Λίγο – πολύ όλοι όσοι «ασχολούνται» με τον ΠΑΟΚ και αυτή τη στιγμή προβληματίζονται και αναζητούν τις αιτίες της αγωνιστικής του αστάθειας, έχουν καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα.
Ο κόουτς, οι παίκτες, οι διοικητικοί παράγοντες του, οι οπαδοί, αλλά και κάποιοι σοβαροί δημοσιογράφοι, ο καθένας ξεχωριστά, πιθανότατα και με διαφορετική οπτική, προσεγγίζοντας με σεβασμό τους περσινούς νταμπλούχους, εντόπισαν τις σχετικές αδυναμίες που εμφανίζουν, με πρώτη και πιο σημαντική, την αγωνιστική τους αστάθεια.
Οι κάποιες εκλάμψεις, μπορεί να εξισορροπούν κάπως τα πράγματα, όμως δεν παύουν να αποτελούν και τα προειδοποιητικά μηνύματα, ότι δηλαδή αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα δυσκολευτεί πολύ η προσπάθεια για την κατάκτηση των φετινών στόχων.
Είναι αλήθεια πως αυτή η αγωνιστική αστάθεια για μεγάλο χρονικό διάστημα αποδόθηκε – δικαιολογημένα - στις δυσκολίες προσαρμογής που υπήρχαν στο σύστημα του νέου προπονητή.
Στη διάρκεια όμως αποδείχθηκε ότι πέρα από αυτή τη δυσκολία προσαρμογής, παρουσιάστηκαν κι άλλες, νεοφανείς οι περισσότερες, εκφυλιστικές περιπτώσεις οι οποίες αφορούσαν περίεργες συμπεριφορές και αντιδράσεις εκτός των ορίων και των πλαισίων της νοοτροπίας που υπήρχε και αποτελούσε αδιαμφισβήτητα το μεγάλο πλεονέκτημα της τελευταίας τριετίας. Η διαταραχή αυτού του συμπαγούς ενδοοικογενειακού ιστού, εκδηλώθηκε αθόρυβα και σταδιακά και είχε σαν συνέπεια να χαθεί ως ένα σημείο και η γενική αυτοσυγκέντρωση. Έτσι ήρθαν τα πρώτα σημάδια έπαρσης και καβαλήματος καλαμιού που εμφανίστηκαν και καλλιεργήθηκαν από μια ξέφρενη και αυτοκαταστροφική μεταγραφολογία, με το αντίστοιχο «ψήλωμα» συγκεκριμένων παικτών, τους οποίους μερικοί αβανταδόροι τους χαρακτήριζαν σαν κορυφαίες επιλογές μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων. Οι εντυπωσιακοί ύμνοι (έργο μανατζαρέων) αποδείχθηκαν βάρη ασήκωτα για τους ώμους κάποιων νεαρών ιδιαίτερα παικτών. Η απόδοση των οποίων από το ζενίθ στο ναδίρ έκανε πάταγο, αλλά στοίχισε και στην ομάδα.
Στα «μείον» θα μπορούσε να προστεθεί και η εφιαλτική συχνότητα ντεφορμαρίσματος βασικών μονάδων, των οποίων η αστάθεια συμπαρέσυρε σε πολλά παιχνίδια στην «καταβύθιση» της απόδοσης ολόκληρης της ομάδας. Εύκολα ξεχώριζε κανείς πλέον ότι η διαχείριση του ρόστερ γίνονταν κάθε μέρα και πιο δύσκολη. Μερικές φορές αποδεικνυόταν και ανεπιτυχής.
Ρόλο σε αυτή τη γενική και διαρκή διαταραχή που παρουσιάστηκε κι έμεινε απαρατήρητη για σημαντικό χρονικό διάστημα έπαιξε και η απουσία του διδύμου Βιεϊρίνια – Μαουρίσιο όπως και οι τελευταίες ανεπιτυχείς μεταγραφικές ενισχύσεις. Ο Αμπέλ Φερέιρα θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς πως παρόλες αυτές τις αφανείς (και αδιαφανείς)… εκ πρώτης όψεως αδυναμίες, κατάφερε να κρατήσει την ομάδα του σε θέση διεκδίκησης του στόχου. Εκείνο όμως που προφανώς δεν κατάφερε μέχρι στιγμής είναι να τους ξαναδώσει την σταθερή εικόνα και την καλή ψυχολογία της ομάδας που κατέκτησε το νταμπλ.
Ένα μεγάλο στοίχημα για αυτόν λοιπόν παραμένει και αυτό δεν είναι άλλο από το να πείσει τους παίκτες του να επανασυνδεθούν με τον καλό εαυτό τους (με ότι σημαίνει αυτό). Να εκλείψουν παντελώς τα πισωγυρίσματα, τα χαλαρώματα, η νωθρότητα, η αλαζονεία, η υποτίμηση των αντιπάλων και το πλέον θλιβερό το καβάλημα του καλαμιού.
Ο Πορτογάλος έχει τα κότσια και αξίζει τον κόπο να το πετύχει. Κάνοντας ίσως και ο ίδιος την αυτοκριτική του ας βάλει στόχο αυτή την πολύ σημαντική «επανασύνδεση». Όπως μάλλον θα αντιληφθήκατε απέφυγα να αναφερθώ σε ονόματα παικτών των οποίων η συμπεριφορά κρίνεται προβληματική. Το έκανα σκοπίμως, ελπίζοντας να συνειδητοποιήσουν πως έχουν ακόμη την ευκαιρία να αποκατασταθούν οι ίδιοι, βοηθώντας παράλληλα και τη μεγάλη και δύσκολη φετινή προσπάθεια.
ΥΓ: Επιτέλους και ύστερα από πολύ πίεση ασκήθηκε δίωξη στον τρίτο αντιπρόεδρο (!) του Ολυμπιακού από την αθλητική δικαιοσύνη. Για να δούμε την ποινή που θα του επιβληθεί. Αν είναι σαν όλες τις προηγούμενες, καλύτερα θα ήταν να είχε αποφευχθεί αυτή η… «γενναία» και «παράτολμη» δίωξη!
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport