περίπτωση όλοι οι αγώνες μέχρι την τελευταία αγωνιστική, ήταν ιδιαίτερα φορτισμένοι λόγω των σημαντικών κινήτρων του δεύτερου στόχου που είχαν οι Πρωταθλητές. Στη δεύτερη δεν ήταν παρά απλές και συνοπτικές αγωνιστικές διαδικασίες με αδιάφορους αντιπάλους που εξυπηρετούσαν περισσότερο την προσπάθεια επικοινωνιακού ντοπαρίσματος μιας απορυθμισμένης ομάδας ενόψει του τελικού και λιγότερο την αναμόρφωση της.
Το τι κατάφεραν ο Χιμένεθ, η Αρκάδη και ο συμπαθέστατος Δημάτος θα το δούμε το Σάββατο στην...έδρα τους! Μια έδρα… που για δεύτερη φορά προκλητικά και καταχρηστικά τους παραχωρείται και την οποία αποδέχονται και υπερασπίζονται αυτογελοιοποιούμενοι στην κυριολεξία. Οι δηλώσεις Μελισσανίδη πάνω στο θέμα, κάνουν πάρτι στο διαδίκτυο (και όχι μόνο) παρουσιάζοντας τους Ενωσίτες σαν «φοβισμένους λαγούς» που τρέμουν στην ιδέα ότι μπορούσε να αλλάξει η απόφαση για το ΟΑΚΑ. Ο ισχυρός άνδρας της ΑΕΚ όταν στο παρελθόν η ομάδα του υποχρεώθηκε να αγωνιστεί σε έναν τελικό στην έδρα της αντίπαλης ομάδας, είχε δηλώσει ότι αυτό αποτελούσε ένα μεγάλο σκάνδαλο δηλαδή ένας τελικός να μην διεξάγεται σε ουδέτερη έδρα και ότι εκείνος για κανέναν λόγο δεν θα το δεχόταν γιατί είναι υπερήφανος, όπως το ίδιο υπερήφανοι είναι και οι οπαδοί της ομάδας του. Αλήθεια πως την εννοούν την περηφάνια οι Ενωσίτες;
Μάλλον με το ίδιο σκεπτικό εκείνων, που όταν τους φτύνουν θεωρούν ότι βρέχει. Ή και με το παρόμοιο των πρώην θανάσιμων εχθρών και νυν συνεταίρων τους γκεμπελίσκων του λιμανιού, που καταγγέλλουν ότι τους κυνήγησε η διαιτησία (!!!) προκαλώντας γέλιο. Αλλά και πάρτι στο διαδίκτυο (όπως και στην περίπτωση Μελισσανίδη) με τους χρήστες να τους υπενθυμίζουν, ότι δεν σφυρίχτηκε εις βάρος τους ούτε ένα πέναλτι σε ολόκληρη την αγωνιστική περίοδο.
Για 30 αγώνες ούτε μια φορά με δραπανηφόρα του τύπου Σισέ και καρμανιόλες όπως Μεριά και Βούκοβιτς, δεν υπήρξε η παραμικρή περίπτωση παραπτώματος για τα εννέα μέτρα. Τέτοιο καραγκιοζιλίκι! Ο Λουτσέσκου λοιπόν, έχοντας περιορισμένο χρόνο μπροστά του, επιδιώκει να πετύχει τον ύψιστο βαθμό αυτοσυγκέντρωσης των παικτών του, τη διατήρηση της καλής τους ψυχολογίας, αλλά και την αποτελεσματική αναπλήρωση βασικών απουσιών.
ΥΓ1: Ο Ραζβάν δείχνει πως σκέπτεται για τον τελικό και την περίπτωση Κάνιας. Το ότι είναι ο μοναδικός και ταχύτερος κόφτης του ίσως αποτελέσει μια προσθήκη για τον τελικό. Άλλωστε στα Γιάννινα ο Ισπανός έδειξε ετοιμοπόλεμος.
ΥΓ2: Ο Δημητράκης ο Γιαννακόπουλος μετά από τη φαρσοκωμωδία του τελικού στο ποδόσφαιρο, εμπνεύστηκε και την ιλαροτραγωδία στην καλαθόσφαιρα, ενταφιάζοντας τις ελπίδες του αρμόδιου Υφυπουργού Αθλητισμού να αποκομίσει προεκλογικά οφέλη από τις απερισκεψίες του.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (9/5)
