Είναι, λέει ο Αγγελος Αναστασιάδης, αποπροσανατολιστικό να γίνεται συζήτηση αυτή τη στιγμή για μεταγραφές. Ψάχνω, λοιπόν, να βρω ποιος αποπροσανατολίζεται όταν κουβεντιάζεται η αυτονόητη (από τον Αύγουστο, όχι τώρα) ανάγκη να ενισχυθεί περισσότερο το ρόστερ του ΠΑΟΚ.
Οι φίλαθλοι αποπροσανατολίζονται; Οχι, βέβαια. Ο ίδιος ο Αγγελος; Δεν θα έπρεπε. Μέσα στις υποχρεώσεις του, όπως και κάθε προπονητή, είναι να “ψάχνεται” για να ισχυροποιήσει την ομάδα του. Η διοίκηση; Προφανώς όχι. Δική της υποχρέωση είναι να υλοποιήσει τις εισηγήσεις του προπονητή. Οι παίκτες; Ισως. Αλλά, πιστεύω, ούτε αυτοί θα έπρεπε.
Είναι προφανές ότι οι ποδοσφαιριστές ξέρουν πως όλες οι ομάδες φροντίζουν να ενισχυθούν σε κάθε μεταγραφική περίοδο. Τίποτε το παράξενο, τίποτε το περίεργο. Αλλωστε και από αυτούς που αγωνίζονται σήμερα με τη φανέλα του ΠΑΟΚ οι περισσότεροι με μεταγραφή ήρθαν. Ισα – ίσα, που από τη στιγμή που ξέρουν ότι η ομάδα θα πασχίσει να αναβαθμιστεί ποιοτικά, έχουν έναν λόγο παραπάνω και ένα κίνητρο επιπλέον για να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους. Να σιγουρέψει ο καθένας τη θέση του, μην τυχόν συμπεριληφθεί στους παίκτες που θα αντικατασταθούν.
Με μία λέξη, κανέναν δεν “χαλάει” η μεταγραφολογία και ούτε μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία και τη διάθεση της ομάδας. Συμφωνώ ότι ο προπονητής δεν πρέπει να μιλάει δημόσια για τις σκέψεις του γύρω από τις μεταγραφές, αλλά μέχρι εκεί. Κανένας αποπροσανατολισμός δεν υπάρχει και για κανέναν.
Στο κάτω – κάτω, ήδη έχει ομολογήσει και ο ίδιος ο Αγγελος τις ελλείψεις του ρόστερ με τις επιλογές του, με την επιμονή του στη χρησιμοποίηση 15-16 παικτών και με τις ίδιες τις δηλώσεις του, όταν φτάνει στο σημείο να λέει “δεν έχουμε τη δυνατότητα να ξεκουράσουμε κάποια παιδιά”. Προφανώς πίστεψε περισσότερο από όσο έπρεπε σε κάποιους νεαρούς, ή πίστεψε ότι θα μπορέσει να τους ετοιμάσει πολύ σύντομα. Οπως και νάχει, έκανε λάθος. Διότι ακόμη και όταν χρειάστηκε να λύσει τον γρίφο πολλών ταυτόχρονων απουσιών και της κούρασης κάποιων βασικών, ποτέ δεν τόλμησε να ρίξει στη μάχη πιτσιρικάδες. Το έκανε στο ματς Κυπέλλου με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, το μετάνιωσε και δεν το επεδίωξε ποτέ από τότε.
Δεν κάνουν; Τους διώχνεις
και τελειώνει εκεί το θέμα
Ο Μαντούρο μου την έδινε στα νεύρα από την πρώτη στιγμή που έκανε την εμφάνισή του στη Θεσσαλονίκη. Μάταια προσπαθούσε να παραστήσει τον ποδοσφαιριστή κι ας είχε την προκλητική στήριξη του Στέφενς, ο οποίος τον έβαλε να παίξει μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο και επέμενε σ' αυτόν “εξαφανίζοντας” τον Τζιόλη.
Ο Μάρτενς άρχισε επίσης να μου τη δίνει στα νεύρα μετά τις πρώτες αγωνιστικές της φετινής χρονιάς. Πέρσι, έλεγα, είχε ένα ελαφρυντικό. Αργησε να προσαρμοστεί, τραυματίστηκε και πάει λέγοντας. Φέτος, όμως, που είναι υγιής και έχει πλέον προσαρμοστεί, είναι ακόμη χειρότερος.
Και οι δύο όχι απλά δεν αξίζουν να φορούν τη φανέλα του ΠΑΟΚ, αλλά ούτε έξω από την Τούμπα θα έπρεπε να έχουν το θάρρος να περνούν. Αλλο, όμως, αυτό και άλλο το να διαπομπεύονται δημοσίως από τον προπονητή.
Κατ' αρχήν έπρεπε να κρίνει μια εξ αρχής ο Αγγελος ότι είναι άχρηστοι. Αλλα έστω και τώρα που το κατάλαβε, δεν υπήρχε λόγος να τους “ξεφωνίσει”. Κρίνεις ότι δεν σου κάνουν; Τους στέλνεις στην ευχή της Παναγίας και παίρνεις άλλους. Δεν έχει νόημα να τους ισοπεδώσεις με μια απαξιωτική δήλωση σε συνέντευξη Τύπου και, μάλιστα, μετά από ένα χαμένο ματς στο οποίο τους χρησιμοποίησες σαν αλλαγή και ο ένας από τους δύο έπαιξε μόνο 12-13 λεπτά.
Ηταν φάουλ του Αναστασιάδη η δήλωση για τους “ατσαλάκωτους” και τους “σιδερωμένους”. Και, εδώ που τα λέμε, παρά τη διάθεση που δείχνουν, υπάρχουν και άλλοι παίκτες που δεν αξίζει να φορούν τη φανέλα ενός φιλόδοξου ΠΑΟΚ. Τι θα κάνει μ' αυτούς ο Αγγελος; Θα ακολουθήσει την ίδια τακτική της δημόσιας κατακραυγής; Εύχομαι πως όχι...
