Τα δικά της έκανε η μπάλα χθες στην Τούμπα. Τουλάχιστον, όμως, απέδωσε τελικά δικαιοσύνη. Αρχίζει το ματς, ο ΠΑΟΚ “βομβαρδίζει”, πετυχαίνει το πρώτο γκολ και έχει δοκάρι. Μετά “κάθεται”, ο Πανθρακικός ισορροπεί και, με δύο μόνο τελικές, βρίσκεται μπροστά στο σκορ. Η Τούμπα “παγώνει”, οι παίκτες του ΠΑΟΚ φαίνεται να τα έχουν χαμένα, ωστόσο ο... χύμα στο κύμα Παπαδόπουλος βρίσκεται εκεί που πρέπει και ισοφαρίζει, για να “ζωγραφίσει” μέσα σε τέσσερα λεπτά ο Περέιρα και να γίνει... η ανατροπή της ανατροπής.
Ηταν παιχνίδι συναρπαστικό για τους ουδέτερους θεατές, αλλά... βασανιστικό για τους οπαδούς των δύο ομάδων. Και τα περισσότερα από τα γκολ οφείλονται όχι στις αρετές των αντιπάλων, αλλά στις αδυναμίες τους.
Ο ΠΑΟΚ έχει πρόβλημα στο βάθος του ρόστερ του και αποδείχτηκε για πολλοστή φορά. Με απουσίες πέντε, τεσσάρων ακόμη και τριών βασικών, πάντα υπάρχει πρόβλημα. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αντικαταστάτης του Μακ δεν υπάρχει. Ούτε και του Περέιρα. Εναλλακτικές αξιόπιστες στο κέντρο άμυνας δεν υπάρχουν. Ο Μάρτενς δεν είναι Τζιόλης. Ο Σπυρόπουλος δεν είναι Ρατς. Ο Κίτσιου δεν είναι Σκόνδρας. Ο Παπαδόπουλος δεν είναι Αθανασιάδης.
Κοντολογίς, ξαναλέμε το αυτονόητο, όπως το κάνουμε από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου. Τουλάχιστον τρεις, αν όχι περισσότερες, ποιοτικές μεταγραφές τον Ιανουάριο. Αυτές που δεν έγιναν το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα να μείνουν ακάλυπτες τεράστιες τρύπες στο ρόστερ. Αυτές που πρέπει πάση θυσία να γίνουν από τη στιγμή που στόχοι είναι ο πρωταθλητισμός, η κατάκτηση του Κυπέλλου και η όσο το δυνατόν καλύτερη πορεία στο Γιουρόπα Λιγκ.
Δυο κουβέντες τώρα για κάθε παίκτη του ΠΑΟΚ με βάση τη χθεσινή εμφάνισή τους:
Καμία σοβαρή αντίδραση στα δύο γκολ ο Γλύκος. Δεν ευθύνεται, φυσικά, αυτός, αλλά από τον μεγάλο γκολκίπερ περιμένεις πάντα μια προσπάθεια. Ακόμη και στα “άπιαστα”.
Ο Κίτσιου θέλει, αλλά δεν μπορεί να βρει τον περσινό εαυτό του. Ισως γιατί οι συμμετοχές του φέτος είναι πολύ λιγότερες. Πάντως, δεν μπορείς να είσαι παίκτης του ΠΑΟΚ και στο σουτ του αντιπάλου που πάει για γκολ να προσπαθείς να κόψεις με τον ποπό...
Ο Σκόνδρας δεν πρόσφερε τίποτε περισσότερο. Ούτε πίσω, ούτε μπροστά. Θα “ανεβεί” όμως. Είναι σίγουρο. Γιατί φέτος έδειξε ότι είναι παίκτης για μεγάλα πράγματα.
Βίτορ και Τζαβέλλας δεν είχαν προβλήματα, χάθηκαν όμως στα δύο γκολ. Ο Ποζατζίδης τα πήγε μια χαρά όσο έπαιξε. Θα ξέρουμε πιο πολλά για το παλικάρι όταν το δούμε να παίζει σε περισσότερα ματς.
Ο Σπυρόπουλος αντιμετωπίζεται με προκατάληψη από μερίδα οπαδών του ΠΑΟΚ, ωστόσο δεν έχει καμία σχέση με τον περίφημο αριστερό μπακ της Εθνικής Ελλάδας που θυμόμαστε.
“Μηχανάκια” Κάτσε και Τζανδάρης. Πολλά τρεξίματα, πολλή δουλειά. Κυρίως, όμως, ανασταλτικά. Ο Τζανδάρης περισσότερο και ο Κάτσε λιγότερο, είναι απρόσεκτοι και επιπόλαιοι στις πάσες.
Ο Μάρτενς είναι ό,τι πρέπει για... ποδόσφαιρο σάλας. Μας το απέδειξε για πολλοστή φορά. Μη μου άπτου. Στα ρηχά νερά. Και με αρκετά αβίαστα λάθη ακόμη και σε πάσες δύο – τριών μέτρων. Η αλήθεια είναι ότι όταν δεν παίζει ο Τζιόλης λείπει μια ισχυρή προσωπικότητα από την ενδεκάδα του ΠΑΟΚ.
Ο Σαλπιγγίδης όλα τα λεφτά. Ο κορυφαίος του αγώνα. Γκολ, ασίστ για γκολ, άφθονο τρέξιμο, προσφορά ανασταλτικά, στο τέλος έπαιξε και οργανωτής, για να ηρεμήσει το παιχνίδι όταν ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε με 3-2. Και το έκανε και αυτό καλά. Πολύ καλά το είπε ο Αγγελος: “Ηταν ο καλύτερος. Ηταν αρχηγός”.
Ο Γκολάσα θέλει κι αυτός, τρέχει, προσπαθεί, μονίμως όμως κάτι του λείπει. Είναι ο παίκτης που παίζει παντού, αλλά πουθενά δεν διακρίνεται ιδιαίτερα. Ισως χρειάζεται κι άλλο χρόνο προσαρμογής, γιατί άργησε να μπει για τα καλά στην αγωνιστική περίοδο.
Ο Παπαδόπουλος πελαγοδρομούσε χωρίς νόημα και είχε πολλές άτσαλες ενέργειες. Πέτυχε, όμως, ένα έξυπνο γκολ και ανακούφισε τους πάντες όταν η κατάσταση είχε γίνει φοβερά δύσκολη μετά το 1-2. Σε κάθε περίπτωση, απέχει πολύ από τον καλό εαυτό του.
Οσο για τον Περέιρα, τι να πεις; Μαζί με τον Σάλπι πήρε το ματς. Απίστευτα δύσκολο το γκολ που πέτυχε. Από τόσο κοντά χρειάζεται μεγάλη μαεστρία για να στείλεις την μπάλα στα δίχτυα με ψηλοκρεμαστή εκτέλεση. Ο Αργεντίνος είναι καλλιτέχνης και δεν το έδειξε μόνο με το αριστοτεχνικό φάουλ.
Και τώρα, έρχεται... η μητέρα των μαχών. Ωστόσο, για το Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ έχουμε δύο μέρες να τα πούμε...